به گزارش صبح الوند، وبلاگ"وب نوشته های بهشتی"نوشت:

هوا شدیداً گرم بود اما برای فرار از باد پنکه های سقفی مسجد باید در نقطه ای کور می نشستم ، گوشه دنج برای راز و نیاز با خدا ، آن هم چند متر ، فقط چند متر دور تر از کعبه ، همان سنگ نشانی که قرار بود راه را نشانمان دهد ، با وجود تیزی آفتاب اما عده ی زیادی مشغول طواف بودند ، قرآن را باز کردم و شروع کردم آیاتی را خواندن ، مدتی نگذشته بود که شخصی روبه رویم نشست و گفت :"ببخشید آقا شما کیفیت دوربین گوشیتون خوبه ؟" !! کمی جا خوردم ، به خودم که آمدم دیدم جوانی هم سن و سال خودم شاید کمی بزرگتر یا شاید هم کوچکتر ، گفتم : "بدک نیست ، سلام!" ، سلامی کرد و شروع کرد باب آشنایی را باز کردن ، گفت که کیفیت دوربین گوشی اش زیاد جالب نیست و امروز روز آخریست که برای زیارت می آید و تقریباً آمده بود وداع ، بیشتر او صحبت می کرد و من می شنیدم ، با یک کاروان دانشجویی آمده بود و ظاهراً دانشجوی یکی از دانشگاه های یزد بود ... حرف هایش که تمام شد دستش را روی پای من گذاشت و گفت :" می شه بریم چندتا عکس از من بگیرید ؟" ، گفتم :"مانعی نیست !" ، با این که تیزی آفتاب چشم هایم را اذیت می کرد ولی چندعکس با پس زمینه کعبه و طواف و مقام حضرت ابراهیم (ع) گرفتم اما هر بار گوشی را از من می گرفت و عکس را می دید و اظهار نظری می کرد { یا می گفت تاریک شده ، یا کادرش خوب نبود و یا چشمهایش بسته بود ! } من در خیال خود گمان می کردم که او به این چند عکس قانع شده اما مچ دستم را گرفت و مرا به خیل طواف کنند گان کشید و به کنار دیوار کعبه برد ، گفت اینجا هم چندتا عکس بگیر ، ژستی گرفت و از چند جهت عکس گرفتم ، بعد از این عکس گرفتن ها از جهات مختلف به این فکر فرو رفتم که من از خودم این همه عکس نگرفتم آن هم عکس هایی که هیچ وقت هیچ کس از من نگرفت و از یک غریبه این همه عکس ... حوصله نداشتم !، دوست داشتم بیشتر با خدا راز و نیاز کنم ، وقت خواندن اوراد و ادعیه و قرآن را رها کرده بودم و عکس یک غریبه را می گرفتم که آخر هم نفهمیدم عکس هایش را گرفت یا نه ! {دقیق به خاطر ندارم که چه شد} ...

به گمانم فقط در عکاسی این مورد صدق می کند که شما همیشه بهترین عکس ها را از دیگران می گیرید اما دیگران توان گرفتن آن عکس مد نظرتان را ندارند ! و این کم کم تبدیل می شود به یک حسرت ...