اوقات شرعی
آخرین اخبار
به گزارش صبح الوند، مهدی ناصر نژاد در یادداشتی نوشت:
بحران كم‌آبي كشورمان در سال‌هاي اخير، مسئولان را به چاره‌جويي اساسي در اين‌باره واداشته است و اظهارنظرهاي متفاوت كارشناسان و تحليل‌گران در خصوص نحوه مديريت منابع آب و روش‌هاي كاهنده مصرف در بخش‌هاي خانگي، صنعتي و بخصوص كشاورزي، به طور مرتب در رسانه‌هاي مختلف انعكاس دارد.
در همين استان خودمان همدان، نظر كارشناسان امر اين است كه حتي روش‌هاي آبياري مكانيزه در كشتزارها براي صرفه‌جويي در منابع آب كافي نيست و عالمانه‌ترين برنامه اين است كه الگوهاي كشت و زرع در استان را تغيير داده و محصولاتي كه آب‌بري فراواني نياز دارند يا به طور كلي از چرخه توليد استان حذف شده و يا سطح مزارع محدود و كاهش داده شوند و به جاي آن توسعه سطح باغات و توليد محصول باغي در دستور كار نظام كشاورزي و كشاورزان و كشتكاران قرار گيرد.
به گفته كارشناسان كشاورزي براي توليد سيب‌زميني به عنوان كشت نخست استان در هر هكتار كشت 10 تا 12 هزار مترمكعب آب لازم است كه ادامه اين روند به بحران كم‌آبي و كاهش سطح منابع آب‌هاي زيرزميني دامن مي‌زند. چنين اظهارنظرهاي كارشناسي نسبت به ساير فعاليت‌هاي بخش كشاورزي وجود دارد و در واقع تمام اين بحث‌هاي كارشناسي درست است و در عمل نيز قابل اجراست اما راهكارهاي فراوان ديگري هم وجود دارد كه مي‌تواند به طور مستقيم به كاهش مصرف آب در كشورمان منتهي شود و به طور يقين هزينه اجراي آن نيز به مراتب كمتر از هزينه‌هاي جنبي تغيير الگوهاي كشت و توليد است.
متأسفانه راهكارهاي ممكن در بسياري موارد از نظر مسئولان و برنامه‌ريزان مربوط مغفول مانده است و اين تصور وجود دارد كه بهترين روش براي جلوگيري از ضرر و زيان پاك كردن صورت مسأله است.
يكي از راهكارهاي مغفول مانده به طور كلي صرفه‌جويي در جامعه، اصلاح الگوهاي مصرف است. اگر الگوهاي مصرف اصلاح و يا تغيير داده شود، بخش مهمي از هزينه‌هاي سنگين توليد نيز حذف خواهد شد كه حفظ منابع ملي نيز در اين معنا مي‌گنجد. سالانه چقدر محصول از انواع مختلف در كشور بدون مصرف هدر رفته و يا تلف مي‌شود؟ آيا نمي‌شود به گونه‌اي برنامه‌ريزي كنيم كه مانع تلف شدن محصولات توليدي و به تبع آن منابع ملي و در ادامه آن، آب باشيم؟
چرا ساليانه صدها تن محصول سيب‌زميني در همدان بدون خريدار و بدون مصرف از چرخه اقتصادي خارج مي‌شود؟، چرا ساليانه صدها تن محصولات باغي در همين استان همدان بدون مصرف مانده و ضايع و فاسد مي‌شود؟، چرا ساليانه هزاران تن مواد غذايي و ميوه و خشكبار و ديگر محصولات خوراكي در خانه‌هاي مردم غيرقابل مصرف شده و به زباله‌داني‌ها كه خود نابودكننده محيط زيست و منابع طبيعي و ملي‌است، برمي‌گردد؟، خيلي راحت و با سرمايه‌گذاري‌هاي به نسبت كمتري مي‌توان از نابودي ذخاير كشور جلوگيري كرد.
برداشت اصولي و مكانيزه محصول، حمل‌ونقل ايمن سردخانه‌هاي مجهز، بسته‌بندي مناسب و ايمن، دانه‌بندي و تفكيك صنعتي و اصولي محصول براي مصرف بهينه و در نهايت جلوگيري از تقلب و سودجويي واسطه‌هاي بي‌رحم براي گندم‌نمايي و جوفروشي، به خودي خود صرفه‌جويي، تعادل توليد و حفظ منابع ملي هنگفتي را به دنبال خواهد داشت كه علاوه بر مصرف كشور خودمان دستمايه صادرات به چند كشور را نيز فراهم می‌کند.
دیدگاه شما