به گزارش صبح الوند، یکی از حوزه هایی که می تواند بسیار اثر بخش باشد حوزه سینما و رسانه است .

تولیدات سینمایی می تواند  ذائقه مخاطب را دست خوش تغییر  کند و فرهنگ یک جامعه را متحول نماید . در حیطه ورزش اثار سینمایی کمی را می توان در سینمای ایران یافت که بتوانند به خوبی مخاطبانشان را سرگرم کنند و بر فرهنگ جامعه معنا ببخشند.

یکی از فیلم های تولید شده در حطیه سینما فیلم "سونامی " است که درباره رشته تکواندو ساخته شده است .فیلمی به کارگردانی میلاد صدر عاملی که به اعتقاد جامعه ورزش تکواندو نتوانسته است ورزش و روحیات ورزشکاران و مربیان تکواندو را به خوبی نشان دهد .

نقد هایی که در زیر نوشته شده است نه از طرف یک متخصص و کارشناس سینماست نه از طرف یک مدیر که میخواهد بیشتر دیده شود .

این نقدها از طرف جوانی است که سال ها در این رشته فعالیت می کند و به عنوان مخاطب سینمای ایران و این فیلم نقدهایش را بازگو می کند تا شاید فیلم بعدی که درباره این ورزش یا هر ورزش دیگری ساخته می شود ، تاثیر گذار باشد .

شروع فیلم با مبارزه  مرتضی نژادی ( بهرام رادان ) آغاز می شود که در المپیک 2012 لندن بر روی شیاپجانگ رفته است . مربی وی که اقای خسروی (علیرضا شجاع نوری ) نام دارد به مرتضی می گوید باید ببازی ، که تا اخر فیلم مشخص نمی شود چرا باید ببازد ؟؟؟

گره هایی در داستان وجود دارد که پاسخ روشنی در فیلم بدان داده نمی شود و مخاطب را دچار سردرگمی می کند .

در فیلم شاهد چالش بین دو تن از قهرمانان ملی تکواندو هستیم .قهرمانانی که معلوم نیست به چه دلیل این قدر باهم نزاع دارند ؟

قهرمانانی که یکی در شرط بندی ها  مبارزه می کند و دیگری با دختری رابطه دارد که نوع رابطه اش با آن دختر مشخص نیست . ایا در تکواندو چنین مشکلاتی تا به حال وجود داشته است که در اردوی تیم ملی تکواندو  بازیکن هر کاری دلش خواست انجام دهد ؟

شخصیت پردازی سر مربی تیم ملی تکواندو بسیار ضعیف است . از بیماری پارکینسون وی حرف زده می شود ولی ارتباطش در فیلم اصلا مشخص نمی شود . حتی در بازی انتخابی المپیک که در خانه تکواندو برگزار می شود مربی در اتاق خود نشسته است و بازی را مشاهده نمی کند . ایا در تکواندو چنین چیزی  اصلا باور پذیر است ؟

فلش بک در صحنه مبارزه انتخابی بین صدیقیان و بهرام رادان  که  بهرام رادان صحنه برخورد چوب به پای صدیقیان را تصور می کند ، ایا او شاهد این ماجرا بوده است که کارگردان از چنین تکنیکی استفاده می کند ؟

قاب های تصویری مرتبط با تمرینات تکواندوکاران و مبارزه آنان بسیار ضعیف و غیر قابل باور بود .تکواندو ورزش لحظه ها و درگیری های انفجاری است که کارگردان نتوانسته بود صحنه های اکشنی را در این فیلم ایجاد نماید .

تکواندو در المپیک های مختلف همواره مدال گرفته است و این بخاطر نظم و انضباطی است که در این مجموعه وجود داشته است . اما در فیلم سونامی چیزی که دیده میشود بی نظمی و سر کشی از دستورات مربی و سر مربی است . عدم اعتماد بین بازیکن و مربی در بخش هایی از فیلم هم دیده می شود که در اجرای ان بشدت مبالغه شده است .

حرف آخر :

پا گذاشتن به ساخت یک اثر ورزشی در سینمای ایران  یک ریسک است اما  اگر قرار است راجب یک ورزش حرفی گفته شود بهتر است مطالعه های گسترده تر و عمیق تری در این رابطه صورت بگیرد تا به یک اثر تاثیر گذار تر تبدیل شود .

استفاده از ورزشکاران بازیگر می تواند گام مثبتی باشد تا یک اثر مهیج تر برای تماشاچی بشود .

نوشته : مجید دیبافر