به گزارش صبح الوند، جشنواره امنيت عمومي و رسانه‌ يك مزيد در كنار مزيدهاي ديگر داشت و آن اين بود كه يكبار ديگر بتوان به نگاه دولت‌ها به امنيت و چگونگي تأمين آن براي شهروندان خود و افرادي كه در حمایت دولت هستند، پرداخته شود.

دولت‌ها معمولاً تأمين امينت را در اولويت اقدامات خود قرار دهند؛ زيرا تا امنيت نباشد نمي‌توان در حوزه‌هاي ديگر فعاليتي انجام داد اما آنچه با پيشرفت زمان اثبات شده و چیزی که از امنيت مهمتر است احساس آن توسط مردم است و زماني كه مردم احساس كنند امنيت برقرار است، زندگي آرام و به سوي كمالي خواهند داشت.
دولت‌ها براي اينكه اين احساس را به مردم بقبولانند از 2 روش كلي بهره جسته‌اند؛ نخستین روش كه به روش پليسي و نمايشي مشهور است، قرار دادن نيروهاي انتظامي در بین مردم با دستور كار تظاهر است تا مردم آنقدر مأمور ببينند تا خيالشان از بودن امنيت راحت شود.
در مقابل اين روش، روش دومي وجود دارد كه در آن، مردم خود در ايجاد امنيت سهيم مي‌شوند و به صورت مشاركتي امنيت را ايجاد كرده و از آن پاسداري مي‌كنند. در اين روش همكاري نيروها با مردم ديگر تكرار نخواهد شد و همه به يكديگر اعتماد دارند.
در روش دوم شما هيچ نيروي انتظامي در بين مردم مشاهده نمي‌كنيد اما مردم احساس امنيت مي‌كنند و مي‌دانند كه به دليل افزايش آگاهي‌ها و احترام به قانون، حقوق آنها رعايت خواهد شد و اگر به حقوق آنها تعرض شود، در سريع‌ترين وقت حق آنها ادا خواهد شد.
امروزه بسياري از كشورها ديگر از روش ايجاد امنيت به شكل پليسي و تظاهري استفاده نمي‌كنند و با افزايش آگاهي‌هاي مردم نسبت به حقوق خود به روش مشاركتي روي آورده‌اند.
اين روش در ايران نيز جواب داده و امنيت موجود در ايران نيز امنيتي مشاركتي است به طوری که مردم و دولت به كمك هم در پي صيانت از آن هستند.
روش مشاركتي به دليل افزایش اعتماد 2 طرف به يكديگر در تقويت رابطه دولت و ملت نيز بسيار مؤثر بوده است و مي‌تواند اعتماد عمومي را نيز در كنار امنيت عمومي ارتقا بخشد.
به هر حال راه درست حفظ امنيت در قرن حاضر امنيت مشاركتي و اعتماد به مردم است تا در سايه اين اعتماد، بسياري از اتفاقات فرخنده نيز شكل بگيرد و از آمار مجرمان و زندانيان كاسته شود.