صبح الوند - این روزها مردان واقعی و بندگان خلف حضرت حق که در زندگی دنیوی خود به خداوند لایزال لبیک گفته اند یک به یک از بین ما در حال گذرند و خداوند آنها را به مهمانی واقعی خود دعوت می نماید.

بگذارید از شهر همدان شروع کنم و بعد موضوع را در شهر همدان گسترش دهم. مردم مذهبی و انقلابی از دیر باز از زمانهای که تفاوت افراد برخورد با رژیم حاکم ایران داشت متمایز می شد، نام حاج قربانعلی ارغوان همان حاج قربی خودمان به گوش مردم آشنا بود.

حاج قربی از همان دوران جوانی مبارزات سیاسی خود را آغاز کرده بود و با اقتدا به سرور و سالار خود حضرت ابا عبدالله الحسین(ع) این دوران را پشت سر گذاشت تا به دوران حکومت مطلقه جمهوری اسلامی ایران رسید.

مراسمات مذهبی که با حضور حاج قربی رنگ و بوی صلوات بر حضرت محمد مصطفی(ص) داشت برای برو بچه های هیأت همدان آشناست. ارادت حاج قربی به ائمه اطهار یک ارادت زمینی نبود او یک ارتباط آسمانی با ائمه اطهار برقرار می کرد. در مکتب عاشورا شنیده ایم هر وقت خواستید افراد از نظر ارادت به این دستگاه امتحان کنید فقط در حضور افراد یکبار بگویید یا حسین مظلوم(ع). اگر اشک چشمانش بواسطه مظلومیت اربابشان جاری شد بدانید که نوکر واقعی را شناسایی کرده اید.

کمتر کسی است که این روحیه را در حاج قربی ندیده باشد. ارادت او به حضرت سید اشهدا (ع) خاص و ویژه بود ولی آیا می شد مداحی در حضور حاج قربی ذکر مصیبت اهل بیت را بکند ولی نامی از اسطوره فداکاری و ایثار واقعی کربلا حضرت زینب کبری(س) نبرد.

بگذارید اینطور بنویسم: نام حضرت زینب(س) بود که در مراسمات مذهبی کار حاج قربی را تمام می کرد و او دیوانه وار برای مصائبش اشک می ریخت و او که ذکر صلوات را در هر حالی ترک نمی کرد و آرامش خود را در هر شرایط با این روش به دست می آورد.

جالب است بدانید در یک مراسم یک ساعته ممکن بود از دقیقه های یک ساعت هم حضور حاج قربی بیشتر صلوات فرستاده شود. همه می دانستند وقتی با حضور حاج قربی عزیز مواجه می شدند فرقی نمی کند در چه شرایطی و در چه مکانی باشند باید مکررا صلوات را با صدای بلند و رسا به امر حاج قربی بفرستند.

بقول حاج قربی "آخه این مسلمانی است که آدم نفس بکشد و صلوات نفرستد".

اعتقادات قلبی حاج قربی به حضرت علی ابن ابی طالب (ع) در تمام زندگی او محرز بود. شاید نقش 110 هایی که حاج قربی به ماشین هایی که با آنها تردد می کرد هنوز هم باقی باشد هیچ وقت این عادت را ترک نمی کرد و با این کار با نیت خالصی که داشت وسائل نقلیه افراد را بیمه می کرد. شاید اگر بخواهیم از ارادتهای حاج قربی بگوییم لازم باشد دها کتاب بنویسیم ولی به همین اندازه بسنده می کنم.

حاج قربی بالاخره بعد از یک عمر عاشقی در روز عید غدیر پاداش دنیوی خود را از مقتدای خود حضرت اسدالله الغالب گرفت و معشوق او را به مهمانی ابدی خود دعوت نمود بطوری که همه به حال او قبته می خورند و می گفتند مرد صلوات در گذشت جالب است بدانید حاج قربی نه تنها مردم همدان به گفته مداح کاشانی رفتنش کل ایران را داغدار نمود زیرا در هر گوشه کنار کشور عزیزمان ایران هر فردی که زره ای با دستگاه لطف و رحمت اهل بیت آشنا بود حاج قربی را می شناخت.

ای آن که زحق می طلبی راه نجات

خواهی که نصیبی ببری از برکات

آنگه به مراد دل رسی از دل و جان

در شان محمد (ص) بفرستی صلوات

روحش شاد و یادش گرامی

یک صلوات

نویسنده: ذره بین