به گزارش صبح الوند، وبلاگ"آب و آتش"نوشت:

به ذهن من امشب چیزی آمد که آن را با شما هم در میان می‌گذارم. وقتی می‌خواستم به محل جلسه بیایم، این در ذهنم آمد که در روایت داریم که پیغمبر اکرم در آن خطبه‌ای که خواند، فرمود: «دُعِیتُمْ فِیهِ إِلَى ضِیَافَةِ اللَّه». شما در ماه رمضان به مهمانی خدا دعوت شده‌اید. به همین دلیل است که اهل معرفت می‌گویند ماه رمضان «دار ضیافت‌ الله» است. این ماه رمضان، خانه مهمانی خداست.
حالا یک سؤال می‌خواهم بکنم؛ به حسب ظاهر، ما مؤمن هستیم، ما مهمان خدا هستیم. امشب شب اوّل این مهمانی است؛ تازه وارد این خانه شده‌ایم، تازه داخل خانه مهمانی خدا پا گذاشته‌ایم.

سؤال من این است: اگر یک مهمان تقاضایی از میزبانش داشت، وقتی همان ابتدا که به خانه میزبان رسید به صاحبخانه گفت من چنین گرفتاریی دارم، کرامت او چه اقتضا می‌کند؟ آیا این‌طور اقتضا می‌کند که بگذارد وقتی مهمان می‌خواست از این خانه برود، حاجتش را به او بدهد، یا همینکه وارد خانه شد، همانجا بدهد؟!
خدایا! امشب، شب اوّل است و ما پایمان را داخل خانه‌ات گذاشته‌ایم؛ مهمانت هم هستیم؛ همین دَمِ در بیا دستمان را بگیر و کار را تمام کن! نگذار تا آخر ماه طول بکشد! بگذار امشب که ما از اینجا می‌رویم، همه حاجتهایمان را بگیریم و برویم! کرامتت همین را اقتضا می‌کند! آقاییت این است! ربوبیّتت این است! حاجات ما را همین الآن به ما بده...

- بخشی از سخنان حاج آقا مجتبی تهرانی، شب اول ماه مبارک رمضان سه سال پیش