اما انتخاب شعار امسال رهبر فرزانه انقلاب اسلامی(مدظله) هماهنگی و همگونی بسیار عالی با نیازهای روز دارد. با دقت در انتخاب عبارت ها و مفاهیم عالی در دل این شعار می توان به ارزشمندی آن پی برد.

اولاً انتخاب موضوع اقتصاد در اول عبارت حاکی از این است که اگر می خواهیم روی پای خود بایستیم و در جهان امروز حرفی برای گفتن داشته باشیم باید اقتصاد ملی را تقویت و قدرتمند کنیم، آن هم با اتکا به نیروی بومی و داخلی چرا که اقتصاد وابسته به طوفان ها و امواج اقتصادی در دنیا زیر و رو شده و ارزشی ندارد، تجربه تلخ اقتصاد جنوب شرق آسیا در دهه گذشته نشان داد که اقتصاد پویای وابسته به بلوک شرق و غرب هیچ دلخوشی ندارد.

لذا اقتصاد باید درون زا و حقیقاً ملی باشد نه با تکنولوژی، مونتاژ و کپی برداری و بدلسازی، بلکه اقتصادی مقاومتی باشد، ایران اسلامی به عنوان ام القرای جهان اسلام امروز چه بخواهیم و چه نخواهیم به عنوان یک الگوی تمام و کمال در همه عرصه ها در دنیا مطرح شده  و می شود، ترس ابرقدرت های عالم از همین است اگر می خواهیم برای دنیا به ویژه جهان اسلام نسخه ای درست و ارزشمند ارائه دهیم چاره ای نداریم جرز این که از نظر اقتصادی خود را قوی و نیرومند سازیم و الا شعارهای ما در دنیا رنگ باخته و مظلومین و مستضعفین عالم از ما انا الیه می شوند.

یکی از برنده ترین سلاح ها امروز دنیا، سلاح اقتصاد است، دنیای استکبار قصد تسلط بر هر منطقه یا مرز بومی را دارد ابتدا با محاصره اقتصادی او را فلج کرده بعد از سلاح نظامی استفاده می کند. امروزه اقتصاد فقط خوراک و پوشاک نیست بلکه در برگیرنده بسیاری از شئونات،صنعتی، تجاری، سیاسی، دانش و حتی فرهنگ است. دنیای سلطه که خواستار جهانی تک قطبی و دهکده جهانی است با برنامه ریزی درازمدت امروز گلوگاه ها مهم دنیا را تحت سیطره خود گرفته و سیاست های خود را بر دنیای تحمیل می کند. شورای امنیت، حقوق بشر، ماهواره، اینترنت، رسانه، تجارت، اقتصاد، تکنولوژی، همه و همه ابزارهایی هستند که در اختیار عده ای خاص بوده و از آن ها به عنوان سلاح علیه دشمنانشان استفاده می کنند.

اگر می خواهیم از آسیب ها در امان بمانیم باید قوی باشیم، دنیای سلطه ما را دشمن خود می داند چه بدانیم و چه ندانیم چه باور داشته باشیم و چه نداشته باشیم چه بخواهیم و چه نخواهیم. چون فرهنگ، عقیده و شعارهای ما بر خلاف خواسته های مادی استکباری آنان بوده و هست. مبانی تعریف شده نظام جمهوری اسلامی بر اساس آیات قرآن، سنت های انبیاء و اوصیای الهی است.

قاعده نفی سبیل اساس رفتار سنجی ما در دنیای زور و زر است، بر همین اساس ما دو راه بیشتر نداریم: یا از آیات قرآن بهره گرفته و راه خویش را انتخاب کنیم یا مانند بسیاریملت ها و حکومت ها سیره عملی قرآن را فراموش کرده و با دنیای ظلم و زورگویی همراه و همنوا شده دست از انقلاب وآرمان های دینی برداشته، سرزمین و هستی خود را در اختیار آن ها قرار می دهیم.اگر بخواهیم راه اول را انتخاب کنیم باید به ندای ولی امر خویش لبیک گفته و در همه عرصه ها به ویژه عرصه اقتصادی نه تنها خود کفا شویم بلکه بتوانیم چتر حمایتی خود را بر سر مظلومان عالم و آنانی که میخواهند مانند ما علیه زور گویی های استکبار قد علم کنند بگسترانیم و جهان را از تک قطبی خارج کنیم.

