به گزارش صبح الوند، 

فضای مجازی یک مفهوم فردی و همچنین بین المللی است که یک فناوری دیجیتال گسترده و بهم پیوسته را توصیف می کند . این اصطلاح از داستانهای علمی و هنری وارد فرهنگ عامه شد ، اما اکنون توسط استراتژیست های فن آوری ، متخصصان امنیتی ، رهبران دولت و ارتش و صنعت و کارآفرینان برای توصیف حوزه محیط جهانی فناوری استفاده می شود. برخی دیگر فضای مجازی را فقط یک محیط مفهومی می دانند که در آن ارتباط از طریق شبکه های رایانه ای اتفاق می افتد. این کلمه در دهه 1990 رواج پیدا کرد که استفاده از اینترنت ، شبکه و ارتباطات دیجیتال همه به طرز چشمگیری در حال رشد بود و اصطلاح فضای مجازی توانست بیانگر ایده ها و پدیده های جدیدی باشد که در حال ظهور بودند.
عموماً وقتی که صحبت از فضای سایبری و مجازی می‌شود، قریب به اتفاق ما متوجه سایت‌ها و صفحات وب می شویم حال آنکه این فضا بسیار گسترده و وسیع است که مهمترین ابعاد آن عبارتند از شبکه‌های خبری و اجتماعی مجازی چند لایه، بازی های آنلاین، آموزشگاه های الکترونیک، اتاق های گفتگو، بانک های اطلاعاتی دیجیتال و ... که در کنار سایر تولیدات فرهنگی مثل فیلم ها و انیمیشن ها که با کمک ابزارهای رایانه ای، سطح و فرآیندهای جدیدی پیدا کرده اند.

امروزه فضای مجازی و استفاده از اپلیکیشن ها جزیی از زندگی مردم شده است و می توان با حساسیت بسیار ویژه ای با این پدیده جهان شمول مواجه شد .
متاسفانه علاوه بر اینکه فضای مجازی می تواند بسیار مفید و موثر باشد اما آثار منفی آن در کشور ما بیش از پیش نمایان شده است .
علت چیست و چرا ؟

نوعی رها شدگی در فضای مجازی وجود دارد و این باعث بوجود آمدن بسیاری از نابسمانی ها شده است .
کودکی که هنوز به پختگی رفتاری و تشخیص هنجار و ناهنجار نرسیده است ، با در دست داشتن یک گوشی تلفن به روز و وصل شدن به اینترنت وارد دنیایی از اطلاعات می شود .
اطلاعاتی که می تواند ذهن کودک را شکوفا یا تخریب کند که متاسفانه به دلیل عدم کنترل بسیاری از خانواده ها و نداشتن اطلاعات و اموزش لازم در این زمینه ، در بیشتر مواقع جنبه منفی بیشتر نمایان می شود .
فضایی به نام اینستاگرام که یک شب می توان معروف شد و طرفداران خاصی پیدا کرد جزو محبوب ترین اپلیکیشن ها در بین جوانان است .
سلبریتی ها و یا به اصطلاح شاخ های فضای مجازی می توانند با پیام های خود ذهن مخاطبشان را تسخیر کنند .
اگر آموزش لازم در جهت استفاده از این فضا صورت نگیرد ، می تواند زندگی فرد را دچار اختلال نماید .
فردی که کمترین سودی برای یک جامعه ندارد و با ادبیات زننده و زشت جزو پرطرفدارهای فضای مجازی میشود در حالی که پزشکی که روزانه جان انسان های زیادی را نجات می دهد و در فضای مجازی کمترین بازدید کننده را دارد یعنی یک جای کار می لنگد .
تبدیل ناهنجاری ها به هنجار ، الگو شدن آدم های اشتباهی و تو خالی بدترین اتفاقی است که می تواند در این فضا بیفتد و منجر به سقوط اخلاق در یک جامعه بشود .
برای جلوگیری از پیامدهای منفی فضای مجازی به ویژه بر روی دانش آموزان تمام دستگاه ها باید دست به دست یکدیگر بدهند تا مشکلات سریعتر مرتفع بشود .
دانش اموزانی که تیکه کلام های روزانه شان را از شاخ های فضای مجازی می گیرند و در واقع خلا های درونی شان در این فضا پر می کنند ، آینده آسیب پذیری را برای خود، خانواده و جامعه خویش رقم می زنند .
غالبا ذایقه دانش اموزان و کودکان درفضای مجازی بسیار تلخ است و برای شیرین کردن این ذایقه نیازمند تلاش جمعی و استفاده از نظرات نخبگان و دانشگاهیان است .

حرف آخر :
فضایی مجازی تیغی دو لبه است که هر چه قدر آگاهی و فرهنگ مخاطبین آن بالاتر برود میتواند کارکرد مثبتی را از خود نشان دهد در غیر این صورت باید منتظر پیام های منفی آن بود .
یک شب نمی توان چاره اندیشی کرد و با فیلتر کردن نمی توان این عطش را بر طرف کرد .راه حل در آموزش است و آموزش در خانواده و مدارس شکل می گیرد .
مدیران و تصمیم سازان فضای مجازی باید متخصص این کار و اهل فرهنگ باشند .
تخصص گرایی و سپردن کار به کاردان می تواند بسیاری از مشکلات را حل نماید .
رها شدگی فرزندان ما در فضای مجازی نه به نفع خانواده و نه به نفع جامعه است . کنترل کردن و اموزش اصولی می تواند کودکان را به شهروندانی مفید برای جامعه تبدیل نماید که اثار اجتماعی فراوانی دارد .

مجید دیبافر