به گزارش صبح الوند به نقل از شبکه اطلاع رسانی راه دانا، در پی جمع‌بندی مذاکرات هسته‌ای ایران و گروه موسوم به 1+5 در شهر وین اتریش، قرار است روز چهارشنبه در اولین گام جدی در راستای اجرای این توافق، شورای امنیت سازمان ملل این توافق را تائید کند.

تائید توافق بر اساس قطعنامه‌ای صورت می‌گیرد که در آن جزئیات مهمی در مورد مسئله ساز و کار بازگشت تحریم‌ها (موسوم به مکانیزم ماشه)، تحریم‌های تسلیحاتی و همچنین روند حل اختلاف تشریح شده است.

در ذیل متن کامل پیش‌نویس این قطعنامه که دیروز بین اعضا توزیع شد، آمده است:

(ترجمه این متن رسمی نیست و توسط خبرگزاری فارس صورت گرفته است)

قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل (14 جولای)

شورای امنیت،

1- با یادآوری بیانیه رئیس این شورا به شناسه S/PRST/2006/15 و قطعنامه‌های این شورا به شماره‌های 1696 صادره در سال 2006، 1737 صادره در سال 2006، 1747 صادره در سال 2007، 1803 صادره در سال 2008، 1835 صادره در سال 2008 و 1929 صادره در سال 2010؛

2- با تصریح مجدد به تعهد این شورا به پیمان منع اشاعه تسلیحات هسته‌ای، لزوم انطباق کامل همه اعضای این پیمان با وظایفشان بر اساس آن و همچنین با یادآوری حقوق هر یک از اعضا بنابر پیمان مزبور و بالاخص در تطابق با بندهای اول و دوم پیمان مبنی بر توسعه تحقیق، تولید و استفاده از انرژی هسته‌ای برای مقاصد صلح‌آمیز بدون هرگونه تبعیض؛

3- با تاکید بر اهمیت تلاش‌های سیاسی و دیپلماتیک برای یافتن راه‌حلی مبتنی بر گفتگو و تضمین‌کننده اینکه برنامه هسته‌ای ایران صرفا برای مقاصد صلح‌آمیز است و با توجه به اینکه چنین راه‌حلی به عدم اشاعه هسته‌ای کمک می‌کند؛

4- ضمن استقبال از تلاش‌های دیپلماتیک چین، فرانسه، آلمان، فدراسیون روسیه، پادشاهی متحده، ایالات متحده، نماینده عالی اتحادیه اروپا در امور خارجه و سیاست امنیتی و ایران برای دست‌یابی به یک راه‌حل مناسب، بلندمدت و جامع برای مساله هسته‌ای ایران که در برنامه جامع مشترک اقدام (برجام) در تاریخ 14 جولای 2015 نمود یافت (سند S/2015/XXX که به عنوان ضمیمه A به قطعنامه ضمیمه شده است) و همچنین استقرار کمیسیون مشترک؛

5- با استقبال از تصریح ایران در برجام مبنی بر اینکه تحت هیچ شرایطی به‌دنبال تولید و یا داشتن سلاح هسته‌ای نخواهد بود؛

6- با توجه به بیانیه 14 جولای 2015 از سوی چین، فرانسه، آلمان، فدراسیون روسیه، پادشاهی متحده، ایالات متحده و اتحادیه اروپا برای افزایش شفافیت و ایجاد فضای راهبری با هدف اجرای کامل برجام (سند S/2015/XXX که به عنوان ضمیمه B به قطعنامه ضمیمه شده است)؛

7- با تصریح بر اینکه به نتیجه رسیدن برجام در نحوه توجه به این موضوع تغییری اساسی ایجاد خواهد کرد و با ابراز تمایل به ایجاد روابطی جدید با ایران که با اجرای برجام تقویت شده و با هدف نتیجه‌گیری رضایتمدانه از رسیدگی خود به این موضوع؛

8- با تصریح بر اینکه اجرای برجام به ایجاد اعتماد به ماهیت صرفا صلح‌آمیز برنامه هسته‌ای ایران کمک خواهد کرد؛

9- با حمایت قوی از نقش اساسی و مستقل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در راستی آزمایی انطباق با پادمان‌ها، شامل عدم انحراف مواد هسته‌ای اعلام شده به سوی مقاصد اعلام نشده و عدم وجود مواد هسته‌ای اعلام نشده و فعالیت‌های هسته‌ای اعلام نشده و در این خصوص تضمین ماهیت صرفا صلح آمیز برنامه هسته‌ای ایران از طریق اجرای «چارچوب همکاری» توافق شده بین ایران و آژانس در تاریخ 11 نوامبر 2013 و «نقشه راه شفاف‌سازی موارد باقیمانده گذشته و کنونی» و به رسمیت شناختن نقش مهم آژانس در حمایت کامل از اجرای برجام،

10- با تصریح بر اینکه پادمان‌های آژانس بخش اساسی از عدم اشاعه هسته‌ای است و با تضمین عمل هر یک از اعضا به وظایف خود تحت پادمان، اعتماد بیشتری بین اعضا ایجاد شده و به امنیت جمعی و همکاری‌ هسته‌ای کمک می‌گردد و همچنین با اذعان به اینکه اجرای موثر و کارآمد پادمان نیازمند همکاری بین آژانس و کشورهاست و با اذعان به اینکه مدیر کل آژانس به گفت‌وگوی باز در خصوص پادمان با هدف افزایش شفافیت و اعتمادسازی و تعامل در اجرای پادمان ادامه می‌دهد و در این مورد خاص [در خصوص ایران] برای جلوگیری از اختلال در توسعه اقتصادی و فنی ایران یا همکاری بین‌المللی در زمینه فعالیت‌های صلح‌آمیز هسته‌ای در حوزه‌هایی همچون بهداشت و درمان، امنیت، حفاظت فیزیکی و سایر تمهیدات امنیتی و حقوق اشخاص و جهت اتخاذ احتیاطات لازم در حفظ اسرار تجاری، فنی و صنعتی و همچنین اطلاعات محرمانه‌ای که در اختیار آژانس قرار می‌گیرند؛

11- با تشویق کشورهای عضو آژانس به همکاری با ایران، از جمله همکاری با مشارکت آژانس در چارچوب برجام در زمینه استفاده صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای و همچنین مشارکت در پروژه‌های دوجانبه مشخص شده در ضمیمه سوم برجام، یعنی پروژه‌های مشخص همکاری صلح‌آمیز هسته‌ای؛

12- با توجه به لغو تمهیدات قطعنامه‌های پیشین و سایر اقدامات پیش‌بینی شده و دعوت از اعضا به توجه به این تغییرات؛