انتخاب موضوع فرهنگ خود حاکی از چند مطلب است: مغفول ماندن مسئولین و دست اندرکاران حوزه فرهنگ از این مقوله بسیار حساس که اساس نظام انقلابی مار اشکل داده است. هشدار به همه اقشار فرهنگی چه در حوزه های رسمی مانند، رسانه ملی، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان تبلیغات، آموزش و پرورش، آموزش عالی، حوزه های علمیه و چه نهادهای غیر رسمی، هییت ها، رسانه های مجازی و دسته جمعی و گروه ها. وضعیت فعلی ما در اعم از پوششف رفتارف اخلاق و مباحث اجتماعی که نگرانی سکاندار کشتی انقلاب را در پی داشته است و این هشدار دومی است که اگر به موقع چاره اندیشی نکنیم تبدیل به بحران می شود، مقدم بودن این دو مقوله یعنی اقتصاد و فرهنگ بر پرداختن به مسائل سیاسی و جناحی، گروه بندی های بیهوده که سال ها است ملت و امت ما از آن رنج می برند، هشدار به متصدیان امور اجرایی و قانوگذار مملکت اسلامی است تا به جای پرداختن به سهم خواهی ها، منازعات بی فایده سیاسی و کشمکش های حزبی و گروهی انرژی خود را معطوف سازندگی و قدرتمند کردن کشور در مقابل دشمنان دین و دنیای این مردم خوب  وفادرا به اسلام و نظام و ولایت سازند.

این امور محقق نخواهد شد جز با عزم ملی، یعنی این که با تنها خواستن مدیران و متصدیان امور اجرایی، قانونی و قضایی کشور منجر به خود کفایی نخواهد شد. بلکهاین خواستنی ها، همت و جدیتها به یک فرهنگ عمومی درآید و همه دست به دست هم داده خود را سهیم در پیشرفت کشور و نظام بدانند و گرنه دولت به تنهایی قادر نخواهد بود این بار سنگین را بر دوش بکشد بلکه یک جهاد عمومی نیاز استف خود فرهنگ جهادی مؤلفه هایی دارد که باید همه مؤلفه ها به کار گرفته شود تا جهاد محقق شود.

-          اطاعت از ولی امر مسلمین یعنی ولایت مداری از ستون های اصلی جهاد است ولایت مداری در همه عرصه ها اعم از اقتصاد و فرهنگ و سیاست نیست، قصد اصلی باید اجرای امر ولی باشد.

-          تلاش جدیت در حد اعلاء، یعنی تمام توان خویش را در مسیر اجرایی فرامین ولی امر خویش بکارگیریم.

-          خستگی ناپذیری در راه تقویت بنیه اقتصادی، فرهنگی و دفاعی کشور اسلامی

-          برنامه ریزی کوتاه مدت ،میان مدت و دراز مدت برای اجرای دقیق اهداف تعیین شده

-          رفع تکلیفی عمل نکردن و این که به هر شکلی ممکن کاری را انجام دهیم و به عواقب دراز مدت کا توجهی نکنیم و فقط مسئولیت را از دوش خویش برداریم و یا  کار را به نام خودمان تمام کنیم و بعد بگوییم هر چه پیش آمد، این هیچ سنخیتی با دینداری و ولایت مداری و روحیه جهادی ندارد.

