به گزارش صبح الوند به نقل از شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ آقای سیدحسن خمینی در سخنان اخیر خود که در واکنش به اعلام «عدم احراز صلاحیت» بیان داشته است، سخن از نقش «مشاوران» در اعلام حضور در انتخابات و همچنین اعتراض به عملکرد شورای نگهبان در بررسی صلاحیت خود نموده است؛ «حضور اینجانب در انتخابات خبرگان بر حسب وظیفه و بنا به دغدغه ای بود که نسبت به آینده انقلاب و نظام اسلامی وجود دارد. در این مسیر گروه ها، اقشار مختلف و شخصیت های بزرگ حوزه و نظام از اینجانب دعوت کردند و پس از مشورت های مختلف، اینجانب تصمیم به شرکت در انتخابات گرفتم و در انتخابات ثبت نام کردم...»

در همین راستا، اخیراً «صادق زیباکلام» استاد دانشگاه و تحلیلگر مسائل سیاسی که با نظرات شاذ و صریحش همواره در صدر اخبار رسانه ها قرار دارد، در حالی که سیدحسن خمینی را یک روحانی «غیرسیاسی» می خواند، در مصاحبه با سایت «فرارو» به تمام گمانه ها در خصوص علل ورود سیدحسن خمینی پایان داده و به صراحت اعلام می کند که «سیدحسن خمینی برای حضور در مجلس خبرگان توسط آقای هاشمی رفسنجانی ترغیب شد. یعنی اگر تصمیم صرفاً بر عهده ایشان بود اساسا کاندیدا نمی‌شدند...»
وی که البته قرابت و علاقه زاید الوصفی هم به «هاشمی رفسنجانی» داشته و هرگز از بروز این علاقه واهمه ندارد، برای اثبات ادعای خود چنین می گوید: «حضور ایشان (سیدحسن خمینی) در مجلس خبرگان به نفع آقای هاشمی بود، چون با حضور ایشان، آقای روحانی، علوی و چند نفر دیگر می‌توانستند یک هسته‌ اعتدالی در برابر هسته رادیکال مجلس خبرگان بوجود آورند...»
در واقع باید اینطور گفت که این سخنان زیباکلام، مهر تاییدی بود بر ادعای بسیاری از تحلیلگران که حضور سیدحسن خمینی در خبرگان را در راستای ایجاد سپر و ضربه گیری برای تایید صلاحیت هاشمی رفسنجانی ارزیابی می کردند. در این خصوص باید یادآور شد زمانی که عنوان پر طمطراق «علامه» از سوی هاشمی رفسنجانی به سیدحسن خمینی اعطا شد، بسیاری دریافتند که پروژه انتخاباتی این جریان کلید خورده است و هاشمی رفسنجانی یکی از موثرترین افراد برای ترغیب سیدحسن خمینی جهت شرکت در انتخابات بوده است.
به هر روی، سوال اساسی این نوشته این است که آیا هاشمی رفسنجانی تنها بازیگر موثر این داستان بوده یا افراد دیگری هم در این ماجرا نقش داشته اند؟ برای رسیدن به جواب این سوال، باید یک بار دیگر در طیف بندی موافقان و مخالفان حضور سیدحسن خمینی مداقه نمود؛ آنجا که برخی تحلیلگران سپهر سیاسی کشور معتقدند که دولتی ها به شدت با حضور نوه امام راحل در انتخابات خبرگان مخالف بودند، زیرا این حضور، رتبه اولی رئیس جمهور در حوزه انتخابیه تهران را با خطر جدی مواجه می کرد. اعضای قدیمی تر دفتر امام خمینی(ره) نیز مخالف حضور نوه ایشان در انتخابات خبرگان بودند، دلیل این گروه نیز برخی نظرات صریح امام(ره) درباره منع نزدیکان خودشان برای فعالیت های سیاسی بوده است. ضمناً این گروه، دعوت از سیدحسن خمینی برای شرکت در آزمون علمی خبرگان را هم در شأن وی نمی دانستند.