13- با تاکید بر اینکه برجام بهبود و تسهیل همکاری‌های عادی اقتصادی و تماس‌های تجاری با ایران را راهبری نموده و با توجه به حقوق و وظایف کشورها در رابطه با تجارت بین‌المللی؛

14- با تاکید بر اینکه کشورهای عضو بر اساس بنده 25 منشور ملل متحد موظف به پذیرش و اجرای تصمیمات شورای امنیت هستند؛

پاراگراف‌های اجرایی

1- برجام را تصویب کرده و بر اساس جدول‌ زمان بندی تدوین شده در آن، خواستار اجرای آن می‌شود،

2- از همه کشورهای عضو، سازمان‌های منطقه‌ای و بین‌المللی می‌خواهد تا از هیچ اقدامی که می‌تواند از اجرای برجام حمایت کند، فروگذار نکنند از جمله اقداماتی که متناسب با اجرای طرح برجام بوده و همچنین خودداری از اقداماتی که در مسیر اجرای تعهدات پیش‌بینی شده در برجام مانع ایجاد می کند؛

3- از مدیر کل آژانس می‌خواهد که راستی آزمایی و پایش لازم در خصوص تعهدات هسته‌ای ایران در برجام را برای تمام مدت اجرای این تعهدات به انجام رساند و تصریح می‌کند که ایران باید به طور کامل بر اساس خواسته‌های آژانس با آن همکاری کند تا آژانس بتواند تمام سمائل باقیمانده را همان‌طور که در گزارش‌هایش آمده، حل کند؛

4- از مدیر کل آژانس می‌خواهد تا گزارش های منظم از اجرای برجام به شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و همچنین به موازات آن به شورای امنیت ارائه کند، همچنین هر زمان که زمینه‌های موجه برای نگرانی به وجود آمد به شورای حکام و شورای امنیت گزارش دهد؛

لغوها

5- از مدیر کل آژانس تقاضا می‌کند که بلافاصله پس از اطمینان از اینکه اقدامات مشخص شده در پاراگرف‌های 15.1 تا 15.11 ضمیمه پنجم برجام توسط ایران اجرایی شد، گزارشی در خصوص تائید این اقدامات به شورای حکام و شورای امنیت ارائه کند؛

6- همچنین خواستار آن است که هر زمان که مدیر کل به این نتیجه کلان رسید که تمام مواد هسته‌ای در ایران تحت فعالیت‌های صلح‌آمیز است، این نتیجه را طی گزارشی به شورای حکام آژانس و به موازات آن به شورای امنیت گزارش دهد؛

7- تصمیم می‌گیرد که بر اساس بند 41 منشور ملل متحد و پس از دریافت گزارش مذکور در پاراگراف 5:

a.  تمهیدات قطعنامه‌های  شماره‌ 1696 صادره در سال 2006، 1737 صادره در سال 2006، 1747 صادره در سال 2007، 1803 صادره در سال 2008، 1835 صادره در سال 2008 و 1929 صادره در سال 2010 و 2224 صادره در سال 2015 باید لغو شوند.

b.  تمام کشورها باید از پاراگراف‌های 1، 2، 4 و 5 و همچنین تمهیدات زیرپاراگراف‌های a تا f پاراگراف 6 ضمیمه B در دوره مشخص شده در هر پاراگراف یا زیرپاراگراف تبعیت نموده و همچنین از کشورها خواسته می‌شود که از پاراگراف‌های 3 و 7 ضمیمه B پیروی کنند؛

8- تصمیم می‌گیرد که تحت بند 41 منشور ملل متحد، 10 سال پس از روز پذیرش برجام که در سند برجام تعریف شده است، تمام تمهیدات این قطعنامه لغو گردند و هیچکدام از قطعنامه‌هایی که در زیرپاراگراف a از پاراگراف 7 گفته شد، نباید اجرا شوند. در این زمان، شورای امنیت به رسیدگی به مساله هسته‌ای ایران پایان می‌دهد و گزینه «عدم اشاعه» از فهرست موضوعات مورد توجه شورای امنیت خارج می‌شود؛

9- تحت بند 41 منشور ملل متحد تصمیم می‌گیرد که لغوهای توصیف شده در ضمیمه B و پاراگراف 8 این قطعنامه، در صورتی که تمهیدات قطعنامه‌های پیشین بر اساس پاراگراف 12 به کار گرفته شوند، صورت نخواهند گرفت؛

اعمال مفاد قطعنامه‌های پیشین

10. چین، فرانسه، آلمان، فدراسیون روسیه، پادشاهی متحده، ایالات متحده، اتحادیه اروپا و ایران (طرف‌های برجام) را به حل هرگونه موضوع پیش‌ آمده در ارتباط با اجرای تعهدات برجام از طریق روند مشخص شده در برجام تشویق کرده و قصد خود را برای حل شکایات احتمالی طرف‌های برجام در مورد موارد جدی عدم اجرا از سوی طرف دیگر برجام، ابراز می‌دارد؛

11. ذیل بند 41 منشور ملل متحد، تصمیم می‌گیرد که ظرف 30 روز از دریافت تذکر یکی از طرف‌های برجام در مورد موضوعی که یک کشور طرف برجام اعتقاد دارد مصداق عدم اجرای تعهدات ذیل برجام است، ادامه اجرای لغو مصرح در پاراگراف 7 (a) این قطعنامه باید به رأی گذاشته شود، علاوه بر این، تصمیم می‌گیرد که اگر ظرف 10 روز از تذکر اشاره شده در فوق، هیچ‌یک از اعضای شورای امنیت چنین پیش‌نویس قطعنامه‌ای برای رأی‌گیری ارائه نکرد، آنگاه رئیس شورای امنیت بایستی چنین پیش‌نویس قطعنامه‌ای را ارائه کرده و آن را ظرف 30 روز از زمان تذکر اشاره شده در فوق، به‌ رأی بگذارد و قصد خود را برای در نظر گرفتن دیدگاه‌های کشورهای دخیل در موضوع و هر نظری در مورد موضوع از سوی هیئت مشاور شکل‌گرفته در برجام، ابراز می‌دارد.

