به گزارش صبح الوند، سلام من فرزند ایدز هستم. شاید از خودتون بپرسید؟ فرزند ایدز دیگه چیه؟ بزارید براتون این طور توضیح بدم؛ امروز که روز جهانی مبارزه با ایدزه، من دلم میخواد که هیچ بچه ای با ایدز در دنیا متولد نشه و مثل من این همه سختی نکشه. حالا فهمیدید که من کیم.
همیشه با خودم میگم درسته که من به خاطر درد و رنجی که میکشم از سرنوشتم و غفلت به ظاهر کوچک پدرم دلگیرم، اما هیچ وقت فکر انتقام به سرم نزده و نخواهد زد.
هر جای عمومی که بخوام برم مثل آرایشگاه و دندانپزشکی، همیشه بیماریم رو میگم که یک موقع خدایی نکرده کسی از من ایدز نگیره، من با وجود اینکه خیلی صادقم اما خیلی وقتا بعد این که بیماریم رو میگم، حتی بیرونم کردند یا به سردی باهام برخورد کردند.
خب منم دوست دارم مثل بچه های عادی به مدرسه برم، به آرزوهام برسم، به آینده امیدوارم باشم حتی اگه یکروز از زندگیم باقی مونده باشه.
یه چی بهتون بگم، وقتی کرونا اومد هیچی واسه دنیای کوچیک خونه ما تغییر نکرد؛ چون هیچ کدوم از فامیلامون با ما رفت و آمد نداشتند، حسرت یه جشن تولد ساده تو دلم مونده.
کاش همه آدما اطلاعاتشون رو درمورد بیماری ما بالا ببرند تا ما هم بتونیم یک روز عادی مثل بقیه داشته باشیم.
خواهش میکنم از ما فرار نکنید  و ما را دوست بدارید.
دست به دست هم دهیم با عشق

دوست دار شما فرزند ایدز
(روبان قرمزی که با مهر به من نشان دادی، قلبم را شاد کرد)

زهری آرام