به گزارش صبح الوند، خواب بودیم و پرکشیدنت را ندیدیم. زمینی نبودی! بر بالِ ملائک نشستی و پر کشیدی، سبکبار و رها !

شب بود و سیاهیِ شب. خواب ما را ربود! نگینِ انگشتری ات، خونِ سرخت، چون خورشیدِ تابان، شبِ تاریک را روشن کرد و ما بیدار شدیم! تو رفتی. منزل به منزل رفتی. رفتی و بغضِ گلویمان را گرفت. بر بالِ ملائک به طوافِ آسمانیان رفتی و بیش از پیش، آسمانی شدی! ساعتی در آغوشِ امامینِ عسکرین آرمیدی، ساعتی سر برسینة علی، مردِ مردان نهادی. ساعتی با سید و سالارِ شهیدان خلوت کردی و ساعتی با غریب الغربا از عشق گفتی، عشقِ پرواز! 
تنت به رایحة پنج امامِ معصوم و پاک، معطر گشت و ملائک از عطرِ تنت سرمست شدند! تو سوار بر بالِ ملائک به آسمان ها رفتی، سفرت بخیر سردارِ سرافراز!
حالا آسمانِ قلب هایِ ما ابری است. لبخندهایِ شیرینت، دیگر در قابِ چشمانمان نقش نمی بندد. وعده هایِ راسخت در گوش هایمان دیگر طنین انداز نمی شود، اما نام و یادت در قلب هایمان تا همیشه پاینده است، که تو سردارِ قلب هایی! گرچه دیگر تو را کنارِ خود نداریم لیک تو را به آسمانیان می سپاریم!

نوشته فاطمه تخمه چی