محاربه در لغت :

محاربه در لغت برگرفته شده از کلمه (( حرب )) و به معنای جنگ و دشمنی با دیگری و در مقابل کلمه ((سلم)) به معنای صلح قرارگرفته است .
محاربه در فقه :
محاربه در کتب فقهی چنین بیان شده (( هم تجریدالسلاح لا خافه الناس )) دست بردن به اسلحه برای ترساندن مردم .
محاربه از دیدگاه قانون :
قانونگذار در ماده 183 قانون مجازات اسلامی سابق بابت هفتم ،محاربه و افساد فی الارض ، تعریف محاربه را چنین بیان نموده است (( هرکس برای ایجاد رعب و هراس و سلب آزادی و امنیت مردم دست به اسلحه ببرد محارب و مفسد فی الارض است )) یعنی واضع قانون بحث محاربه و افساد فی الارض را هم ردیف یکدیگر قرارداده است و لیکن در قانون مجازات اسلامی جدید ،فصل هشتم مختص به محاربه و فصل دیگری به افساد فی الارض تخصیص داده شده است ، نکته قابل ذکر اینجاست که مصادیق افساد فی الارض نیز در قانون سابق مشخص نگردیده بود و همینطئر مجازاتی برای برای آن نیز در قانون سابق پیش بینی نشده بودودرماده 194 ق.م.ا سابق مجازات و حد محاربه مشخص گردیده بود،اما در قانون جدیداین تفکیک بین محاربه و افساد فی الارض انجام گردیده است که در این راستا ماده 279 ق.م.ا جدید اینگونه بیان می دارد که : (( محاربه عبارت است از کشیدن سلاح به قصد جان ،مال یا ناموس مردم یا ارعاب آنها به نحوی که موجب ناامنی در محیط گردد)) ضمنا لازم به ذکر است که در کتب فقهی محاربه جزء حدود می باشد که در قانون نیز چنین تقسیم بندی شده است.
حکم محاربه :
خداوند متعال در سوره مبارکه مائده ، آیه 33 مجازات محاربه را اینگونه بیان فرموده اند:
(( همانا کیفر آنان که با خدا و رسولش به جنگ برخیزندو به فساد کوشند،جزاین نباشدکه آنها را به قتل رسانده یا بدار کشندیا دست و پایشان رابرخلاف یکدیگرقطع کنندیا نفی بلد و تبعید شوند ، که قانونگذار نیزحد محاربه را در ماده 282قانون مجازات اسلامی جدید چنین بیان نموده است.
نویسنده: : مازیار ارجمندیان