از سوی دیگر جریانی که بیشتر به رئیس دولت اصلاحات و جریان فتنه نزدیک بود، به شدت مشتاق حضور سیدحسن خمینی در انتخابات خبرگان بود تا از وی به عنوان نماد «اصلاح طلبی در مجلس خبرگان» بهره برداری کند.
لازم به ذکر است که بررسی اخبار و گزارشات انتخاباتی طی روزهای گذشته نشان از تایید تلویحی مطالب فوق داشته است، چه آنکه هاشمی رفسنجانی و حسن روحانی تا کنون موضع مشخص و شفافی در خصوص عدم احراز صلاحیت سیدحسن خمینی نداشته و عموم مواضع ایشان به مسائل کلی انتخابات اشاره داشته است!
به هر روی، باید چنین گفت که بررسی تعاملات و ارتباطات فعلی سیدحسن خمینی حکایت از آن دارد که علاوه بر سیدعلی و سیدیاسر که همه جا در کنار برادر هستند، موسوی بجنوردی، موسوی خوئینی، برادران انصاری، سراج الدین موسوی و... از نزدیک ترین افراد به وی، به شمار می روند و دور از ذهن نیست که از مشاورین وی برای حضور در اتنخابات خبرگان هم بوده باشند.
در این شرایط، «مشاوران و اطرافیان» مذکور را باید یکی از مقصرین اصلی در عدم احراز صلاحیت سیدحسن خمینی برشمرد؛ «امیر محبیان» تحلیلگر مسائل سیاسی هم در گفتگو با سایت «فرارو» با اشتباه خواندن حضور سیدحسن خمینی در انتخابات خبرگان، از نقش «مشورت های ناپخته» در این مسیر سخن گفته و چنین بیان داشته است: «متاسفانه ایشان (سیدحسن خمینی) عجله کردند یا مشورت هایی که به ایشان داده شد نادرست بود و اکنون این افراد باید پاسخگو باشند...».

حالا در زمان اعتراض به نتایج بررسی صلاحیت ها توسط شورای نگهبان، سیدحسن خمینی باز هم به مسیر اشتباه خود ادامه می دهد و در ادامه سخنان مورد اشاره در ابتدای مطلب، با اعتراض صریح نسبت به عملکرد شورای نگهبان در بررسی صلاحیت خود با وجود آنچه «شهادت بزرگان و مراجع و اساتید عظیم الشأن» نامیده است، می گوید: «بر آن باورم که اگر آقایان نتوانستند از شهادت مراجع و علما و درس ها و نوشته ها به احراز برسند، بعید است بتوانند در آینده نیز به چنین مهمی دست یابند؛ اما تنها با توجه به درخواست عمومی مردم و برخی بزرگان حوزه و سیاست به این امر (اعتراض) اقدام می کنم...»
تردید نیست که سیدحسن خمینی، همانطور که در هنگام ورود به عرصه انتخابات با برخی معتمدین خود مشورت کرده بود، یقیناً این بار هم برای اعلام اعتراض خود، مشورت هایی با نزدیکان و معتمدین خود داشته است، شاید با افرادی نظیر موسوی بجنوردی، موسوی خوئینی، برادران انصاری، سراج الدین موسوی و... مشورت می کند.
اما سؤال اساسی این است که این بار چه کسانی از اعتراض سیدحسن خمینی بهره می برند؟ شاید رسیدن به پاسخ این سؤال نیازمند گذر زمان باشد، اما بازخوانی اتفاقات همین چند روز و چند هفته اخیر نشان می دهد که سیدحسن خمینی به عنوان نماینده و متولی بیت امام راحل، در حال هزینه کردن خود برای جریانی است که هیچ سنخیتی با راه امام راحل ندارند و در این مسیر، از مشاورانی بهره می برد که آنها هم فاصله قابل تأملی با تفکر امام گرفته اند.