به گزارش صبح الوند، محمد خوش‌چهره استاد اقتصاد دانشگاه تهران در گفت‌و‌گو با خبرنگار اقتصادی شبکه اطلاع رسانی دانا، در خصوص توزیع سبد کالا اظهار داشت: قطعا توزیع سبد کالا و یا هرنوع کمک های کالایی اقدامات حمایتی برای کمک به گروه‌های کم درآمد تلقی می‌شود که غذا و معیشتشان دچار مخاطره شده است که این مخاطره در ادبیات و شواهد مطالعاتی معانی متعددی دارد.
وی افزود: دولت ها افرادی را که به دلایل شخصی، ازکارافتادگی و یا در اثر سوانح در حین انجام کار و .. دچار اختلالاتی می‌شوند را تحت عنوان گروه‌های آسیب پذیر که درصد محدودی از جامعه را شامل می‌شوند، مورد حمایت کالایی قرار می‌دهند.
خوش چهره ادامه داد: بنابراین توزیع سبد کالایی بیشتر جبران اشکالاتی است که ممکن است سلامت غذایی و یا تامین نیازهای کالایی اولیه غذا را دچار اختلال کند. اما این مقیاس در سطح ملی که درصد بسیاری از مردم را مورد هدف قرار می‌دهد معمولا در سطح مطالعات جهانی مورد نادری است. مضافا اینکه خود این افراد آسیب پذیر نبودند بلکه مستضعف بودند . مستضعف با فقیر فرق دارد . شخص در این حالت بر اثر غفلت ها و سیاست های ناصحیح و وجود تحریم های سنگین دچار ضعف در قدرت خرید می‌شود.
وی گفت: البته تجربه 35 سال نظام نشان داده که ملت از تحریم ها عبور کرده و خلاف عقیده بسیاری از افراد به نظر من این مشکل نتیجه سیاست‌های اشتباه اقتصادی است. و تحریم‌های جدید هم در اثر پیاده کردن سیاست های غلط است که در همه حالت تضعیف مردم از لحاظ معاش مورد هدف بوده است.
خوش‌چهره تصریح کرد: بنابراین اساس بحث اینست که باید بازسازی پول ملی و بازسازی قدرت خرید مردم و .. صورت بگیرد که این بازسازی ها ابزارهای مختلفی مثل کنترل تورم دارد؛البته تورم به صورت خاص مربوط به اقلامی که مردم را تحت فشار قرار می دهد، مورد نظر است. ما اگر در تولید 10 الی 15 قلم کمک کنیم و کاری کنیم قیمت ها از چرخه تورمی خارج شود و در عین حال با ثبات در قیمت ها به کمک این گروه ها برویم اصلی ترین اقدام را انجام داده ایم.
استاد اقتصاد دانشگاه تهران اضافه کرد: لذا من با اصل توزیع سبد به عنوان یک رویه مخالفم ولی اگر اقدام التیام بخش و مقطعی باشد تا اندازه‌ای می‌توان اغماض کرد. همانطور که رهبر انقلاب هم همیشه تاکید دارند باید توجه دولت بیشتر به سمت تولید و حمایت از تولید داخلی باشد نه اقدامات مقطعی و مسکن وار.
خوش چهره افزود: اگر به سیاست های اصلی پولی و مالی و حمایت از تولید داخل پرداخته نشود و صرفا به اقدامات مسکن وار روی آورده شود قطعا نمی‌تواند منطق قابل دفاعی داشته باشد؛ به هرحال مهترین مشکل در این اقدام صرف نظر از ایراداتی که به نحوه توزیع، اقلام موجود در سبد توزیعی و گروه‌های هدف آن وارد شده، اینست که چنین اقدامات مسکن واری همان‌گونه که تجربه بعد از جنگ هم در برخی از دولت ها نشان داده، این دولت را هم از مسئولیت‌های اصلی برای برخورد ریشه‌ای و بنیادین با مسائل دور می‌کند و همواره آنان را به اقدام مسکن وار وابسته می کند. و دولت هم نباید این رویه را پیش بگیرد.
وی با اشاره به موضوع هدفمندی یارانه ها و فاز دوم هدفمندی گفت: من همچنین در زمینه هدفمندی یارانه‌ها هم انتقاداتی دارم و آن را هم مسکن وار میدانم. که البته به دلیل عدم جامعیت برنامه و تدبیر بیش از 75 میلیون نفر یارانه دریافت می کنند که خود این مسئله هم ضد عدالت است. ولی این یارانه هم در نهایت اغماض، یک اقدام مسکن وار تلقی می شود تا موانع از جلوی تولید برطرف شود.
خوش چهره در پایان خاطرنشان کرد: متاسفانه از نقشه و پلن درمان و مرتفع کردن موانع نه در دولت قبل خبری بود و نه ظاهرا این دولت قصد درمان ریشه‌ای مسائل اقتصادی را ندارد و لذا این امر موجب می‌شود اقدامات مسکن وار استمرا پیدا کند و حتی ممکن است که دولت به افزایش آن نیز مبادرت کند که در مجوع این اقدامات هیچ منطق علمی ندارد.