به گزارش صبح الوند، این روزها شاهدیم، دولتی که در ابتدای فعالیت خود وعده تأمل برانگیز حل شدن برخی مشکلات ظرف ۱۰۰ روز را داده بود، کم کم در حال تعدیل مواضع آرمانگرایانه خود است که در یکی از جدیدترین این نمونه‌ها، وزیر اقتصاد از اظهارات خودش درباره کاهش تورم در سال ۹۳ عقب‌نشینی کرد.

دولت با شروع به کار خود، نگاه به بیرون از زاویه سیاست را وجه همت خود قرارداد و به نوعی این پیام را به جامعه ارسال کرد که تنها راه حل برون رفت از مشکلات اقتصادی، برداشته شدن تحریم هاست و مقدمه اش نیز حل دیپلماتیک مسأله هسته ای است. موضوعی که دولت خود می دانست برای دستیابی به آن، راه بسیار دشواری در پیش دارد. اما اگر این راه به این زودی ها به سرانجام مشخصی نرسد، دولت چه خواهد کرد؟

همزمان با چالش اقتصادی دولت و همچنین موانع پیچیده ای که در عرصه دیپلماتیک بالاخص مسأله هسته‌ای‌ با آن مواجه شده است، احتمال آن می‌رود که با ادامه این روند، دولتمردان با عوض کردن زمین بازی، در وهله اول زمینه فرافکنی مشکلات اقتصادی و در مرحله بعد ایجاد چالش سیاسی و فرهنگی با سایر قوا و نهادهای نظام را در دستور کار قرار دهند. این احتمال وقتی بیشتر می شود که دولت بخواهد بی توجه به دستورات مکرر و اکید رهبر معظم انقلاب درباره ساخت درونی کشور با نگاه به توانمندی های داخلی ـ که یکی از جلوه های آن ابلاغ سیاست های اقتصاد مقاومتی است ـ پای بر موضع فعلی خود بفشارد.

با فرض وقوع این اتفاق ناخوشایند، باید یادآوری کرد که مردم این سیاست نخ نما شده را پیش از این و در دوره اصلاحات تجربه کرده اند. پاسخ آنان نیز به این سیاست در انتخابات سال های ۸۴ و ۸۸ نمایان شد.

به یاد داریم که سال ۸۰ عطاءالله مهاجرانی، وزیر وقت فرهنگ و ارشاد اسلامی، که در سیاست های فرهنگی خود ناکام مانده بود و عرصه را در اختیار اباحه‌گران فرهنگی قرار داده بود؛ در تعریض به رهبری انقلاب، افاضه نمود که متولی اصلی فرهنگ در ایران کسی دیگر و نهادهای دیگر است!

البته قیاس مهاجرانی با روحانی فعلا قیاسی‌ مع‌الفارق ست، چرا که این فرد متواری شده از کشور در بیان خود به روشنی تعریض و تعرض به ساحت رهبر انقلاب را مدنظر داشت، اما رئیس جمهور، روز شنبه به صراحت از لبیک گفتن وزیر فرهنگ به رهبر انقلاب تقدیر نمود؛ و از این رو نگرانی عده‌ای مبنی بر اشاره روحانی به رهبر انقلاب بی‌مورد است.

فراسوی اینکه ظن مطرح شده، چقدر به یقین نزدیک بشود و چقدر این تاکتیک فرافکنی دولت در آینده به حقیقت بپیوندد، تردیدی نیست که زمینه‌هایی منطقی و رگه‌هایی از فرافکنی پیش‌دستانه، برای ایجاد ظن نسبت به شخص رییس‌جمهور وجود دارد؛ چرا که روحانی در بیانی عجیب گفت:«امروز بودجه عظیم فرهنگی در اختیار نهادها و بخش‌هایی است که لااقل تحت نظارت قوه مجریه کشور به معنی خاص کلمه نیستند. البته شورای عالی انقلاب فرهنگی برای این امر باید بیندیشد. و مسیری را در پیش گیرد تا بدانیم بخش فرهنگی ما با بودجه عمومی که در اختیار می گیرد چه می کند؟».

این سخن علاوه بر آن که حاکی از آن است که دولت به انحصارطلبی در زمینه مدیریت فرهنگی کشور علاقه دارد (همانگونه که احمدی نژاد انحصار روابط خارجی توسط دولت را می‌خواست) بوی تعریضی به اختیارات سایر مقامات نظام از آن استشمام می‌شود.

در این میان ممکن است دولت با غوغاسالاری(موبوکراسی) به دنبال متشنج کردن اوضاع و فرافکنی مشکلات به سبک احمدی‌نژاد باشد. اظهارات انتقادآمیز به جای علما، خطیبان نماز جمعه، فعالان سیاسی،‌ رسانه‌های اصولگرا و... از رویه ضدفرهنگی وزارت ارشاد آن چیزی است که به احتمال زیاد به مذاق دولت خوش خواهد آمد. از آن سو روحانی و تیم وی منتظر حمایت آقای هاشمی، به عنوان یکی از اصلی‌ترین اهداف خود در پی اظهارات اخیر رییس‌جمهور در جشنواره مطبوعات خواهند بود.

گل‌آلود کردن آب یا به بیان دیگر فضای سیاسی کشور، یادآور این حکایت است که بسیاری مواقع، افراد آب را گل آلود نمی کنند تا از آن ماهی بگیرند، بلکه این کار را برای دیده نشدن عمق کم و نیز ضعف های کارشان انجام می دهند. ضعف هایی که بیش از همه ناشی از سیاست غلط و بر خلاف اصول کلی انقلاب اسلامی، بی برنامگی و عاری بودن از پشتوانه نظری است.

نقد دولت و انتقاد از آن ـ که به رغم ادعای رئیس جمهور، تاکنون مورد استقبال دولت قرار نگرفته است ـ وظیفه ای است که با ملحوظ داشتن اعتدال عملی و نظری و نه آن اعتدالی که در برخی اقتدارگرایان نزدیک به رئیس جمهور مشهود است، راه بهانه جویی و فرافکنی را بر دولت تا حد زیادی می بندد.

دلسوزان انقلاب و خصوصا رسانه ها باید مراقب باشند که به هیجانی شدن اوضاع دامن نزنند و همواره بر موضع نقد منصفانه پافشاری کنند. اصول گرایان نیز تحث تاثیر القائات هیجانی احتمالی دولت، هیجان آمیز عمل نکنند.

با توجه به عملکرد نامطلوب دولت در عرصه اقتصاد و ناهمخوانی آن با وعده های داده شده، طبیعتا دولتمردان دوست ندارند رویکرد اقتصادی خود را در معرض انتقاد بگذارند و آنچنان که نشان داده اند از نقد آن آشفته و در پی انحراف مسیر نقدها خواهند بود؛‌ اما ضروری است رسانه های منتقد با مطالبه وعده های رئیس جمهور در انتخابات و پرداختن به دغدغه های اصلی مردم که در شرایط کنونی مشکلات اقتصادی و معیشتی است، از رسالت خود که همانا حفظ آرامش کشور و کمک به دولت در جهت اصلاح سیاستهاست، غافل نمانند و از انتشار و تحسین اقدامات مثبت دولت، دریغ نورزند./جهان نیوز