به گزارش صبح الوند، فرار نوجوانان از خانه و ترك اعضاي خانواده، بدون اجازه والدين يا وصي قانوني،  در واقع نوعي واكنش نسبت به شرايطي است كه از نظر فرد نامساعد، غيرقابل تحمل و بعضاً تغييرناپذير است. اين عمل معمولاً به عنوان يك مكانيسم دفاعي به منظور كاهش ناخوشايندي و خلاصي از محرك هاي آزاردهنده و مضر و دستيابي به خواسته هاي موردنظر و عموماً آرزوهاي دور و دراز انجام مي شود. . ارائه آمارهاي روبه افزايش در رسانه ها و رويت به وضوح اين دختران در معابر عمومي، بر نگراني ها بيش از پيش دامن مي زند و تبعات منفي آن به عنوان يک عارضه و آسيب اجتماعي، تاثير بسيار نامطلوبي بر جامعه مي گذارد

عوامل

افراد فراري از نظر فردي, خانوادگي و اجتماعي داراي اين شرايط هستند:

از نظر فردي: اختلال منش دارند, افرادي ضعيف الاراده اند, حساس و زودرنج هستند, عقب ماندگي تحصيلي دارند و براي امور غيردرسي ارزش بيشتري قائل اند, برخي از آنها عقب ماندگي ذهني دارند, شخصيت تلقين پذير داشته و يا به انحرافات و اختلالات و بيماري هاي رواني از جمله صرع, اسكيزوفرني و پارانويا مبتلا هستند و به علت عدم تكوين شخصيت, ثبات و انضباط اجتماعي ندارند. اگرچه افراد باهوش در بين آنها اندك نيست. برخي از اينها كه بيشترشان نوجوانند دچار رنج عصبي هستند بي خوابي دارند و احساس گناه آنها را آزار مي دهد. دسته اي از اين افراد از لحاظ وضع جسمي و رواني سالم و عادي هستند. ممكن است تحت تاثير محيط خانوادگي ومحيط تحصيلي براي تفريح و خوشگذراني و يا تقليد از فيلم و ماجراجويي اقدام به فرار كنند.

ازنظر خانوادگي: به علت نفاق, ناسازگاري, اعتياد پدر ومارد, تشنج در محيط خانوادگي, طرد و تحقير, كمبود محبت, از هم گسيختگي خانواده, طلاق, جدايي, فوت, عدم مراقبت و بي توجهي والدين و سرپرستان نسبت به امور تحصيلي مخصوصا" در خانواده هاي پرجمعيت, ترس از تنبيه در صورت عدم موفقيت در تحصيل, اقدام به فرار از منزل و ترك تحصيل مي كنند. اطفال نازپرورده كه دائم تحت مراقبت, نظارت شديد قرار دارند براي كسب آزادي و استقلال از خانه فرار مي كنند.

از نظر اجتماعي: اغلب در محيط و منطقه اي زندگي كرده اند كه براي داشتن حيات شرافتمندانه مناسب نبوده است. در محيط اجتماعي شان رفتار ضد اجتماعي, آلودگي و اعتياد وجود داشته است. با تيپ بي بند و بار و پرخاشگر مواجه بوده اند. بدآموزي در زندگي شان بسيار بوده است. مشكل انضباطي و اخلاقي داشته اند. منطقه زندگي شان منطقة شكست, خواري ها سرافكندگي ها بوده و اين خود زمينه را براي محدود ساختن فرد و حوزة معاشرتي را فراهم كرده است.

آسیب ها:

سرقت, اغفال, تکدي گري, اعتياد و قاچاق مواد مخدر, سوء استفاده هاي کاري و جنسي, روابط نامشروع, روسپيگري و خودکشي از آسيب هايي است که دختران فراري دچار آن مي شوند.

راهکارها

از جمله راهکارهاي پيشگيرانه از اقدام مجدد دختران از خانه است. ايجاد محيط امن و سالم از لحاظ عاطفي و جسماني، گوش دادن به صحبت‌هاي فرزندان، فراهم آوردن فرصت‌هاي مناسب براي فرزندان جهت يادگيري، تصميم‌گيري‌هاي مثبت و سازنده، حمايت فرزندان در زمان احساس تنهايي، پرهيز از انتقاد بيش از حد و تمسخر و تنبيه، تشويق فرزند در كسب موفقيت و صداقت در گفت‌وگو با فرزند از راهكارهاي پيش روي خانواده‌ها براي جلوگيري از فرار دختران است.

داشتن يک هدف مشخص در زندگي و پايبندي به سنتها و ارزشهاي ديني و اجتماعي مي تواند در بالا بردن درک و فهم نوجوانان در تحمل و يا تغيير شرايط نامطلوب به شيوه درست راهگشا باشد، بطوري که آنان ديگر فرار را به عنوان بهترين و ساده ترين راه انتخاب نکرده و پيش از هر تصميمي عواقب شوم اين اقدام را در نظر بگيرند.