به گزارش صبح الوند، مونا اسکندری خادم کاروان شهدای گمنام در یادداشتی نوشت:

دوازده تا، دوازده پیکر که  از قامتشان استخوانهایی مانده و شمیمی از دیار کربلا دارند.

دوازده شهید از معراج شهدای تهران به قصد استان همدان، اولین منزلگاه را فامنین انتخاب میکنند.

در کانتینر باز میشود.دوازده تایشان رخ مینمایانند.

شهید هاشم آزاد بخت اول از همه ،نگاهها را بسوی خود میکشاند.

عکسش بر پیکر با آن موهای مشکی وچشمانی نافذ انگار تمام وجودت را رصد میکند شاید میگرید و توی بی خبر یاد پیرزنی می افتی که بر بستر بیماری است و بیست و نه سال انتظار زودتر از هر کسی پیرش کرده تا آنجایی که دیگر منتظر نیست و گذشته را شاید سیر میکند و روزی که خبر پیداشدن پاره تنش را میخواهند بدهند بی هوا هاشمش را صدا میزندکه انگار آمده است نان بدست ...

تو یاد او می افتی و یاد مادرانی که هنوز هم قصه انتظارشان ادامه دارد...

شهدا بر ماشینهای آذین شده با پرچمهای یا زهرا جاگیر میشوند.

مردم فامنین چشم در راهند...

عزای زهرای اطهر چشمها را براحتی تر میکند.

دل ها گرفته ی غم شهادت بانوی پهلو شکسته است و فرزندانی که برسم مادر گمنام مانده اند دل ها را میسوزانند.

این گل پر پر از کجا آمده..از سفر کرببلا آمده

و شما دوازده تن چه بوی خوشی دارید... .