به گزارش صبح الوند، 39 سال پیش در چنین روزی مردم  شجاع همدان که بیشتر آنها دانش بودند بخاطر اختناق و ظلم ظالمانه رژیم پهلوی به خیابان ریختند و در یک تجمع علیه رژیم خائن شعاردادند لیکن این اجتماع توسط عوامل مزدور شاه و ساواک با آتش گلوله و  باتوم جواب داده شد.

یکی از این نوجوانان دوران انقلاب همدانی که در حماسه سی مهر نقش بسزایی داشته است کمال عنایتی است .

این نوجوان روزهای انقلاب که دیگر پای در سن 54 سالگی گذاشته  حدود 39 سال است که اثرات حماسه غرور آمیز  سی مهر در بدنش مانده و هنوز با پایی اسیب دیده زندگی را می گذراند و بعد از گذشت چندین سال به جانبازی خود در این راه افتخار میکند.

جانباز حماسه سی مهر همدان به بیان اتفاقات روز سی مهر در همدان پرداخت و گفت : اولین روزها بود که انقلاب همدان داشت شکل می گرفت و من در این  روز توسط  یکی از دوست های انقلابی ام مطلع شدم  که در خیابان شهدا تجمع شده  و به سرعت خودم را به مکان رساندم.

وی اظهار کرد: مردم مدام  "شعار مرگ بر شاه" و "درود بر خمینی" سر می دادند و ماموران رژیم شاهنشاهی به صف تظاهر کنندگان حمله میکردند و ما برای آنکه مانع کارمان نشوند با سطل های زباله و نرده های موجود در خیابان راه را می بستیم.

این نوجوان روزهای انقلاب  گفت: خاطرم هست وقتی شعار مرگ بر شاه  را می گفتیم ماموران  در حالی که مجهز بودند و دست ما خالی بود با وحشت فرار و پشت ماشین ها قایم میشدند.

وی بیان کرد: در این روز تعدادی از دوستانم از جمله دوست بزرگوارم جلال ثنایی به شهادت رسید خیابان پراز خون بود  و صدای بگو مرگ بر شاه در فضا پیچیده بود در حالی که در حال شعار دادن بودم،  متوجه برخورد گلوله سرخ تفنگ ژ3 به ران پایم شدم و خونم با خون شهدا در کف خیابان مخلوط شد .

وی عنوان کرد: رژیم شاهنشاهی حتی در بیمارستان با زخمی ها هم به شدت برخورد می کرد و اجازه هیچ گونه  ملاقات به خانواده ها را نمیدادند به یاد دارم   که یکی از برادران زخمی را از بیمارستان جهت  بازجویی به ساواک بردند که با اعتراض رییس بیمارستان و عده ای از  پزشکان دوباره به بیمارستان برگشت.

این جانباز حماسه سی مهر به بیان فداکاری ها و از خودگذشتگی های مردم همدان در روز های انقلاب و سی مهر پرداخت و گفت: مردم خیلی در انروز همکاری و همدلی داشتند به یاد دارم بعد از اینکه زخمی شدم من را با آمبولانس به بیمارستان بردند مردم  درصف های طویل برای خون دادن دربیمارستان ایستاده بودند وقتی  امبولانس به محوطه بیمارستان رسید با چهره مادر و خواهرم روبرو شدم که جهت خون دادن به زخمی ها در صف ایستاده بودند.

عنایتی اظهار کرد: بنده 4 ماه در بیمارستان و یک سال در منزل بستری  بودم و هم اکنون نیز مشکل حرکتی دارم ولیکن خدا را شکر می کنم که خون شهدا نهال انقلاب را آبیاری نمود و هم اکنون نتایج آن را شاهدیم.

*ما فقط اجرای اسلام در جامعه را می خواستیم

این نوجوان روزهای انقلاب گفت: ما در آن زمان هیچ جرمی نکرده بودیم و فقط میخواستیم اسلام باشد اما رژیم شاهنشاهی  با حضور ما در جلسات قران هم مخالفت می کرد و برادر خودم من را دراین راه ساواک دستگیر کرده بودند و ما زخم خورده از این رژیم بودیم.

*به جانبازی خود در این راه افتخار می کنم

عنایتی  با بیان اینکه به جانبازی خود در این راه افتخار میکند گفت: با وجود اینکه هنوز مشکل حرکتی دارم اما هر وقت یاد آن روزها می افتم به آن افتخار می کنم.

این جانباز حماسه سی مهر  در پایان با بیان اینکه به جانبازی خود در این راه افتخار میکند گفت:  ما درسمان را از امام حسین (ع) یاد گرفتیم و در صحنه عاشورا  وقتی حضرت علی اکبر(ع) اجازه ورود خواست که به وی گفتند مرگ در نظر تو چه هست که گفت احلی من العسل وما از آن یاد گرفتیم و باید از اسلام دفاع کنیم.

انتهای پیام/