به گزارش صبح الوند، وبلاگ"آرامش کجاست"نوشت:

کودکان تقریبا از سن 2سالگی به بعد تمایل دارند که خودشان را شبیه والدین کنند و حتّی تمایل دارند بیشتر شبیه شخصّیت‌هایی شوند که آن‌ها را دوست دارند و برای آن‌ها الگو محسوب می‌شوند.

یکی از این الگوها، مادر خانواده است، که بازتاب رفتار مثبت و منفی او، رفته رفته در رفتار کودکان به ویژه دختران، نشان داده می‌شود.

متأسفانه برخی مادران ناآگاه، گاهی اوقات برای رفتن به بیرون از منزل، چه بسا به مدت یک ساعت در مقابل فرزندشان به ویژه دختران، پای میز آرایش می‌نشینند و مشغول آراستگی خودشان هستند، غافل از اینکه کودکان از آن‌ها الگوگیری می‌کنند و موارد دیگری که برخی مادران از روی ناآگاهی و به صورت غیرمستقیم، رفتارهایی را به فرزندانشان آموزش می‌دهند که در آینده نه چندان دور بازتاب رفتار منفی خودشان را در رفتار فرزندشان مشاهده می‌کنند.

امّا چرا برخی از مادران توجّه زیادی به آرایش و زیبایی خودشان دارند و یا به تجملات زندگی توجّه خاصّی نشان می‌دهند، در حالی که غافل از این هستند که دخترانشان، در حال ضبط و یادگیری مُدل و سبک رفتاری آن‌هاست!

چه بسا، یکی از دلایل مهم تغییر در رویکرد و مُدل زندگی در برخی خانواده‌ها، به برنامه‌های رسانه‌ای به ویژه برنامه‌ها ماهواره‌ای برمی‌گردد که موجب تغییر تدریجی الگوی رفتاری والدین و در ادامه موجب تغییر در روش تربیتی فرزندان شده است.

برخی‌ها این تصور را دارند که مشاهده یک فیلم و یا یک سریال که صحنه‌های آن‌چنانی هم ندارد، مشکلی در نظام خانواده ایجاد نمی‌کند، غافل از آنکه بسیاری از القائات و اهداف پنهانی از طریق همین فیلم‌ها یا سریال‌های به ظاهر سالم، به مخاطب منتقل می‌شوند؛ زیرا مخاطب در ذهن خود به طور ناخودآگاه، خود را در جایگاه شخصیت‌های اصلی فیلم قرار می‌دهد، که مسلما این شخصیت‌ها، دارای افکار و رفتارهایی هستند که به دور از فرهنگ و مُدل زندگی ماست. از این‌رو، افکار و رفتار شخصیت‌های فیلم به صورت غیرمستقیم بر مخاطب خود تاثیر گذار است.

البته مسأله زمانی به حسّاسیّت خودش می‌رسد، که این‌گونه‌ برنامه‌ها در صدد باشند که نقش زن و مادری را از نقش زن و مادر ایرانی بگیرند و به جای آن، از او عروسکی بسازند تا مردان از او لذّت بیشتری ببرند و گرنه چه معنایی دارد کشورهایی که فارسی زبان نیستند، شبکه‌های فارسی زبان راه‌اندازی کنند و بودجه کلانی هم برای آن اختصاص دهند.