12. ذیل بند 41 منشور ملل متحد، تصمیم می‌گیرد که اگر شورای امنیت یک قطعنامه ذیل پاراگراف 11 برای ادامه اجرای لغو مصرح در پاراگراف 7 (a) تصویب نکرد، آنگاه در نیمه شب به وقت گرینویچ سی‌امین روز پس از دریافت تذکر اشاره شده در پاراگراف 11 به شورای امنیت، تمام قوانین قطعنامه‌های 1696 (2006)، 1737 (2006)، 1747 (2007)، 1803 (2008)، 1835 (2008) و 1929 (2010) که بر اساس پاراگراف 7 (a) لغو شده بود، بایستی به همان نحوی که پیش از تصویب این قطعنامه اعمال می‌شد، اعمال شود و تمهیدات اعلامی در پاراگراف‌های 7،‌8 و 16 تا 20 این قطعنامه لغو می‌شوند، مگر آنکه شورای امنیت تصمیمی غیر از این بگیرد؛

13. تصریح می‌کند که در صورت ارائه تذکر به شورای امنیت به نحوی که در پاراگراف 11 توصیف شد، ایران و دیگر طرف‌های برجام باید برای حل مسئله موجب ارائه تذکر، تلاش کنند و قصد خود را برای جلوگیری از اعمال مجدد قوانین در صورت حل مسئله موجب ارائه تذکر، ابراز می‌دارد، و ذیل بند 41 منشور ملل متحد تصمیم می‌گیرد که اگر کشور تذکر دهنده طرف برجام به شورای امنیت اطلاع دهد که چنان موضوعی پیش از پایان دوره 30 روزه مشخص شده در پاراگراف 12 فوق، حل شده است، آنگاه قوانین این قطعنامه از جمله لغو‌های مصرح در پاراگراف 7 (a)، بی‌توجه به پاراگراف 12 فوق، پابرجا باقی بماند و یادآور می‌شود بیانیه ایران را مبنی بر اینکه اگر قوانین قطعنامه‌های پیشین پیرو پاراگراف 12 به طور کلی یا بخشی، اعمال شوند، ایران آن‌ را به عنوان دلیلی برای توقف اجرای تعهداتش ذیل برجام، در نظر خواهد گرفت؛

14. گواهی می‌کند که اجرای قوانین قطعنامه‌های پیشین پیرو پاراگراف 12، اثر عطف به‌ماسبق به قراردادهایی که پیش از تاریخ اجرا بین هر طرفی و ایران یا اشخاص و نهادهای ایران امضا شده است، نخواهد داشت، مشروط بر اینکه آن فعالیت‌ها برجام را در نظر گرفته و اجرای آن قراردادها با آن، قطعنامه کنونی و قطعنامه‌های پیشین همخوان باشد؛

15. گواهی می‌کند که اجرای هریک از قوانین قطعنامه‌های پیشین پیرو پاراگراف 12 با هدف خسارت زدن به هیچ فرد یا نهادی که پیش از اجرای آن قوانین با ایران یا اشخاص و نهادهای ایران وارد تجارت همخوان با برجام یا این قطعنامه شده است، نیست، و کشورهای عضو را به رایزنی با یکدیگر در مورد چنین خسارتی و انجام اقدامات لازم برای کاهش چنین خسارات ناخواسته‌ای به آن اشخاص و نهادها، تشویق می‌کند و تصمیم می‌گیرد که اگر قوانین قطعنامه‌های پیشین پیرو پاراگراف 12 اجرا شد، تمهیدات با اثرات عطف به ماسبق برای اشخاص و نهادها به دلیل فعالیت‌های تجاری با ایران که همخوان با برجام، این قطعنامه و قطعنامه‌های پیشین پیش از اجرای آن قوانین، نداشته باشد؛

اجرای برجام

16. ذیل بند 41 منشور ملل متحد، تصمیم می‌گیرد که توصیه‌های کمیسیون مشترک مربوط به پیشنهادات کشورها برای مشارکت در یا اجازه فعالیت‌های مرتبط با هسته‌ای بیان شده در پاراگراف 2 ضمیمه B بررسی کند و چنین توصیه‌هایی بایستی تصویب‌شده در نظر گرفته شوند، مگر اینکه شورای امنیت قطعنامه‌ای در رد یک توصیه کمیسیون مشترک ظرف 5 روز کاری از زمان دریافت آن، صادر کند؛

17. از کشورهای عضو که به دنبال مشارکت در یا اجازه فعالیت‌های بیان‌شده در پاراگراف 2 ضمیمه B هستند، می‌خواهد تا پیشنهاداتشان را به شورای امنیت ارائه کنند و قصد خود را برای به اشتراک گذاشتن چنین پیشنهاداتی با کمیسیون مشترک شکل‌گرفته در برجام برای بررسی آن‌ها، ابراز می‌دارد، و از هریک از کشورهای عضو شورای امنیت دعوت می‌کند تا اطلاعات مربوطه و نظراتشان در مورد این پیشنهادات را ارائه کنند، کمیسیون مشترک را به بررسی هرگونه از این اطلاعات و پیشنهادات تشویق کرده و درخواست می‌کند که کمیسیون مشترک توصیه‌های خود در مورد این پیشنهادات را ظرف 20 روز کاری به شورای امنیت ارائه دهد (یا اگر تمدید شد، ظرف 30 روز کاری)؛

18. درخواست می‌کند از دبیرکل تا از اجرای برجام حمایت کرده، تمهیدات قانونی لازم را برای تسهیل ارتباط میان کشورهای عضو و بین شورای امنیت و کمیسیون مشترک از طریق تمهیدات عملی مورد توافق، انجام دهد؛

19. درخواست می‌کند از آژانس و کمیسیون مشترک برای رایزنی و تبادل اطلاعات، در شرایطی مقتضی مقرر در برجام و همچنین درخواست می‌کند که کشورهای صادرکننده با همراستا با ضمیمه 4 برجام، با کمیسیون مشترک همکاری کنند؛

20. درخواست می‌کند از کمیسیون مشترک برای بررسی پیشنهادات برای انتقال و فعالیت‌های مصرح در پاراگراف 2 از ضمیمه B با در نظر گرفتن توصیه تائیدی در زمانی که با این قطعنامه و قوانین و اهداف برجام همخوان بوده، تا امکان انتقال موارد، مواد، تجهیزات، اقلام و فناوری‌های لازم برای فعالیت‌های هسته‌ای ایران ذیل برجام و تشویق می‌کند کمیسیون مشترک را تا رویه‌هایی برای کسب اطمینان از بررسی دقیق و کامل چنین پیشنهاداتی، ایجاد کند؛

معافیت‌ها

21. ذیل بند 41 منشور ملل متحد، تصمیم می‌گیرد که قوانین اعمال‌شده در قطعنامه‌های 1696 (2006)، 1737 (2006)، 1747 (2007)، 1803 (2008)، 1835 (2008) و 1929 (2010) اعمال نشود بر تأمین، فروش یا انتقال موارد، مواد، تجهیزات، اقلام و فناوری و قوانین هیچ‌یک از موارد همیاری فنی، آموزش، همیاری مالی، سرمایه‌گذاری، واسطه‌گری یا دیگر خدمات توسط کشورهای طرف‌ برجام یا کشورهای عضو هماهنگ با آن‌ها،‌ که مستقیما مرتبط است با: الف) اصلاح دو آبشار تأسیسات فردو برای تولید ایزوتوپ‌های پایدار؛ ب) صادرات اورانیوم غنی‌شده ایران مازاد 300 کیلوگرم در قبال اورانیوم طبیعی؛ و ج) روزآمد کردن رآکتور اراک بر اساس طرح مفهومی مورد توافق و سپس طراحی نهایی مورد توافق آن رآکتور؛

