به گزارش صبح الوند، حتماً در گوشه‌اي از شهر حادثه‌اي اتفاق افتاده يا جرمي در شرف وقوع است كه پليس را اين چنين به واكنش سريع واداشته است.

خيابان قديمي و نسبتاً باريك 12 متري شيرسنگي در سال‌هاي اخير به يكي از معبرهاي شلوغ و پرترافيك شهر تبديل شده است، ازدحام شديد خودروها در ميدان كوچك فردوسي بارها راه‌بندان‌هاي طولاني در خيابان 12 متري شيرسنگي را نيز سبب مي‌شود كه از حوصله اين مسير يك طرفه خارج است.
خلاصه آن روز هم كه پليس 110 به هر دليل مسير 12 متري را براي انجام به موقع مأموريت خود انتخاب كرده بود. انواع ميني‌بوس، كمپرسي و ديگر خودروهاي سبك و سنگين بدون كمترين نظمي از ميدان بزرگ شيرسنگي به سمت ميدان فردوسي سرازير بودند و همين مسأله سبب كندي حركت خودروي پليس و حركت‌هاي مارپيچ و ناگزير آن براي ادامه راه مي‌شد. در اين ميان ناخواسته حادثه ناگواري هم در شرف وقوع بود كه با مهارت راننده سرباز خودروي پليس به خير گذشت؛ چراكه اگر غفلت مي‌شد حادثه براي خانم مسني كه سلانه سلانه عرض خيابان را مي‌پيمود، حتمي مي‌نمود.
سؤال اينجاست؟! پليس به هر علت موظف به انجام مأموريت است. خيابان هم پرازدحام و نارساست، همه خودورها هم ناگزير به عبور از چنين مسيري هستند؛ اما وظيفه مردم، عابران پياده و بخصوص رانندگان وسايل نقليه كه در هر شرايط ممكن بايد حواسشان به جلو، عقب و حواشي مسير عبور باشد، چيست؟ حالا خودروي پليس در حال مأموريت نيست و يك آمبولانس در حال انتقال بيمار بسيار بدحال به مركز درماني است؛ در اين خصوص وظيفه رانندگان و ديگر افراد عابر چيست؟ آيين‌نامه براي آنها كه گواهي رانندگي به جيب گذاشته‌اند، چه مي‌گويد؟ آيا نبايد در چنين مواقعي مسير براي خودروهاي پليس و آمبولانس باز باشد تا حداقل من راننده يا شخص عادي سبب وخامت حال بيمار و مجروحي و يا حادثه‌اي در شرف وقوع نباشيم. در اين حالت يا از قوانين و مقررات راهنمايي‌ورانندگي آگاه نيستيم يا اصلاً بدون اينكه گواهينامه داشته باشيم، رانندگي مي‌كنيم و يا خداي ناكرده داريم و مي‌دانيم، وليكن به خيلي از قواعد و موضوع‌هاي اجتماعي بي‌اعتنا هستيم. در اين صورت كه جرم و گناه خيلي سنگين‌تر مي‌شود.
حال باز هم جاي اين سخن باقي است كه كي، كجا و با چه برنامه‌اي بايد حداقل‌ترين و كوچك‌ترين اصول فرهنگ عمومي را در جامعه ترويج و تعميم داد؟ چرا در بين تمام جوامع پيشرفته و فرهنگ‌مدار، نخستين قدم براي رعايت قواعد اجتماعي و احترام به حقوق ديگران از عرصه رانندگي و نشستن پشت رل شروع مي‌شود، اما در جامعه ما اين قاعده تقريباً برعكس است. بر اساس آمارهاي موجود قريب به 10 هزار حادثه كوچك و بزرگ رانندگي روزانه در گوشه و كنار كشور ما اتفاق مي‌افتد.
اما شايد 10 نفر از مسببان واقعي اينگونه حوادث پيدا شوند كه با شجاعت و متانت اذعان كنند مقصر هستند و اشتباه خود را بر عهده بگيرند. در صورتي كه رانندگي خوب و بدون نقص فقط اين نيست كه بتوانيم خوب پارك كنيم و به موقع پدال ترمز را تا انتها فشار دهيم. رانندگي خوب در رعايت حقوق ديگران و احترام به قوانين و مقررات است و در اين حالت است كه گواهينامه رانندگي واقعاً به درد مي‌خورد در غير اين صورت باشد يا نباشد، مهم نيست.

نویسنده : مهدی ناصرنژاد