اوقات شرعی
آخرین اخبار
پایگاه خبری تحلیلی صبح الوند --- نامگذاری سالروز ولادت سالار شهیدان به نام روز پاسدار به این دلیل است که پاسدار آرمانی بزرگ و مقدس دارد و آن حفاظت و نگهبانی از نظام و حکومتی است که بر اساس اسلام ناب برپا شده است. اگر فداکاری پاسداران عظیم‌الشأن اسلام و شهادت جوانمردانه پاسداران و اصحاب فداکار او نبود، اسلام در خفقان رژیم بنی‌امیه و رژیم ظالمانه آن وارونه معرفی می‌شد و زحمات نبی‌اکرم(ص) و اصحاب فداکارش به هدر می‌رفت و در این دوران سیاه بود که امام‌حسین(ع) آن عصاره نبوت و یادگار ولایت، جان خود و عزیزانش را فدای عقیده خویش کرد تا در امتداد تاریخ، خون پاک او بجوشد و دین خدا را آبیاری کند.
به یاد پاسداران عاشورا
اینک که پاسداران، این روز بزرگ پربرکت جاوید را روز پاسدار اعلام نمودهاند، مسئولیتى بس بزرگ و تکلیفى بس عظیم را عهدهدار شدهاند، گویى آنان به یاد پاسداران عاشورا و انگیزه جانفشانی‌ها و فداکاری‌هاى کربلا، این روز را انتخاب نمودند. امام حسین(ع) فرزند دومین امام علی و حضرت زهرا(س) است. آن حضرت روز سوم شعبان در شهر مدینه دیده به جهان گشود و در سال 49 یا 50 هجری پس از شهادت مظلومانه امام‌حسن(ع) امامت شیعیان را بر عهده گرفت.
عزت‌‌مداري در سيره امام‌‌حسين(ع)
از تعاليم امام به مردم اين بود كه ارزش خويش را خوب بشناسند و خود را در راه‌هاي پست نيندازند و خويشتن را ارزان نفروشند. امام مي‌فرمود: «ليس لانفسكم ثمن الا الجنه فلا تبيعوها بغيرها فانه من رضي من ا... بالدنيا فقد رضي الخيس«؛ جان‌هاي شما قيمتي جز بهشت ندارد، پس آن را به چيزي جز آن نفروشيد، اگر كسي عوض خدا به‌دنيا راضي شد به قيمت نازلي خود را فروخته است.» اين معنا با كرامت انساني و حرمت‌جان مؤمن و عزت نفس مسلمان توجیه‌پذیر است و بس.
امام حسين(ع) عزتمندي را نه تنها در امور سياسي، كه در روابط فردي و اجتماعي نيز به مسلمانان مي‌آموخت. او عزت را حتي براي فقير و نيازمند مي‌خواست و نياز را توجيه‌گر ذلت‌‌پذيري و خدشه‌‌دار كردن عزت نفس مسلمان نمي‌ديد و راه حفظ عزت و كرامت نفس را نيز در زمان نيازمندي به آنان مي‌آموخت.
امام‌‌حسين(ع) راه عزت ابدي را تنها در اطاعت از خداوند مي‌دانست و بر اين‌موضوع تأكيد دارد كه كسي كه تصور كند عزت را مي‌تواند با كسب رضايت و خشنودي‌مردم به بهاي خشم و غضب خدا به دست آورد در اشتباه است.
اين كلام بدين معنا است كه بنده تا بندگي نكند و خدا را قدرت مطلق نداند و سرتعظيم بر آستان جلال و جبروت خدا فرو نياورد، نتيجه‌اي جز ذلت‌‌پذيري ديگران نخواهد داشت. عزت تنها از آن خدا است: ان العزه‌‌ا... جميعا. بر اين اساس امام‌‌حسين(ع) راه حصول عزت و كرامت نفس را تنها با اعتراف به ذلت و عجز و فقر در پيشگاه الهي و اعتراف به مجد و عظمت و عزت خداوندي مي‌داند.
امام‌‌حسين(ع) در دوران پس از صلح امام مجتبي(ع) و دوران امامت خويش با بردباري تمام امور را زير نظر داشت و در مواضع حساسي كه لازم بود به ميدان مي‌آمد و ازحريم امامت و حرمت پيروانش دفاع مي‌كرد. پس از آنكه معاويه برخي از شيعيان را به قتل رساند، امام نامه تندي به وي نوشت و او را توبيخ كرد و اعمال نادرستش را نكوهيد. به او نوشت آيا تو حُجر و ياران عابد و پارسايش را نكشتي؟ آنان گناهي جز افشاي بدعت‌ها و امر به معروف و نهي از منكر نداشتند و تو پس از آنكه به ايشان امان نامه محكم دادي، پيمان شكستي و آنان را از دم تيغ گذراندي. آيا تو قاتل عمرو بن‌حمث خزاعي نيستي؟ گناه او جز پيروي از پدرم امام علي(ع) نبود و تو به فرزند سميه فرمان دادي؛ هر كه را بر دين علي(ع) است، از ميان بردارد. او را كشتند و مثله كردند.
دیدگاه شما