22. ذیل بند 41 منشور ملل متحد، تصمیم می‌گیرد که کشورهای عضو دخیل در فعالیت‌های مجاز پاراگراف 21، بایست اطمینان کسب کنند از اینکه: الف) تمام فعالیت‌های صورت‌گرفته، کاملا در انطباق با برجام هستند؛ ب) اطلاع دهد به کمیته شکل‌گرفته پیرو قطعنامه 1737 (2006) و در صورت ادامه، 10 روز پیش از چنین فعالیت‌هایی به کمیسیون مشترک؛ ج) الزامات مقتضی دستورالعمل‌ها به نحوی که در بخشنامه اطلاعات آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (INFCIRC) تبیین شده در قطعنامه 1737 (2006) به روزرسانی‌شده، رعایت شود؛ د) دست یافته‌اند به حق و قادر به اجرای موثر آن برای راستی‌آزمایی محل استفاده هریک از موارد تأمین‌شده هستند؛ و ن) در صورت تأمین موارد، مواد، تجهیزات، اقلام و فناوری‌های فهرست‌شده در بخشنامه اطلاعات آژانس بین‌المللی انرژی اتمی عطف به قطعنامه 1737 (2006)، آنطور که به روزرسانی‌شده است، آژانس را ظرف 10 روز از تأمین، فروش یا انتقال، در جریان قرار دهند؛

23. ذیل بند 41 از منشور ملل متحد همچنین تصمیم می‌گیرد تا قوانین اعمال‌شده در قطعنامه‌های 1696 (2006)، 1737 (2006)، 1747 (2007)، 1803 (2008)، 1835 (2008) و 1929 (2010) به آن مقدار که برای اجرای انتقال و فعالیت‌هایی که از قبل به صورت مورد به مورد توسط کمیته شکل‌گرفته ذیل قطعنامه 1737 (2006) تائید می‌شود، اعمال نشود. این موارد عبارتند از:

الف) مستقیما مرتبط با اجرای اقدامات مرتبط با هسته‌ای مشخص شده در پاراگراف‌های 15.1 تا 15.11 ضمیمه 5 برجام؛

ب) مورد نیاز برای آماده‌سازی اجرای برجام؛

ج) مشخص شده توسط کمیته تا با اهداف این قطعنامه مطنبق باشند؛

24. متذکر می‌شود که تمامی مقررات پاراگراف‌های 21، 22، 23 و 27 در صورتی که مقررات قطعنامه‌های پیشین پیرو  پاراگراف 12 اجرایی شوند، اعمال خواهند شد؛

دیگر موضوعات

25. تصمیم می‌گیرد تا تمهیدات عملی لازم برای انجام اقدامات مربوط به اجرای این قطعنامه‌، از جمله اقدامات مشخص شده در پیوست B و انتشار دستورالعمل را اجرا کند؛

26. به همه کشورها، نهادهای مربوط ملل متحد و دیگر طرف‌های ذی‌نفع توصیه می‌کند تا برای اجرای وظایف مربوط به این قطعنامه به خصوص از طریق ارائه اطلاعاتی که در مورد اجرای تمهیدات این قطعنامه در اختیار دارند، به طور کامل با شورای امنیت همکاری کنند؛

27. تصمیم می‌گیرد که تمام قوانین برجام تنها برای اجرای آن بین E3/EU+3 و ایران هستند و نباید به عنوان سابقه‌ای برای هیچ‌یک از کشورها یا به عنوان اصلی در حقوق بین‌الملل یا حقوق و تعهدات پیمان منع گسترش تسلیحات هسته‌ای و دیگر ابزارهای مربوطه و همچنین مبانی و اعمال بین‌المللی به شمار آید؛

28. یادآور می‌شود که قوانین اعمال‌شده پیرو پاراگراف 12 قطعنامه 1737 (2006) نباید مانع شود تا یک فرد یا نهاد تحریم‌شده پرداخت‌های مربوط به قراردادهای پیش از تحریم آن فرد یا نهاد را انجام دهد، مشروط بر اینکه شروط مشخص شده در پاراگراف 15 آن قطعنامه رعایت شوند و تصریح می‌کند که اگر قوانین قطعنامه‌های قبلی پیرو پاراگراف 12 این قطعنامه مجددا اعمال شدند، آنگاه این قید اعمال خواهد شد؛

29. تاکید می‌کند که لازم است همه کشورها اقدامات لازم را انجام دهند که این اطمینان ایجاد شود که دولت ایران یا هر شخص و نهادی در ایران یا افراد و نهادهای تحریم‌شده بر اساس قطعنامه 1737(2006) و قطعنامه‌های مربوطه، یا دیگر افراد مدعی یا مزایای چنین افراد یا نهادهایی در ارتباط با هر قرارداد یا مبادلاتی، مدعی شوند که از اجرا (معاملات) به واسطه اجرای مقررات قطعنامه‌های 1737 (2006)، 1747 (2007)، 1803 (2008)، 1929 (2010) و این قطعنامه، جلوگیری شده است؛

30. تصمیم می‌گیرد که زمانی که مقررات این قطعنامه بر اساس پاراگراف 8 لغو شد، درگیر این مسئله باشد؛

ضمیمه A: برجام

ضمیمه B: بیانیه مستقل

بیانیه

چین، فرانسه، آلمان، فدراسیون روسیه، انگلیس، آمریکا و اتحادیه اروپا برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) را با ایران جمع‌بندی کردند تا به یک راه‌حل جامع، مناسب و درازمدت برای مسئله هسته‌ای ایران دست یابند. چین، فرانسه، آلمان، فدراسیون روسیه، انگلیس، آمریکا و اتحادیه اروپا، به منظور افزایش شفافیت و ایجاد فضایی سازنده برای اجرای کامل برجام، مفاد خاص ذیل را در نظر گرفته‌اند. مشارکت آنها در برجام منوط به تصویب قطعنامه جدید شورای امنیت سازمان ملل است؛ قطعنامه‌ای که، تحت ماده 41 منشور سازمان ملل: قطعنامه‌های 1969 (سال 2006)، 1737 (سال 2006)، 1747 (سال 2007)، 1803 (سال 2008)، 1835 (سال 2008)، 1929 (سال 2010) و 2224 (سال 2015) را لغو کرده؛ کشورها را به پایبندی به مفاد مندرج در این بیانیه برای دوره مدت مربوطه ملزم ساخته؛ و ضمن همکاری با «کمیسیون مشترک» در نظر گرفته شده در برجام، اجرای برجام را همانطور که در پاراگراف‌های 2 و 6(a) در ادامه آمده، تسهیل سازد.

