به گزارش صبح الوند، حامد صیفی طی یادداشتی نوشت:

زمین سفت فوتبال استقلال یک "تیم" بود، یک تیم ورزشی که بالاخره از راه رسید و در دادن امتیاز به این تیم صدرنشین خساست به خرج داد تا بشود گربه سیاه استقلال، بشود سد محکم آبی پوشان و بشود زمین سفت شاگردان امیر!

به هرحال هرچه باشد استقلال در مستطیل سبز گرفتار زمین سفت شد! یک تیم بالاخره ترمز امیر و استقلالش را کشید و لقب زمین سفت که امسال به احتمال فراوان یک جام متعلق به او خواهد بود را مال خود کرد!

کیلومترها این طرف تر اما فوتبال همدان حکایت جالبی دارد. اینجا تیم ها نرسیده به مستطیل سبز به زمین سفت می خورند، در زمینی شخم زده گرفتار می شوند و اصلا نیازی به تیم و رقابت نیست! برای نابودی فوتبال همدان گرفتارشدن به حاشیه های بیرون مستطیل سبز کافی است و اصلا چه لزومی دارد تیمی مثل الوند به زمین سفت بخورد؟!

در فوتبالی که با تصمیمات "من بمیرم، تو بمیری" اداره می شود و هر روز یک نفر در آن دایه مهربان تر از مادر می شود، چه نیازی به رقیب تراشی و پیدا کردن زمین سفت؟!

حرف به ظاهر درست اما در عمل توخالی را انگار روزنامه های کشوری سال گذشته به رشته تحریر در آوردند که "برای همدانی ها الوند مهم تر از پاس است". کدام اهمیت؟ توپ الوند آنقدر در زمین های مختلف پاس کاری شده که در تصور کمتر کسی می گنجد!

پاس هم در سال های حضور در همدان قربانی همین تصمیمات شد. درباره پاس هم حرف درست را کاظم اولیایی زد، آنجایی که گفت: "وقتی مدیران سیاسی درباره تعویض های فنی تیم اظهار نظر می کنند فاتحه این فوتبال را باید خواند"!

این روزها همه منتظر بودند تا استقلال در مستطیل سبز به زمین سفت بخورد. پرسپولیس اما در بیرون مستطیل سبز قربانی تصمیماتی شد که در فاصله دو روز مانده به بازی حساس برابر نفت مسجد سلیمان اتخاذ گردید.

حکایت جالب این دو تیم شباهت زیادی به پاس و الوند در همدان دارد. پاس در بازی های تدارکاتی یکه تازی می کند و هنوز به زمین سفت نخورده اما الوند در برزخ بلاتکلیفی به سر می برد و هنوز تصمیم نهایی برای این تیم گرفته نشده است.

در این فوتبال پر سوء تفاهم با این تصمیمات من بمیرم، تو بمیری گره از کارها باز نمی شود. فوتبال همدان نیاز به یک بازنگری اصولی دارد تا آب رفته را به جوی بازگرداند.