شاید عده ای چنین می پندارند که کار جهادی یعنی کاری باعجله بدون در نظر گرفتن نتیجه و محصول نهایی. در صورتی که معنای کار جهادی عکس این است کار جهادی یعنی : به امر ولی خوبش برای رضای مولای خویش با جدیت هر چه تمام با سرعت هر چه بیشتر عملی را انجام دادن، چون هدف جلب رضای اوست باید کار را باب میل اوب ه سر انجام رساند.

بنابراین همه امت باید جهات اجرای منویات رهبری عظیم الشان در کنار هم و با هماهنگی و برنامه ریزی دستگاه های اجرایی کشور اقدای جهادی کنیم، کاری که در شأن امت اسلامی است.

در این زمینه مسئولین وظایفی و قاطبه مردم وظایفی دارند:

وظایف مسئولین :

-          تبلیغ، فرهنگ سازی و آگاهی بخشی عمومی و اعلام آمادگی  

-          آماده کردن راه کارها، برنامه ریزی های کوتاه مدت، میان مدت وبلند مدت

-          بکارگیری همه توان فکری جهت گیری های بودجه ای و امکانات عمومی

-          سیاست گذاری های داخلی و خارجی در جهت اجرای فرمان ولی امر مسلمین

-          مقاوم سازی اقتصادی و فرهنگی و تکیه بر نیروی داخلی

-          اعتماد به رهبری نظام و امت اسلامی و نهراسیدن از تهدیدها

-          نظارت دقیق بر سازمان ها، نهادها و دستگاه های زی ربط در مسیر اجرای اهداف تعیین شده

-          دقت در کیفیت بخشی به محصولات داخلی و رقابتی کردن آن ها توجه به اقبال عمومی و استفاده از تجربیات سایر کشورها در بالا بردن کیفیت اجناس و جلب رضایت مصرف کنندگان داخلی و خارجی

-          بالا بردن روحیه نقد پذیری از مردم

-           ارائه الگوی صحیح مصرف و پای بندی دولت مردان به این الگو "الناس علی دین ملوکهم" مردم بر شیوه بزرگان خویش اند"و در نهایت پرهیز از تبلیغ شیوه زندگی تجملاتی و مصرف گرایی.

در این بین مردم نیز مسئولیت هایی دارند:

-          اعلام آمادگی و حمایت های معنوی خود با حضور در صحنه های مختلف سیاسی و همایش ها

-          تلاش و جدیت در امور محوله

-          قصد قربت داشتن و خدا را بالاترین ناظر اعمال دانستن و خود را جوابگوی خدا دانستن

-          پرهیز از روحیه اسراف و تبذیر و تجمل گرایی

-          توجه به مصرف محصولات داخلی و کمک کردن به رونق اقتصادی

-          اعتماد به مسئولین و تقویت روحیه انتقاد به جه و اعتراض ف چرا که روحیه انتقادی علاوه بر نقد عملکرد و راهکارها گفته می شوند اما اعتراض فقط بدی های، زشتی ها و نقص ها بیان شده بدون در نظر گرفتن شرایط و ارائه راهکارها، هر چند اعتراض در جای خود نیکوست.

-          توجه بیشتر به سبک زندگی ایرانی – اسلامی و پرهیز از الگوگیری از زندگی غربی- شرقی

-          الگوی اصلی مردم مادر زندگی روزمره اهل بیت(ع) و در عصر حاضر رهبر معظم و مراجع بزرگوار تقلیدند. توجه به سبک زندگی ایشان می تواند در این مسیر مار را یاری کند هر چند ممکن است مسئولینی باشند بدون توجه به الگو بودنشان دچار غفلت و دنیا زده شده و گرفتار زندگی تجملی و مصرف گرایی شده اند  و همیشه این گونه مسئولین مردم را به اشتباه می اندازند.

امید است خداوند منان عنایات خاصه خود را شامل حال این امت و امام امت بگرداند و آنان را از مسیری که انتخاب کرده اند که همان ایجاد یک حکومت الگو برای جهان بشریت امروز است یاری نماید.