به گزارش صبح الوند، تعدادی از کوهنوردان دغدغه‌مند استان همدان پناهگاه میدان میشان را ساختند، اسامی آن‌ها در لیستی به عنوان سند منتشر شده است، همان لیست بدون کم و کاست و به جهت تکریم یاد و نام این بزرگان در یک صفحه‌ی زرین حک شده و در مسیر حرکت کوهنوردان در جایگاه استراحتگاه کوهنوردان نصب شده است.

در این صفحه صورت مجموع ساعات کاری کوهنوردان عضو هیئت کوهنوردی همدان از تاریخ ۲۷ خرداد ۱۳۴۵ تا ۱۲ بهمن ۱۳۴۶ برای ساخت پناهگاه میدان میشان درج شده است. 

اما در متنی که کنار کتیبه منتشر شده آمده است: پناهگاهی که امروز محل و مأمنی برای کوهنوردان استان و کشور است؛ روزگاری با مصائب فراوان ساخته شده؛ اما بیش از آنکه مصائب این کار به نظر آید، مروت و مودتی به چشم می‌آید که بین یک نسل با جهان‌بینی‌های مختلف وجود داشت؛ آن نسل می‌دانستند که این پناهگاه در تاریخ خواهد ماند؛ و ماند و ماندگار شد؛

حالا امروز ممکن است کوهنوردان زیادی از این مسیر بگذرند و یاد و یادگار مردان آن روز را از نظر پنهان دارند؛ اما لیست ۴۶ نفری افرادی که همان روزگار فهمیده بودند که «انسان دشواری وظیفه است» همیشه ماندگار خواهد ماند. افراد دیگری هم ظاهراً در این مسیر تلاش‌هایی داشته‌اند، اما استناد ما به برگه‌ای دستویس است که مورد تأیید عده‌ای از اهالی فن قرار گرفته است.

در بالای صفحه نوشته شده: «صورت مجموع ساعات کاری که توسط کوهنوردان عضو هیئت کوهنوردی همدان از تاریخ 27 خرداد سال 1345 تا 12 بهمن سال 1346 برای پناهگاه میدان میشان انجام داده‌اند.»

اما اسامی به این شرح هستند: اکبر سلاحی، حسین ولیزادگان، فریدون اسماعیل‌زاده، عربعلی شروه، فریدون آستانه، مهدی خورشیدسوار، یوسف نجائی، رجب بختیاری، حسین پورمسلمی، فریدون معبودی، حسن کوثری، عبدالله اخضری، عباس کوثری، محسن پورمسلمی، محمد حسین حلیمی، حسن چمنی، حسن فقیهی، حسن قصاب، قاسم بختیاری، محمد کوثری، علی علائی، محمد حکیمیان، حسن پاطوقی، حسن ابریشمی، رضا مسکوچی، رضا پارسی‌نژاد، حسین خوشنویس، عباس رئوفی، محسن باقری، اصغر افراشته، نعمت‌الله اخضری، حسین سعیدیان، جعفر اخضری، محمد افراسیابی، محمد حسینی، محمد کریمیان، جواد سلاحی، حسن سمواتیان، محمد پرورن، عباس صابریون، جواد تربیان، جلال پی‌سوده، محمد مخترغ، اکبر مسلمخانی، تقی رئوفی، حسن رواندوست.

از میان این اسامی آن‌هایی که زیست جسمانی دارند؛ دم‌شان گرم و سرشان خوش باد و آن‌هایی که زیست معنوی را آغاز کرده‌اند یادشان همیشگی؛ نام‌شان جاوید.

درباره پناهگاه میدان میشان

در ویکی‌پدیا آمده که «پناهگاه میدان میشان یک پناهگاه کوهنوردی در دشت میشان است که در سال ۱۳۴۵ توسط هیئت کوهنوردی و کوهنوردان استان همدان احداث شد. تمامی کارهای ساختمانی آن توسط کوهنوردان آن زمان انجام گرفت. در آن زمان جادهٔ گنجنامه وجود نداشت و میدان میشان از عباس‌آباد و کوچهٔ گرده‌پزی با رفتن به روی «یال» شروع شده و با طی مسیر دره یاسین، تخت اول و دوم و سوم، پیچ سرخ، دروازه الوند و پیچ خسلانی به میدان میشان می‌رسید. در سال ۱۳۴۵ که ساخت پناهگاه شروع شد، تمام وسائل مورد نیاز اعم از تخته و چوب و تیرهای ۴ متری تا ۱۲ متری توسط کوهنوردان از عباس‌آباد تا میدان میشان حمل شد و احداث آن توسط همین کوهنوردان انجام شد.»

اما اطلاعات جالب‌تری را نعمت‌الله اخضری مسئول کارگروه پیشکسوتان هیات کوهنوردی و صعودهای ورزشی استان همدان در مرسمی که 21مهرماه سال 1396 به عنوان پنجاه و یکمین سال تاسیس برگزار شده عنوان کرده و می‌گوید: «در سال 1345 پناهگاه اول میدان میشان به همت هیات کوهنوردی همدان توسط آقایان «فریدون اسماعیل زاده» دبیر هیات، «اکبر سلاحی» خزانه دار و «عربعلی شروه» منشی هیات و عموم کوهنوردان همدان و با حمایت رئیس هیات کوهنوردی وقت «عبدالله حاجیلو» احداث شد. این پناهگاه که دومین پناهگاه کوهنوردی ایران پس از پناهگاه «شیرپلا» محسوب می‌شد با حضور جمع کثیری از گروه های کوهنوردی، کوهنوردان همدان و کوهنوردان آزاد ساخته شد و مدت اجرای ساخت آن سه ماه تابستان و با هزینه حدود 180 هزار ریال و مورد تائید و پشتیبانی تربیت بدنی، فرمانداری و فدراسیون کوهنوردی بود.»

ساخت این کتیبه در واقع پاسداشت جایگاه کوهنوردانی است که با جان و دل بنایی را پایه گذاشتند که در تاریخ ماندگار شد. حال ما به عنوان افرادی که امروز از این پناهگاه استفاده می‌کنیم باید جایگاه این بزرگان را پاس بداریم و تکریم کنیم. نیّت اصلی ساخت این کتیبه، حک‌کردن نام این بزرگان در برابر چشمان ورزشکاران، جوانان، علاقمندان و حتی گردشگرانی‌ست که در ایام مختلف این مسیر را می‌پیمایند و امید است نام این بزرگان را پاس بدارند.