به گزارش صبح الوند، مهدی ناصر نژاد در یادداشتی نوشت:

هجدهم اسفندماه در تقويم ايراني با بزرگداشت شخصيت سيد جمال‌الدين اسدآبادي، بيدارگر و استعمارستيز ايراني رقم خورده است.

سيد جمال‌الدين اسدآبادي در سال 1217 خورشيدي پا بر عرصه جهان گذاشت و عمر پربار خود را وقف تبليغ دين اسلام و زدودن آفت‌هاي كفر و الحاد فرهنگ غربي از دامن دين و مردمان مسلمان كشورهاي جهان كرد. سيد جمال‌الدين اسدآبادي شخصيت و تفكراتي فراملي داشت و براي توسعه بنيادگرايي اسلامي و نهضت بيداري مسلمانان در قرن گذشته به نقاط مختلف مسلمان‌نشين در چند گوشه جهان سفر كرد و با مليت‌هايي چند خو گرفت و به همين لحاظ چند كشور سوداي سهم‌خواهي از مليت و شخصيت و آوازه جهاني او را دارند.

به مناسبت بزرگذاشت اين متفكر بزرگ و بيدارگر، پنج‌شنبه همين هفته نيز مراسمي با حضور مسئولان تراز اول فرهنگي كشور و سيد جمال‌شناسان ايراني و خارجي در زادگاه او برپا است و اميد مي‌رود يكبار ديگر صداي نخستين متفكر مدرن و فعال اجتماعي سده گذشته از زادگاهش به گوش جان جهانيان برسد.

در همين حال آيين بزرگداشت سيد جمال‌الدين اسدآبادي به عنوان يكي از مفاخر نامي استان همدان و كشورمان، سرآغاز مباركي است براي شكل‌گيري سال تجليل و پاسداشت بزرگان دين و علم و فرهنگ و ادب خطه دارالمؤمنين همدان و پايتخت تاريخ تمدن كشورمان كه پيش‌تر از اين مسئولان استان وعده آن را داده‌اند و محمدابراهيم الهي‌تبار، معاون سياسي امنيتي استاندار همدان نيز بر آن صحه گذاشته و اعلام كرده است در سال 94 اراده و برنامه‌ريزي وسيعي براي بزرگداشت مفاخر زنده و گذشتگان استان وجود دارد و سال متفاوتي را از اين نظر تجربه خواهيم كرد.

در واقع شناسايي و تجليل از مفاخر ايراني رويكردي عقلاني و آينده‌نگرانه است كه سال‌هاي اخير در كشورمان قوت گرفته و مي‌رود تا جايگاه از دست رفته خود در مدار فرهنگ و ادب و تكاپوي اجتماعي اين مرزوبوم كهن و افتخارآميز را باز يابد.

ايران اسلامي مهد بزرگان، انديشمندان و عالمان بي‌شماري در شعر، ادب، طب، نجوم، فيزيك و شيمي است كه بسياري از نظريات و دستاوردهاي علمي ايرانيان در اغلب دانشگاه‌هاي معتبر بين‌المللي تدريس مي‌شود.

تكريم و عزيز شمردن مفاخر گذشته ايران در واقع راهگشايي و تشويق براي دانش‌پژوهان جوان و معاصر است تا راه و رسم خود را بشناسند و بجويند. بي‌توجهي به اينگونه گنجينه‌هاي ملي و تاريخ‌ساز، مي‌تواند انگيزه‌اي براي وسوسه و طمع كشورهاي ديگر كه به نوعي در برخي از ريشه‌هاي فرهنگي با ايرانيان مشترك هستند، باشد تا مگر بخشي از اين افتخار و مايه سربلندي را به نام كشور خود مصادره كنند.

امروزه برخي كشورها كه داعيه قدمت و ريشه‌آفريني دارند، با هر دستاويزي در صدد انباشت پرونده و سبقه اصالتي براي خود هستند و بدشان نمي‌آيد نام آن دانشمند و اين عارف و يا فلان رشته اصيل ورزشي و اثر برجسته هنري در فهرست مفاخر و آثار ملي آنها ثبت شود. ملت ايران قدرشناس و شكرگزار است، چون، شكر نعمت، نعمتت افزون كند.