همانطور که طی قطعنامه‌ای بسیار تعیین‌کننده ارائه شده، مفاد ذیل در تاریخی به اجرا گذاشته خواهد شد که مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی گزارشی را ارائه کند مبنی بر تأیید اینکه ایران اقدامات مشخص شده در پاراگراف 15.1 تا 15.11 از ضمیمه پنجم از برجام را اجرا کرده است:

1. عبارت «تمام کشورها» همانطور که در این سند به کار رفته و همانگونه که در این بیانیه گنجانده شده، به معنای «تمام کشورها بدون استثناء» می‌باشد.

2. تمام کشورها باید در فعالیت‌های ذیل مشارکت داشته و اجازه انجام آن را صادر کنند مشروط به اینکه مصوبه پیشاپیش شورای امنیت، بر مبنایی مورد به مورد، ارائه شده باشد:

a. تأمین، فروش و انتقال مستقیم و یا غیرمستقیم تمامی اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری‌های برشمرده‌شده در سند INFCIRC/254/Rev.12/Part 1 و نیز در سند INFCIRC/254/Rev.9/Part 2 (یا جدیدترین نسخه از این اسناد، همانطور که توسط شورای امنیت به روز شده است)، از داخل قلمرو تحت حاکمیت آنها، یا توسط اتباع آنها و یا با استفاده از هواپیماها و یا کشتی‌هایی که پرچم‌های آنها رویشان نصب است، یا برای استفاده در داخل و یا استفاده به نفع ایران، چه از داخل کشورهایشان نشأت گرفته باشد چه خیر، همچنین هرگونه اقلام بیشتر در صورتی که این کشور تصمیم بگیرد می‌تواند از آنها در بازفرآوری و فعالیت‌های مرتبط آب سنگین و یا غنی‌سازی مغایر با برجام استفاده کند؛

b. ارائه هرگونه آموزش و یا کمک فنی، کمک‌های مالی، سرمایه‌گذاری، خدمات واسطه‌ای و یا هر نوع خدمات دیگر، و انتقال خدمات و یا منابع مالی، به ایران، در رابطه با تأمین، فروش، انتقال، تولید و یا استفاده از اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری‌های شرح داده شده در بند فرعی (a) در بالا ؛ و

c. دستیابی ایران به منفعتی در فعالیتی اقتصادی در کشوری دیگر، شامل استخراج اورانیوم یا تولید یا استفاده از فناوری و مواد هسته‌ای مطابق فهرست INFCIRC/254/Rev.12/Part 1، و [حق داشتن] چنین سرمایه‌گذاری‌هایی در قلمرو حاکمیتی ایران، از سوی این کشور، اتباع این کشور و نهادهای ثبت شده در ایران و یا تحت حاکمیت ایران، یا توسط افراد و نهادهای فعال به نمایندگی از آنها و یا به دستور آنها، یا توسط نهادهای متعلق به آنها و یا تحت کنترل آنها،

به غیر از این، نیازی به تصویب پیشاپیش شورای امنیت برای تأمین، فروش، یا انتقال تجهیزات اشاره شده در بخش B.1 از سند INFCIRC/254/Rev.12/Part 1 به ایران نیست، مادامی‌که چنین تجهیزاتی برای رآکتورهای آب سبک، غنی‌سازی اورانیوم با غلظت پایین استفاده می‌شود همانطور که در بخش A.1.2 از سند INFCIRC/254/Rev.12/Part 1 آمده، زمانی که این تجهیزات به اجزاء مونتاژشده سوخت هسته‌ای برای چنین رآکتورهایی افزوده شده، همچنین اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری‌های برشمرده شده در سند INFCIRC/254/Rev.12/Part 2، مادامی‌که برای استفاده اختصاصی در رآکتورهای آب سبک است.

برای هرگونه اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری‌هایی که توسط شورای امنیت سازمان ملل مطابق با بند فرعی فوق‌الذکر (a) تصویب شده، و یا تأمین‌شده، خریداری شده، یا منتقل شده تابع استثنائات فوق‌الذکر، کشورها می‌بایست تضمین کنند که: (a) الزامات این «دستورالعمل‌ها»‌ آنگونه که در «بخشنامه اطلاعات آژانس بین‌المللی انرژی اتمی» برشمرده شده، به نحو مقتضی به اجرا گذاشته شده؛ (b) آنها از این حق برخوردارند و در جایگاهی قرار دارند تا به طور موثر کاربری نهایی هرگونه اقلام تأمین‌شده و مکان استفاده از آنها را مورد راستی‌آزمایی قرار دهند؛ (c) ظرف مدت ده روز پس از عرضه، فروش و یا انتقال این اقلام، شورای امنیت را در جریان قرار دهند؛ و (d) در خصوص اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری‌های فهرست‌شده در «بخشنامه‌های اطلاعات آژانس بین‌المللی انرژی اتمی»، این کشورها باید ظرف مدت ده روز پس از تأمین، فروش و یا انتقال این اقلام، آژانس را نیز در جریان قرار دهند.

و به غیر از این موارد نیز، به تصویب پیشاپیش شورای امنیت سازمان ملل برای تأمین، فروش و یا انتقال اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری‌ها و ارائه هرگونه کمک‌های فنی، آموزش، کمک‌های مالی، سرمایه‌گذاری، خدمات واسطه‌ای و موارد مرتبط دیگر، که به طور مستقیم مربوط به اعمال تغییرات لازم در دو آبشار تأسیسات فردو برای تولید ایزوتوپ‌های پایدار، صادرات اورانیوم غنی‌شده ایران مازاد بر 300 کیلوگرم در ازای دریافت اورانیوم طبیعی، و مدرن‌سازی رآکتور اراک بر اساس طراحی مفهومی مورد توافق و، به دنبال آن، طراحی نهایی چنین رآکتوری بر پایه توافق می‌باشد، نیازی نیست. مشروط به اینکه کشورهای عضور تضمین کنند که: (a) تمام چنین فعالیت‌هایی کاملا مطابق با برجام اجرا می‌شوند؛ (b) این کشورها، ده روز پیش از آغاز چنین فعالیت‌هایی، «کمیسیون مشترک» و شورای امنیت را مطلع سازند؛ (c) الزامات این دستورالعمل همانطور که در بخشنامه اطلاعات آژانس بین‌المللی انرژی اتمی برشمرده شده، به نحو مقتضی به اجرا گذاشته شده؛ (d) آنها از این حق برخوردارند و در جایگاهی قرار دارند تا به طور موثر کاربری نهایی هرگونه اقلام تأمین‌شده و مکان استفاده از آنها را مورد راستی‌آزمایی قرار دهند؛ و (e) در مورد اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری‌های فهرست‌شده در بخشنامه‌های اطلاعات آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، این کشورها باید ظرف مدت ده روز پس از تأمین، فروش و یا انتقال این اقلام، آژانس را نیز در جریان قرار دهند.

