و عاشورای سال 61 (هـ .ق) هنوز پایان نیافته است، قصه پر غصه کربلا همچنان جاریست و داستان شام، خیال تمام شدن ندارد!

آری داستان مظلومیت حسین(ع) و زینب(س) در کربلا،‌ داستان جسارت به خواهر حسین(ع)‌ در های و هوی کشنده انبوه مردمان بی‌غیرت شام، داستان بی‌مهری بر دختر حسین(ع) در کوچه‌های تهمت و تحقیر شام، در خنده‌های شوم زجر‌آور شامیان، همچنان ادامه دارد!

نمی‌دانم چرا داغ اهل بیت(ع)، همه از شام آغاز می‌شود و به شام ختم می‌گردد.

بی‌جهت نیست که وقتی از فرزند حسین(ع) و امام بر حق بعد از او، سوال می‌کنند که از حوادث کربلا کدامیک جانسوزتر بود و دل داغدار شما را داغدارتر کرده است، سه بار و با تاکید می‌گویند: «الشام،‌ الشام، الشام».

و 1373 سال بعد، یعنی در سال 1434 (ه.ق) دوباره داستان شام تکرار می‌شود. داستان هتک حرمت به حرم شریف حضرت زینب(س) و حضرت رقیه(س).

آری خبر کوتاه بود و تکان‌دهنده؛ دشمنان خدا و رسول خدا؛ بارگاه زینب کبری (علیها سلام) و خواهر سیدالشهدا را مورد هجمه قرار دادند و تمام شد.

اما این بار شیعیان غیور از سراسر جهان برمی‌خیزند، همه عباس می‌شوند برای زینب(س)، می‌گویند اگر در هزار و اندی سال پیش زینب در جمع شامیان بیدادگر، محرمی نداشت، حسین و عباسی نداشت، اما امروز ما زنده‌ایم و تا آخرین قطره خون خویش، از حریم اهلبیت دفاع خواهیم کرد. آمده‌ایم تا بگوییم:

«کلنا عباسک یا زینب» ما همه عباس تو هستیم ای زینب

فرقی نمی‌کند از کدام خاک باشیم ایران، عراق، سوریه. مهم این است که به شوق حرمی آمده‌ایم که هر خشت آن، در یک عمر «یا حسین(ع)» گفتن ما ریشه دارد. عمری گفته‌ایم «یالیتنا کنا معک» و حالا وقت آن است که این ادعا را ثابت کنیم.

آمده‌ایم تا سپاه بین‌المللی شیعیان، برای دفاع از حرم حضرت زینب(س) را تشکیل دهیم. سپاهی که تاکنون شهدای زیادی را در راه دفاع از حرم تقدیم کرده است از محسن حیدری، مهدی عزیزی، رضا کارگر برزی و ... در ایران، تا عبدالامیر الربیعی، سعد عبدالقادر، ارفد محسن الحمیداوی و... از عراق، تا شهید عباس ترحینی از لبنان، همه از شهدای این راه مقدس بوده‌اند.

شور و اشتیاق جوانان عراقی برای ثبت‌نام و اعزام به سوریه به حدی است که تنها یکی از فرم‌های ثبت‌نام اعزام به سوریه در شهر بغداد آن هم فقط طی یک روز شامل 500 داوطلب می‌شود که انگیزه خود برای ثبت‌نام را دفاع از حرم حضرت زینب(س) اعلام کرده‌اند.

و یکی از همین مشتاقان مدافع حرم، «علی دراجی» از جوانان پرشور عراقی است که دانشجوی رشته حقوق ورودی سال 91 دانشگاه شهید بهشتی تهران است. او که جزو یگان مدافعان حرم حضرت زینب(س) بوده در این راه نیز به شهادت می‌رسد.

با پای سعی خود به کجا می‌توان رسید؟!

این راه را تمام، به پای تو آمدیم

مدافعان حرم تنها به شیعیان و مسلمانان محدود نمی‌شوند، جوانمردی و مردانگی، مسیحیان را نیز به این راه مقدس فرا می‌خواند.

«دانی جورج جحا» مسیحی نیز هنگامی که می‌فهمد سلفیون قصد حمله و تخریب حرم حضرت سکینه(س) دختر امیرالمومنین علی(ع) را دارند، به یاری هموطنان مسلمان خود شتافته و با پوشیدن لباس رزم، همسنگر و همرزم با آنان، به دفاع از حرم اهل‌بیت(ع) می‌پردازد و شهد شیرین شهادت را می‌نوشد.

و پیکر برخی از این شهدا نیز بعد از شهادت توسط وهابیون ربوده می‌شود تا سند دیگری بر مظلومیت شهدای مدافع حرم باشد.

شدت درگیری‌ها به قدری زیاد است که مدافعان موفق نمی‌شوند پیکر شهدا را به عقب بکشانند و وهابیون پیغام می‌فرستند که برای تحویل پیکر این دو شهید باید یک اسیر وهابی آزاد و 10 میلیون لیره سوری تحویل آنها شود وگرنه پیکر این دو شهید را جلوی سگ‌ها خواهند انداخت!

آری ما حاضریم در راه دفاع از حرم اهل بیت(ع) هزار بار تکه تکه شویم اما شرمنده مولایمان صاحب‌الزمان ارواحنا لتراب مقدمه الفداء نباشیم.

چشمم دچار گریه بی‌انتها شده

دریا شده، به غصه و غم مبتلا شده

یاد تو ام، ‌به یاد تو از سال شصت و یک

یک زینبیه در دل تنگم بنا شده

چشم مزار داشتنت را نداشتند!

وهابی است و فتنه دوباره به پا شده

بانو خودت بگو چه شده، ما شنیده‌ایم

پای حرامیان به حریم تو وا شده

دیروز خیمه تو و امروز مرقدت ...

این روزها دمشق شما کربلا شده!