به گزارش صبح الوند، حسن بن جَهْم نقل می‌کند: به امام رضا عليه ‏السلام گفتم: مرا از دعا فراموش مكنید.

حضرت فرمود : گمان مى‌كنى كه من فراموشت مى‏‌كنم؟

اندكى در خودم انديشيدم و با خود گفتم: او براى شيعيانش دعا مى‏‌كند و من نيز از شيعيانش هستم.
آن‏گاه گفتم: نه، فراموشم نمى‌كنید.

فرمود : از كجا فهميدى؟

گفتم : من از شيعيانت هستم و شما برايشان دعا مى‌‏كنید.

فرمود : آيا متوجّه چيز ديگرى جز اين شدى؟

گفتم : نه

فرمود : هرگاه خواستى بدانى كه نزد من چه جايگاهى دارى، ببين من نزدت چه جايگاهى دارم.

متن حدیث:

الحسن بن الجهم : قُلتُ لِأَبِي الحَسَنِ عليه ‏السلام : لا تَنسَني مِنَ الدُّعاءِ .
قالَ : (أ)وَتَعلَمُ أنّي أنساكَ ؟
فَتَفَكَّرتُ في نَفسي وقُلتُ : هُوَ يَدعو لِشيعَتِهِ وأنَا مِن شيعَتِهِ ، قُلتُ : لا ، لا تَنساني .
قالَ : وكَيفَ عَلِمتَ ذلِكَ ؟
قُلتُ : إنّي مِن شيعَتِكَ ، وإنَّكَ لَتَدعو لَهُم .
فَقالَ : هَل عَلِمتَ بِشَيءٍ غَيرِ هذا ؟
قُلتُ : لا .
قالَ : إذا أرَدتَ أن تَعلَمَ ما لَكَ عِندي فَانظُر (إلى) ما لي عِندَكَ .

«اصول کافی جلد چهارم صفحه 270»