این بند باید همانطور که در برجام شرح داده شده است، تا ده سال پس از «روز پذیرش برجام» اجرا شود، مگر اینکه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی گزارشی ارائه دهد که «جمع‌بندی مبسوط» را پیش از آن تاریخ تأیید کند، سپس این ضرورت که شورای امنیت پیشاپیش مصوبه‌ای را صادر کند، باید فورا به حالت تعلیق درآمده و، همزمان با آغاز زمان اجرای این تعلیق، اِعمال استثنائات مشروح در این بند باید ادامه یافته و تمامی کشورها باید در فعالیت‌های اعلام شده در این بند مشارکت داشته و اجازه انجام آنها را صادر کنند، البته در صورتی که شورای امنیت و «کمیسیون مشترک» را حداقل ده روز کاری پیش از آغاز هریک از این فعالیت‌ها به صورت مورد به مورد مطلع ساخته باشند.

3. از ایران خواسته می‌شود تا هیچ فعالیتی مرتبط با موشک‌های بالستیک طراحی شده با قابلیت حمل تسلیحات هسته‌ای صورت ندهد، از جمله شلیک هرگونه موشک با استفاده از چنین فناوری‌های مربوط به موشک‌های بالستیک، تا زمان هشت سال پس از «روز پذیرش برجام» و یا تا زمانی که آژانس بین‌المللی انرژی اتمی گزارشی ارائه دهد که «جمع‌بندی مبسوط» را تأیید کند، بسته به اینکه کدام زودتر اتفاق افتد.

4. تمامی کشورها باید در فعالیت‌های شرح داده شده در ذیل مشارکت کرده و اجازه انجام آن را صادر کنند، مشروط به اینکه شورای امنیت پیشاپیش بر مبنایی مورد به مورد مجوز چنین فعالیت‌هایی را صادر کرده باشد:

a. تأمین، فروش و یا انتقال مستقیم یا غیرمستقیم تمامی اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری‌های برشمرده شده در (S/2015/XXX) [جدیدترین فهرست کنترل فناوری موشکی] و هرگونه اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری‌هایی که این کشورها تصمیم بگیرند که می‌تواند برای تولید هرگونه سامانه شلیک تسلیحات هسته‌ای مورد استفاده قرار گیرد، از داخل قلمرو تحت حاکمیت آنها، و یا توسط اتباع آنها و یا با استفاده از هواپیماها و یا کشتی‌هایی که پرچم آنها را حمل می‌کنند، به داخل ایران و یا خارج از این کشور، یا برای استفاده در داخل ایران و یا به نفع این کشور، چه این اقلام از قلمرو تحت حاکمیت آنها نشأت گرفته و یا نگرفته باشد؛ و

b. ارائه هرگونه فناوری یا آموزش و کمک فنی، کمک مالی، سرمایه‌گذاری، خدمات واسطه‌ای و موارد دیگر، و نیز انتقال خدمات و یا منابع مالی به ایران، یا دستیابی ایران به منفعتی در هریک از فعالیت‌های اقتصادی در کشوری دیگر، مرتبط با تأمین، فروش، انتقال، تولید و یا استفاده از اقلام، مواد، تجهیزات، کالاها و فناوری‌های شرح داده شده در بند فرعی (a) و یا مرتبط با فعالیت‌های شرح داده شده در بند 3.

مشروط به اینکه در صورت تصویب شورای امنیت سازمان ملل: (a) قرارداد ارسال و یا کمک به ارسال چنین اقلامی شامل تضمین‌های مقتضی در خصوص کاربری نهایی آنها شود؛ و (b) ایران متعهد ‌شود تا از چنین اقلامی برای توسعه سامانه‌های شلیک سلاح‌های هسته‌ای استفاده نکند.

این بند باید تا 8 سال پس از «روز پذیرش برجام» و یا تا زمانی که آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، گزارشی ارائه دهد که مؤید «جمع‌بندی مبسوط» باشد، اجرا شود، بسته به اینکه کدام زودتر اتفاق افتد.

5. تمامی کشورها، مشروط به اینکه شورای امنیت پیشاپیش بر مبنایی مورد به مورد، تصمیم به تصویب بگیرد، باید در این فعالیت‌ها مشارکت داشته و اجازه آن را صادر کنند: تأمین، فروش و یا انتقال مستقیم یا غیرمستقیم، هرگونه تانک جنگی، خودروهای رزمی زرهی، سامانه‌های توپخانه‌ای سنگین، هواپیماهای رزمی، بالگردهای تهاجمی، ناوهای جنگی، موشک‌ها و یا سامانه‌های موشکی، مطابق با اهداف «فهرست تسلیحات متعارف سازمان ملل»، یا مواد مرتبط، شامل قطعات یدکی، از داخل و یا از طریق قلمروهای تحت حاکمیتی‌شان، و یا توسط اتباع آنها و یا افراد تحت حاکمیت آنها، یا با استفاده از هواپیماها و یا کشتی‌های حامل پرچم‌های آنها، اعم از اینکه از قلمروشان نشأت گرفته یا خیر، به ایران، یا برای استفاده در داخل ایران و یا در جهت تأمین منافع ایران، و ارائه آموزش فنی، منابع یا خدمات مالی، پیشنهادات، دیگر خدمات و کمک‌های مرتبط با تأمین، فروش، انتقال، تولید، حفظ و نگهداری و یا استفاده از تسلیحات و مواد مرتبط توصیف شده در این بند فرعی، به ایران توسط اتباع این کشورها و یا از داخل یا از طریق قلمروهای تحت حاکمیتشان.

این بند باید تا مدت 5 سال پس از «روز پذیرش برجام» و یا تا زمانی که آژانس بین‌المللی انرژی اتمی گزارش تأیید «جمع‌بندی مبسوط» را ارائه دهد، اجرا شود، بسته به اینکه کدام زودتر اتفاق افتد.

