اوقات شرعی

 

آخرین اخبار

23. اسفند 1398 - 12:44   |   کد مطلب: 32742
در استان همدان ۴نفر به دلیل استفاده از الکل صنعتی که توسط سودجویان با کمی وایتکس سفید شده است، جان خود را از دست داده اند. به عبارت دیگر از ترس کرونا و احتمال ابتلا به آن به نوعی خودکشی کرده اند

به گزارش صبح الوند، در ساعات پایانی شب گذشته، دکتر حیدری مقدم، رئیس دانشگاه علوم پزشکی استان همدان، آماری تکان دهنده از تعداد فوتی های استفاده از الکل صنعتی داد. ۴نفر در استان همدان به دلیل استفاده از الکل صنعتی که توسط سودجویان با کمی وایتکس سفید شده است، جان خود را از دست داده اند، به عبارت دیگر از ترس کرونا و احتمال ابتلا به آن به نوعی خودکشی کرده اند.

در چند روز اخیر آمار ناخوشایندی از مرگ و میر به دلیل نوشیدن الکل از استانهای مختلف مخابره می شود. ۷۹ نفر تا قبل از اعلام این آمار در استانهای خوزستان، البرز، مازندران و… و حالا هم همدان ۴نفر . البته آمار داده شده فقط فوتی های این اقدام جاهلانه را نشان می دهد و آمار مسمومین که ممکن است بینایی خود را از دست بدهند یا حتی کلیه ها و نیاز به دیالیز پیدا کنند، در این آمارها اعلام نمی شود. 

دلیل این فاجعه خود خواسته نیز چیزی جز جهل و حماقت نیست. البته در این جهل مردم، مسئولین و رسانه های نیز مقصر هستند. اطلاع رسانی دقیق و شفاف و ایجاد جو اعتماد متقابل مردم و مسئولین باعث خواهد گردید تا این جهل به حداقل ممکن برسد. در این خصوص داستان گریستن امیرکبیر در مرگ کودکان و در زمان ابلاغ آبله کوبی می تواند یک تلنگر جدی برای همه ما باشد. این داستان را با هم مرور می کنیم شاید از تاریخ درس بگیریم .

روزی که امیرکبیر گریست در سال ۱۲۶۴ هجری قمری نخستین برنامه‌ی دولت ایران برای واکسیناسیون به فرمان امیرکبیر آغاز شد. در آن برنامه، کودکان و نوجوانانی ایرانی را آبله‌کوبی می‌کردند، اما چند روز پس از آغاز آبله‌کوبی به امیر کبیر خبر دادند که مردم از روی ناآگاهی نمی‌خواهند واکسن بزنند! به‌ویژه که چند تن از فالگیرها و دعانویس‌ها در شهر شایعه کرده بودند که واکسن زدن باعث راه ‌یافتن جن به خون انسان می‌شود هنگامی که خبر رسید پنج نفر به علت ابتلا به بیماری آبله جان باخته‌اند، امیر بی‌درنگ فرمان داد هر کسی که حاضر نشود آبله بکوبد باید پنج تومان به صندوق دولت جریمه بپردازد. او تصور می کرد که با این فرمان همه مردم آبله می‌کوبند. اما نفوذ سخن دعانویس‌ها و نادانی مردم بیش از آن بود که فرمان امیر را بپذیرند. شماری که پول کافی داشتند، پنج تومان را پرداختند و از آبله‌کوبی سرباز زدند. شماری دیگر هنگام مراجعه ماموران در آب انبارها پنهان می‌شدند یا از شهر بیرون می‌رفتند روز بیست و هشتم ماه ربیع الاول به امیر اطلاع دادند که در همه‌ی شهر تهران و روستاهای پیرامون آن فقط سی‌صد و سی نفر آبله کوبیده‌اند. در همان روز، پاره دوزی را که فرزندش ازبیماری آبله مرده بود، به نزد او آوردند. امیر به جسد کودک نگریست و آنگاه گفت: ما که برای نجات بچه‌هایتان آبله‌کوب فرستادیم. پیرمرد با اندوه فراوان گفت: حضرت امیر، به من گفته بودند که اگر بچه را آبله بکوبیم جن زده می‌شود. امیر فریاد کشید: وای از جهل و نادانی، حال، گذشته از اینکه فرزندت را از دست داده‌ای باید پنج تومان هم جریمه بدهی. پیرمرد با التماس گفت: باور کنید که هیچ ندارم. امیرکبیر دست در جیب خود کرد و پنج تومان به او داد و سپس گفت: حکم برنمی‌گردد، این پنج تومان را به صندوق دولت بپرداز چند دقیقه دیگر، بقالی را آوردند که فرزند او نیز از آبله مرده بود. این بار امیرکبیر دیگر نتوانست تحمل کند. روی صندلی نشست و با حالی زار شروع به گریستن کرد. در آن هنگام میرزا آقاخان وارد شد. او در کمتر زمانی امیرکبیر را در حال گریستن دیده بود. علت را پرسید و ملازمان امیر گفتند که دو کودک شیرخوار پاره دوز و بقالی از بیماری آبله مرده‌اند. میرزا آقاخان با شگفتی گفت: عجب، من تصور می‌کردم که میرزا احمدخان، پسر امیر، مرده است که او این چنین های‌های می‌گرید. سپس، به امیر نزدیک شد و گفت: گریستن، آن هم به این گونه، برای دو بچه‌ی شیرخوار بقال و چقال در شان شما نیست. امیر سر برداشت و با خشم به او نگریست، آنچنان که میرزا آقاخان از ترس بر خود لرزید. امیر اشک‌هایش را پاک کرد و گفت: خاموش باش. تا زمانی که ما سرپرستی این ملت را بر عهده داریم، مسئول مرگشان ما هستیم. میرزا آقاخان آهسته گفت: ولی اینان خود در اثر جهل آبله نکوبیده‌اند. امیر با صدای رسا گفت: و مسئول جهلشان نیز ما هستیم. اگر ما در هر روستا و کوچه و خیابانی مدرسه بسازیم و کتابخانه ایجاد کنیم، دعانویس‌ها و رمال ها بساطشان را جمع می‌کنند. تمام ایرانی‌ها اولاد حقیقی من هستند و من از این می‌گریم که چرا این مردم باید این قدر جاهل باشند که در اثر نکوبیدن آبله بمیرند .

مجددا در پایان این مطلب ، صریح و شفاف به مردم شریف استان همدان این نکات را یادآوری می نماییم که 

۱- خداوند متعال هیچ شفایی را در حرام قرار نداده است . الکل و مشروبات الکلی حرام مطلق هستند و نوشیدن آنها به جز ابتلا به امراض مختلف ، فایده ای نخواهد داشت .  

۲- نوشیدن و استفاده از الکل هیچ استفاده و اثری  بر روی ویروس کرونا ندارد .

۳- الکل های صنعتی موجود در بازرار با اضافه کردن اندکی سفیدکننده تغییر رنگ داده و توسط عده ای سودجو به نام الکل خوراکی فروخته می شود . استفاده از این الکل ها می تواند به مرگ فرد منجر شود و در صورت مسمومیت ، کوری یا از کار افتادن کلیه ها از عوارض جدی آن است . 

به مسئولین بهداشت و درمان و “جهادگران سلامت استان همدان” اعتماد کنیم ، با رعایت بهداشت فردی و محیطی “همه با هم علیه کرونا” اقدام و “کرونا را جدی بگیریم” .

حسین ربیعی، کارشناس رسانه

انتهای پیام/

دیدگاه شما

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مقام معظم رهبری
کنگره ملی8000شهیداستان همدان