سیاوش رسولی - افزایش شبکه های تلویزیونی از تازه ترین سیاستهای رسانه ملی در چند سال اخیر بوده است.به طوری که از سال 88 تا 92 جدا از تعداد شبکه های استانی ،شبکه هایی همچون نمایش،تماشا وبه تازگی نسیم هم راه اندازی شد.این افزایش کمی شبکه ها در ابتدای کار امری بسیار مثبت بود وحتی بسیاری از اهالی رسانه ها،به این موضوع از زاویه تخصصی تر شدن رسانه ملی نگاه کردند.
در این میان همین اتفاق هم رخ داده است.به این صورت که تا به امروز شبکه هایی همچون آی فیلم ونمایش وتماشا نسبت به گذشته که تنها 7 کانال در رسانه ملی وجود داشت برنامه های بهتری پخش کرده اند.اما روی دیگر ماجرا این است که شبکه ای مثل نسیم به تازگی راه اندازی شده اند، دائما به پخش برنامه های تکراری اصرار دارند.شبکه نسیم که از ابتدا با تبلیغات فراوان راه اندازی شده بود خیلی سریع تر از هر زمان دیگری شروع به پخش ایتم های کوتاه از سریالها وفیلمهای تکراری دهه هفتاد کرد.
پیامدهای نامطلوب،در صورت استمرار تکرار!
واقعیت ماجرا اینجاست که برای مخاطبی که امروزه بسیاری از رسانه های داخلی وخارجی را در اختیار دارد این وضع مطلوب نیست.چرا که به طور کلی اتخاذ تصمیم پخش برنامه های تکراری از سوی شبکه ای مانند نسیم در رسانه ملی می تواند چند پیامد ناگوار داشته باشد.پیامدهایی که چند آیتم از آن را می توان این گونه برشمرد:
1-مایوس کردن مخاطب از ادامه تماشای برنامه های این چنین شبکه ای
2- به هدر رفتن سرمایه گذاری مادی ومعنوی که روی این شبکه صورت گرفته است
3-تاثیرگذای در محبوبیت کلی رسانه ملی ،به شکلی که مخاطب این تصور را در ذهن خود تداعی می کند که رسانه ملی به پخش برنامه های تکراری عادت کرده ودیگر شبکه های رسانه ملی هم از همین رویکرد استفاده می کنند.
4-افزایش سوء استفاده برخی رسانه های غربی و دادن بهانه به آنها برای تخریب رسانه ملی
هدر دادن اعتبار ،نتیجه پخش چندین باره فیلمها!
ذکر این چهارمورد تنها بخشی از پیامدهایی است که می تواند در اثر پخش مداوم برنامه های تکراری از سوی شبکه تلویزیونی نسیم به وجود آید.حساسیت روی این شبکه ازآنجاست که این شبکه اولا یک شبکه طنز است وبه همین دلیل انتظار از آن بیشتر خواهد بود.ثانیا این شبکه جزء شبکه تازه تاسیس رسانه ملی است و مخاطب همیشه با این رویکرد به ان نگاه می کند که قرار است برنامه های تازه تر وبه روز تری درآن پخش گردد.

علاوه بر این مسائل باید توجه داشت که پخش این چنینی برنامه های گذشته به صورت مداوم می تواند مخاطب را ازآنها خسته کند.این اتفاق به معنی هدر دادن امتیازات مثبت است.به عنوان نمونه برنامه ای مثل کلاه قرمزی آنقدر از سوی این شبکه پخش شده که تک تک دیالوگ های آن را مخاطبان حفظ کرده اند.این موضوع برنامه ای پرمخاطبی مانند کلاه قرمزی را برای مخاطب،کم ارزش می کند.چرا که همیشه تکرار مداوم ،جذابیت برنامه ها را به شدت کاهش می دهد.
از دپو کردن،خبری نیست!
همچنین مسئله ای که در راه اندازی شبکه های تازه در رسانه ملی باید در نظر گرفته شود ،بحث دپو کردن برنامه های تولیدی قبل از شروع پخش است.مسئله ای که هنوز در تلویزیون نادیده گرفته می شود.بسیاری از اصحاب رسانه براین تاکید دارند که قبل از آغاز به پخش یک شبکه تلویزیونی باید به اندازه پخش سه ماه برنامه هایی با کیفیت بالا ذخیره کرد.برنامه هایی که می توانند برای یک شبکه در ابتدای کار نام وآوازه ای ایجاد کند تا در ادامه در موفقیت این رسانه تاثیر گذار باشد.
همچنین بعد دیگر ای مسئله،حضور سنگین شبکه های ماهواره ای است.این رسانه ها با تغذیه شدن از سوی منابع مالی مختلف سعی می کنند تا تنوع خود را بالا ببرند.به این صورت که انها تلاش ویژه ای دارند که برنامه های تکراری پخش نکنند وبا پخش برنامه های تازه مخاطب جلب کنند.
حال با توجه به همه این مسائل به نظر می رسد که باید بازنگری جدی در این باره صورت بگیرد.به شکلی که بتوان با تولید بیشتر برنامه ها وبرنامه ریزی مناسب تر شبکه های تازه را راه اندازی کرد.