6. تمام کشورها باید:

a. اقدامات ضروری را صورت دهند تا تضمین کنند که تمام فعالیت‌های برشمرده شده در بند 2، 4، و 5 در قلمروهای تحت حاکمیتشان اتفاق می‌افتد، و یا اتباع آنها و یا افراد تحت حاکمیت آنها را شامل می‌شود، و یا با استفاده از هواپیماها و یا کشتی‌های حامل پرچم‌های آنها صورت می‌گیرد، تنها مطابق با عبارات مرتبط آن بندها، و نیز به منظور جلوگیری و ممانعت از انجام هرگونه فعالیت مغایر با این مفاد، تا مدت ده سال پس از «روز پذیرش برجام» و یا تا زمانی که آژانس گزارش تأیید «جمع‌بندی مبسوط» را ارائه دهد؛ بسته به اینکه کدام زودتر اتفاق افتد.

b) بایستی تمهیدات لازم را جهت جلوگیری از تأمین، فروش یا انتقال تسلیحات یا مواد مرتبط از خاک ایران، توسط اتباع یا کشتی‌ها و هواپیماهای تحت پرچم خود به عمل آورند، مگر آنکه شورای امنیت سازمان ملل از قبل بر اساس بررسی‌های موردی تصمیم دیگری را اتخاذ کند و این تمهیدات بایستی صرفنظر از اینکه مبدأ آنها خاک ایران باشد یا خیر تا پنج سال بعد از «روز پذیرش» برجام، و یا تا تاریخ ارائه گزارشی در تأیید «جمع‌بندی مبسوط» توسط آژانس بین‌المللی انرژی ـ هر کدام از آنها که زودتر عملی شود ـ ادامه یابند.     

c) تا هشت سال بعد از «روز پذیرش» برجام یا تا تاریخ ارائه گزارش تأییدیه «جمع‌بندی مبسوط» توسط آژانس - هر کدام که زودتر باشند - به مسدودکردن وجوه یا سایر دارایی‌های مالی و منابع اقتصادی‌ای که در روز پذیرش برجام در خاک آنها موجود است ادامه دهند و همچنین وجوه و سایر دارایی‌های مالی و منابع اقتصادی که در هر زمان ما بعد، تا تصویب قطعنامه جدید، وارد خاک آنها می‌شود و مالکیت یا کنترل آنها از آنِ افراد و موسساتی باشد که نامشان در فهرستِ تهیه و نگهداری شده توسط «کمیته»، متعاقب قطعنامه شماره ۱۷۳۷ (۲۰۰۶) قرار گرفته را مسدود کنند (به استثنای افراد و موسساتی که در اینجا در ضمیمه ۱ مشخص شده‌اند یا شورای امنیت ممکن است نام آنها را از فهرست مذکور خارج کند) و دارایی‌های افراد و موسسات دیگری که شورای امنیت آنها را مشمول شرایط ذیل قرار دهد را مسدود کنند: دارای سابقه همکاری یا ارتباط مستقیم یا حمایت از فعالیت‌های هسته‌ای حساس ایران از منظر اشاعه‌ای، که در نقض تعهدات این کشور ذیل برجام انجام شده باشند، یا [دارای سابقه همکاری یا ارتباط مستقیم یا حمایت از] ساخت سامانه‌های پرتاب سلاح هسته‌ای از طریق [روشهای مختلف] اعم از مشارکت در تهیه اقلام، کالاها، تجهیزات، مواد ممنوعه مشخص شده در این بیانیه؛ کمک به افراد و موسسات تحت تحریم برای دور زدن یا عمل در تناقض با سند برجام یا قطعنامه جدید؛ یا عمل به نیابت از یا بنا به دستور افراد یا موسسات تحت تحریم؛ یا دارای سابقه تحت تملک بودن یا کنترل شدن توسط افراد یا موسسات تحت تحریم [به طرق مختلف] از جمله روش‌های غیرقانونی.         

d) تا هشت سال بعد از «روز پذیرش» برجام یا تا تاریخ ارائه گزارشی توسط آژانس در  تأیید «جمع‌بندی مبسوط» - هر کدام که زودتر باشند- اطمینان حاصل کنند که هیچ‌‌گونه وجوه، دارایی‌های مالی یا منابع اقتصادی توسط اتباع یا هر افرد و موسسه فعال در خاک آنها در اختیار افراد یا موسسات تحت تحریم قرار نگرفته یا برای سودرسانی به آنها مورد استفاده قرار نخواهد گرفت. این شرایط برای وجوه، سایر دارایی‌های مالی یا منابع اقتصادی که دولت‌های متبوع آنها را واجد شرایط ذیل بدانند، لازم‌الاجرا نخواهد بود:

i.   برای مخارج پایه، از جمله پرداخت وجوه مواد غذایی، اجاره یا رهن، دارو و درمان پزشکی، مالیات، هزینه بیمه و هزینه‌های امور عام‌المنفعه یا صرفاً برای پرداخت کارمزدهای معقول حرفه‌ای و بازپرداخت هزینه‌های مرتبط با خدمات حقوقی یا کارمزدها و هزینه‌های خدمات بر طبق قوانین کشورها، یا برای نگهداری معمول اموال تحت مصادره، سایر دارایی‌های مالی و منابع اقتصادی، ضروری باشند و این اقدام بعد از آن صورت گیرد که دولت‌های متبوع تصمیم خود برای مجاز کردن دسترسی به این وجوه، سایر دارایی‌های مالی یا منابع اقتصادی، در موارد مناسب، را به اطلاع شورای امنیت سازمان ملل رسانده باشند و این شورا ظرف پنج روز کاری بعد از دریافت اطلاعیه مربوط، تصمیم منفی در این مورد اتخاذ نکرده باشد؛

ii. برای مخارج فوق‌العاده ضروی باشند، مشروط بر آنکه این تصمیم توسط دولت‌های متبوع به اطلاع شورای امنیت رسیده باشند و این شورا آن را تصویب کرده باشد؛

iii. برای همکاری در پروژه‌های صلح‌آمیز هسته‌ای، مطابق موارد شرح داده شده در ضمیمه III «برجام»، مشروط بر آنکه دولت‌های متبوع این تصمیم را به اطلاع شورای امنیت رسانده باشند و این شورا آن را تأیید کرده باشد؛

iv. موضوع یک داوری یا حق حبس[i] قضایی، اجرایی یا حَکَمیتی باشد که در آن از وجوه مورد نظر، سایر دارایی‌های مالی و منابع اقتصادی برای استفاده در این حق حبس یا داوری استفاده شود، منوط به آنکه مناقشات مربوط به حق حبس یا داوری مربوط به قبل از تاریخ صدور قطعنامه شماره ۱۷۳۷ (سال ۲۰۰۶) باشند، ارتباطی با منفعت‌رسانی به یکی از نفرات یا موسسات واجد شرایط مطرح شده در این پاراگراف نداشته باشند و توسط دولت‌های متبوع به اطلاع شورای امنیت رسیده باشد؛ یا

v. برای فعالیت‌های مرتبط با موارد مطرح شده در پاراگراف ۲ یا هر فعالیت مورد لزوم دیگر برای اجرای برجام ضروری باشند، منوط به آنکه این تصمیم توسط دولت‌های متبوع به اطلاع شورای امنیت رسیده باشد و شورای امنیت آن را تأیید کرده باشد.   

