به گزارش صبح الوند، خبرگزاری بسیج نوشت: چرا دقیقا چهارشنبه؟! شاید این سوال، مهمترین و البته مغفول‌ترین سوالی بود که پس از انتشار نخستین اخبار مربوط به بازداشت ملوانان متجاوز آمریکایی به آبهای سرزمینی ایران باید پرسیده می‌شد.

چرا آمریکایی‌ها دقیقا در روزی که جایگاه قلب رآکتور اراک با سیمان پر شد، دست به چنین ماجراجویی‌ای زدند؟!

آیا ارتباطی میان اقدامات دوستان داخلی آمریکا با آمریکا در کار بود؟! آیا اقدامات دقیق و زمان‌بندی شده دولت آمریکا با تحولات داخلی ایران کوک شده است؟! آیا صدقه‌‌ی آمریکایی‌ها از اموال خودمان، به خودمان(!) دقیقا در شب انتخابات مجلس از راه خواهد رسید؟! واقعا ارتباط جریان بزک شیطان بزرگ با نهان‌خانه‌ی شیطان تا کجاست؟

بدون تردید؛ چهارشنبه 23 دی‌ماه 94 یکی از تلخ‌ترین و عبرت‌آموزترین صفحات تاریخ این مُلک بود. در این روز قلب رئاکتور آب سنگین اراک که یکی از افتخارات کم‌نظیر و غرورآفرین در صنعت ملی و بومی هسته‌ای ایران بود، با قلدری شیطان بزرگ از سینه رئاکتور مظلوم بیرون کشیده شده و حاصل دسترنج جوان دانشمندِ مومنِ انقلابیِ ایرانی، آنچنان با «سیمان»، بتن‌ریزی شد تا زین پس، دانشمند ایرانی، با تک‌تک سلولهای خویش؛ شیرفهم شود که کدخدا و بلکه خدای جهان کثیف مدرن کیست!

این روز سیاه بدون تردید در تاریخ سیاسی این مملکت هرگز فراموش نخواهد شد. روزی که شعار «مامی‌توانیم» زیر کفشهای واکس‌خورده و یقه‌های تانخورده‌ی اصحاب دیپلماسی لبخند، لگدمال شد...

نگارنده‌ی این سطور تا قبل از چهارشنبه همچون بسیاری از ناظران رسانه‌ای؛ 23 دی‌ماه 94 را روزی سخت برای دستگاه دیپلماسی دولت جناب آقای روحانی پیش‌بینی می‌کرد. روزی که رسانه‌های غیردولتی می‌توانستند با استناد به تخلفات متعدد در تخریب دستاورد ملی هسته‌ای اراک، ملت را نسبت به دور زدن متوالی خطوط قرمز نظام جمهوری اسلامی، هوشیار کنند. اما چنین نشد!

قلب رئاکتور آب سنگین اراک در شرایطی از کار افتاد که برخلاف خط قرمزهای قطعی و مکتوب رهبر انقلاب، اولا هیچ تضمینی برای بازطراحی رئاکتور توسط دشمنان اسلام و انقلاب(!) ارائه نشده، ثانیا در قرارداد بی‌خاصیت و بدون ضمانت اجرای بازطراحی؛ هیچ اشاره‌ای به باقی ماندن هویت «آب سنگین» رئاکتور نشده است! و این یعنی حاصل حدود یک دهه خون دل خوردن دانشمندان مملکت در یک دیپلماسی سرشار از گل و بوسه و لبخند به فنا رفته است!

دقیقا در چنین روزی که مردم، تخریب سرمایه‌های ملی‌شان را در کنار تشدید تحریمها و خالی‌تر شدن جیبها و تمسخر اقتصاد مقاومتی و دوختن چشمها بر دست اجنبی، نظاره می‌کردند؛ به یکباره گاوچرانها سر از خلیج فارس درمی‌آورند و اندک تعرضی به آبهای سرزمینی ایران می‌کنند و در ازای درست کردن جنجالی، رسانه‌ای در ایران و جهان، تن به بازداشت یک روزه‌ی ملوانان متجاوز خویش می‌دهند!

واقعا چرا دقیقا در این روز؟!

چرا آمریکایی‌ها دقیقا در روز تخریب رئاکتور اراک دست به چنین عملیات رسانه‌ای زدند؟! آیا قرار بود خبر اصلی 23 دی‌ماه 94 که بی‌شک؛ بخشی از کارنامه تاریک دوستان آمریکا به حساب می‌آمد، در سایه‌ی خبری ساختگی و بی‌خاصیت، گم شود؟ آیا قرار بود وزیر محترم امور خارجه کشورمان پس از مذاکره تلفنی با وزیر خارجه آمریکا در مورد ماجرای ملوانان، بار دیگر جلوی چشم ملت مظلوم ایران، خط قرمز «ممنوعیت هرگونه مذاکره‌ی غیرهسته‌ای با مقامات آمریکایی» را زیرپاگذارند تا التزام عملی ایشان به ولایت مطلقه فقیه برای چندمین بار به اثبات رسد؟!!

حقیقتا هدف از بازی پیچیده آمریکایی‌ها چه بود؟! هدف آمریکایی‌ها و البته جریان بزک شیاطین عالم در داخل کشور، هرچه بود، مهمتر از آن؛ بازی‌ای بود که بخش مهمی از رسانه‌های جبهه اسلام و انقلاب در آن گرفتار آمدند! بی‌پرده بگویم؛ برخی از دوستان رسانه‌ای ما این بازی را باختند! برخی عناصر سیاسی - رسانه‌ای ما بدون آنکه قصد و عمدی در کارشان باشد دقیقا پازل عملیات روانی دشمن را تکمیل کردند! کار به جایی رسید که همین عزیزان در حالی که قطعا می‌دانند؛ ارتش آمریکا تحت فرمان رئیس‌جمهور این کشور است و نه کنگره؛ تجاوز ارتش آمریکا به آبهای سرزمینی ایران را توطئه جمهوری‌خواهان کنگره آمریکا خواندند!!! تا همچنان دولت تروریستی آمریکا را جریانی معتدل در مقابل کنگره نشان دهند! تمام صفحات رسانه‌های چهارشنبه و پنجشنبه پر بود از اخبار بی‌خاصیت ماجراجویی آمریکایی‌ها در خلیج فارس و در این میان کمتر کسی صدای سرازیر شدن خروار خروار سیمان به قلب صنعت هسته‌ای این کشور را شنید.

اما گوشهای اهل بصیرت، گرفتار این هیاهو نگشت. صدای سیمانِ سرازیر شده از میکسر برادر صالحی در تاریخ ماند، همانطور که صدای سخنان وزیر محترم امور خارجه در شورای روابط خارجی آمریکا برای ثبت در تاریخ باقی ماند! همانجایی که وی خطاب به صحنه‌گردانان اصلی سیاست صهیونیستی آمریکا؛ وابستگیِ «بقاء دولت آقای روحانی» به «تصمیم سیاستمداران آمریکایی» را بی‌پرده بیان داشت و در حالی که هیچگاه گمان نمی‌کرد فیلم سخنان وی در این لابی صهیونیستی و جاسوسی منتشر شود؛ راه جلوگیری صهیونیسم آمریکایی از بازنشستگی زودتر از موعد کدخداسالاران - در اثر شکست در انتخابات - را حمایت آمریکا از سیاست خارجی دولت فعلی ایران معرفی کرد!