به گزارش صبح الوند، مهدی ناصر نژاد در یادداشتی نوشت:
هيچ ايراني خوشذوق و منصف و دنياديدهاي منكر زيبايي و جلوههاي چشمنواز شهر تاريخي همدان نيست. همشهريهاي خودمان هم تا آنجا كه دل خوش و حال و هواي تفرج و هواخوري دارند، همدان را بر خيلي از شهرهاي بزرگ و مورد توجه كشورمان ترجيح ميدهند. اما خدا نكند يك روز و هر روزي يك كار اداري و مشكل خدا را شکر قابل حلي هم سر راهت قرار بگيرد، آن روز كه گرفتاريهاي شهرنشيني از همه طرف انسان را احاطه ميكند، قصد داري با تاكسي به اداره مورد نظر بروي، ميماني معطل كه از كدام سمت راهي شوي كه يك كورس كمتر و يك ايستگاه زودتر به مقصد برسي!
ميخواهي وسيله شخصي را استارت بزني دودل ميشوي كه جاي پارك مناسب و نزديك به محل پيدا ميشود يا نه!!! تازه به اين نتيجه ميرسي كه اين شهر همدان هزار حسن دارد الا يكي! آن يكي هم اين است كه هر كدام از ادارههاي اين شهر در گوشه و كناري پخش و پلاست و اگر ضرورت پيدا كند براي انجام كاري واحد به دو يا سه اداره متفاوت اما مرتبط مراجعه كني، حتماً و ناخواسته كارت به فردا و فرداها خواهد كشيد.
اين شمهاي از حال و روز پراكندگي سايت اداري در شهر همدان است كه هيچ سنخيتي با طرح تكريم از اربابرجوع ندارد.
در سالهاي اول پيروزي انقلاب و زمان فعاليت سازمان زمين شهري طرح مصوبي وجود داشت كه در هر شهر قطعه زميني مناسب در محدوده شهر براي ايجاد مجتمع اداري اختصاص داده ميشد. با اجراي اين طرح علاوه بر اينكه ساختمان ادارات پراكنده در هر سطح هر شهر كه اغلب نيز استيجاري و مستعمل بودند با مالكيت ادارات در يك مكان متمركز شده و گام بزرگي براي تسهيل امر خدماترساني به مردم برداشته ميشد.
يكي از ويژگيهاي بزرگ چنين سايت متمركز براي ادارات نيز كاهش هزينه و سرمايهگذاري دولت براي ايجاد شبكههاي برقرساني و آب و گاز بود، همچنين ساير زيرساختهاي ضروري از جمله خيابان و پاركينگ، که به طور قطع ارائه خدمات اداري به اربابرجوع در چنين مجتمعهایی به مراتب رضايتبخشتر خواهد بود.
با وجود اين در متراكمترين نقطه اداري شهر همدان بيشتر از هفت سازمان و اداره كل مستقر نيست كه اين واحدهاي اداري نيز آنچنان در ارتباط كاري با هم نيستند كه در مجموع خدمات مشكلگشايي براي مردم ارائه شود.
از ديگر مشكلات پراكندگي سازمانهاي اداري همدان، مكانيابي نامناسب و نامرتبط با مسئوليت و نوع خدماترساني به قشرهاي مردم است. منظور نوشتار اين نيست كه در نقاط مرفهنشين شهر هيچ حادثه يا جرمي اتفاق نميافتد يا نقاط فقيرنشين شهر بيشتر به وجود سازمانهاي مددرسان نياز دارند! يا اينكه چرا بايد يك پاسگاه انتظامي دقيقاً در نقطهاي از شهر باشد كه كودكان و نوجوانان آن نقطه از شهر هميشه مجبور به تحمل قيافه و دستان دستبند خوردهاي باشند كه از مقابل آنان رژه ميروند و در آينده خود را بزرگ شده چنين محلي بشناسند.
در حال حاضر چه نهادهاي فرهنگي و مرتبط در محورهاي گردشگري شهر همدان قرار دارند تا خيل مسافران در اين شهر حضور خود را واقعاً در يك شهر گردشگري با تركيبي موزون از ساختمانهاي اداري، خدماتي و مسكوني احساس كنند؟
آيا براي جلوگيري از تداوم چنين خطالرأس اشتباه بايد فكر ديگري یا چاره ديگري انديشيد و يا بهترين و مرغوبترين زمينهاي شهري را بدون هيچ تناسب كاري در اختيار سازماهاي دولتي قرار داد؟
دیدگاه شما