به گزارش صبح الوند، زهرا بیات، به مناسبت هزارمین سال تولد حکیم هزاره ها، شیخ الرئیس ابوعلی سینا، در یادداشتی نوشت: 

وقتی که به دنیا آمد نامش را <<حسین>> نهادند. نامی که تک تک حروفش در رگ و جانش ریشه دوانید. پدرش چون از آثار رشد و نبوغش مطلع گردید، ابتدا او را در اختیار معلمانی شایسته قرار داد تا قران و اصول عقاید را به او بیاموزد.چرا که می دانست تمام علوم از این مصحف شریف استخراج می گردد.
پس از فراگیری ادبیات عرب به علم حساب، حبر، مقاله، فقه، منطق و طب پرداخت و هرگاه برای او مسدله ای مشکل می شدبا طهارت به مسجد جامع بزرگ می رفت و استغاثه می نمود و حل آن مسئله را از خدا می خواست.
شیخ بلند آوازه در همدان سکنی گزید و تالیف کتاب شفا و قانون را آغاز نمود.
همدان نامی که با نام بوعلی سینا اجین گشته. چه نام زیبایی، همدان یا هگمتانه. این نام دلنشین خاطره ها و خیال هایی را بر می انگیزد که یاد آن همچون چشمه های جوشان، پیوسته جاری و زلال است.
همدان اعجوبه ی از منه و امکنه ی دنیا که می توان در باره هریک از عجایبش بسیار گفت و نوشت؛ قدمت شش هزار ساله اش، پایتخت مادهایش، مفاخر و مشاهیر بلند مرتبه اش، بناهای تاریخیش و صدها و صدها سخن دیگر؛ که قلم و زبان زدن در بیان آن عاجز است.
سخن گفتن از ابوعلی سینا(حجه الحق) و همدانکاری بس دشوار است؛ به خصوص زمانی که فقط نقش نام آنها را بر اوراق کتب می بینی و نه چیزی دیگر...
چقدر دلم میخواست که در روز بزرگداشت این شخصیت ممتاز جهان اسلام و ایران و این پایتخت تاریخ و تمدن شاهد کنگره های عظیم در سطح جهانی باشیم.شاهد رشد و ترقی جوانان این شهر در راستای تعلیمات شیخ الرئیس باشیم. شاهد جشن واره های متعدد در سطح استان جهت معرفی دانش آموختگان آن فیلسوف و طبیب نام آشنا باشیم و شاهد حفظ بناهای تاریخی و آبادانی شهر با سبک معماری، اسلامی- ایرانی قدیم آن، بیش از پیش باشیم و ده ها کار دیگر...
اما آنچه امروز ماشاهد آن هستیم فقط نام و بنایی از این شخصیت در تارک شهر همدان می باشد که امروزه محل تفریح و تفرج افرادی بعضا ولگرد گردیده است و روز به روز به محله بد نام و نشان ها تبدیل می شود.
<<وای بر کسانی که نتوانستند و نمی خواهند و در این زمینه کوتاهی می نمایند!!>>

انتهای پیام/