علاوه بر این، این مفاد نباید از اینکه یک فرد یا نهاد تحریم‌شده دیون خود که مربوط به قراردادهای پیش از تحریم آن فرد یا نهاد هستند را بپردازد، مانع شود، مشروط بر اینکه کشورهای مربوطه اعلام کرده باشند که قرارداد مربوط به موارد، مواد، تجهیزات، اقلام، فناورها‌، همیاری‌، آموزش، همیاری مالی، سرمایه‌گذاری، واسطه‌گری یا دیگر خدمات ممنوعه ذکر شده در این بیانیه نیست؛ این پرداخت نباید مستقیما یا به صورت غیر مستقیم توسط اشخاص یا نهادهای ذیل مفاد این پاراگراف دریافت شوند؛ و 10 روز پیش از صدور چنین مجوزی و بعد از تذکر از سوی یک کشور مربوطه به شورای امنیت مبنی بر تصمیم برای پرداخت یا دریافت چنین وجوهی یا صدور مجوز، در صورتی که مناسب باشد، برای آزادسازی منابع، دارایی‌های مالی یا منابع اقتصادی به این منظور.

علاوه بر این، کشورها می‌توانند بر حساب‌های مسدود‌شده مطابق با این پاراگراف بهره یا دیگر درآمدهای مربوط به آن حساب‌ها یا پرداخت‌های مربوط به آن قراردادها، موافقتنامه‌ها یا تعهداتی که پیش از تاریخی که آن‌ حساب‌ها مسدود شده‌اند، بیافزایند، مشروط بر اینکه این بهره، دیگر درآمدها یا هزینه‌ها، همچنان تحت آن قوانین بوده و مسدود شده باشد.

e) به مدت 5 سال بعد از روز پذیرش برجام یا تا تاریخی هر قدر هم زودتر، که آژانس گزارشی موید «جمع‌بندی مبسوط» را ارائه کند، اقدامات لازم برای پیشگیری از ورود یا انتقال افراد اعلام‌شده در پاراگراف 6 (a) فوق از طریق اراضی‌شان را انجام دهند، البته تاکید می‌شود که هیچ‌چیز در این پاراگراف نباید یک کشور را به خودداری از ورود اتبع خود به اراضی‌اش ملزم کند. تمهیدات اعمال‌شده در این پاراگراف، نباید زمانی که شورای امنیت به صورت موردی اعلام کرد که چنین سفرهایی به دلایل انسانی توجیه‌شده است، از جمله الزامات مذهبی یا زمانی که شورای امنیت نتیجه بگیرد که یک معافیت به اهداف این قطعنامه کمک می‌کند، از جمله زمانی که بند 15 اساسنامه مطرح است، اعمال شوند؛

f) اقدامات لازم را در انطباق با قطعنامه و دستورالعمل ارائه‌شده از سوی شورای امنیت و با توجه به مواردی که تامین، فروش، انتقال یا صادرات آن‌ها بر خلاف مجوزهای برجام یا این بیانیه صورت گرفته، انجام داده و در این زمینه همکاری کند.

7. از همه کشورها خواسته می‌شود اجرای کامل برجام را از طریق بازرسی‌ تمام محموله‌ها به و از ایران، در اراضی‌شان از جمله بنادر و فرودگاه‌ها بر اساس اختیارات ملی و قانونی خود و منطبق با قوانین بین‌المللی به خصوص قانون دریا و موافقتنامه‌های بین‌المللی هوانوردی مربوطه و در صورتی که دولت‌ها دلایل متقنی دارند که تصور کنند که آن محموله مواردی را در بر دارد که تامین، فروش، انتقال یا صادرات آن‌ها بر خلاف مجوزهای برجام یا این بیانیه صورت گرفته، تسهیل کنند؛ و همچنین از آن‌ها خواسته می‌شود در صورتی که دلایل متقنی وجود دارد که تصور کنند که یک کشتی مواردی را حمل می‌کند که تامین، فروش، انتقال یا صادرات آن‌ها بر خلاف مجوزهای برجام یا این بیانیه صورت گرفته، در بازرسی‌ها در آب‌های آزاد با رضایت کشور صاحب کشتی، همکاری کنند.

چین، فرانسه، آلمان، فدراسیون روسیه، پادشاهی متحده، ایالات متحده و اتحادیه اروپا برداشتشان را یادآور می‌شوند که در پی تصویب قطعنامه‌ای که برجام را تائید کند، شورای امنیت تمهیدات عملی برای اجرای وظایف مقرر در این بیانیه، از جمله نظارت و حمایت از اجرای این تمهیدات توسط کشورهای عضو را انجام داده و پیشنهادات توصیف‌شده در پاراگراف 2 این بیانیه را بازنگری کرده، به استعلامات کشورهای عضو پاسخ داده، دستورالعمل‌ها را ارائه کرده و اطلاعات مربوط به اقدامات ادعایی متناقض با قطعنامه را راستی‌آزمایی کند. علاوه بر این، این کشورها، پیشنهاد می‌کنند که شورای امنیت از دبیر کل بخواهد که هر 6 ماه، در مورد اجرای این تمهیدات، گزارش دهد.

طول دوره مفاد این بیانیه می‌تواند به درخواست هریک از طرف‌ها در نشست دو سالانه وزارتی توسط کمیسیون مشترک مورد بازنگری قرار گرفته و در آن کمیسیون مشترک توصیه‌های خود را با اجماع شورای امنیت، ارائه دهد.

ضمیمه

1. داوود آقاجانی
2. امیر موید علایی
3. بهنام عسگرپور
4. محمد فدایی آشیانی
5. عباس رضایی آشتیانی
6. سازمان انرژی اتمی ایران
7. هاله بختیار
8. مرتضی بهزاد
9. مرکز تحقیقات و تولید سوخت هسته‌ای اصفهان و مرکز فناوری هسته‌ای اصفهان
10. بانک صادرات شرق
11. سید حسین حسینی
12. شرکت ترابری ایرانو هند
13. شرکت کشتی رانی جمهوری اسلامی
14. جابر ابن حیان
15. مرکز تحقیقات هسته‌ای کرج
16. شرکت کاوش‌یار
17. علی حاجی‌نیا لیلابادی
18. شرکت انرژی مصباح
19. شرکت modern industries technique
20. حمیدرضا مهاجرانی
21. جعفر محمدی
22. احسان منجمی
23. هوشنگ نوبری
24. شرکت نوین انرژی
25. مرکز تحقیقات هسته‌ای کشاورزی و دارویی
26. شرکت پارس تراش
27. صنایع انرژی پیشگام
28. محمد قنادی
29. امیر رحیمی
30. جواد رحیقی
31. عباس رشیدی
32. جواد کریمی ثابت
33. سید جابر صفدری
34. قاسم سلیمانی
35. کشتیرانی جنوب خط ایران
36. شرکت تماس