به گزارش صبح الوند، انتظار می‌رفت در سالی که به نام فرهنگ نامگذاری شده است به گونه‌ای بهتر با این مقوله رفتار شود و مانند هر سال تنها شعار فرهنگ داده نشود و در عمل به همان شعارها هم عمل نشود.

ایران از قطب‌های فرهنگی جهان است و به همین دلیل دولت‌ها نیز در ایران خود را دولت‌هایی فرهنگی می‌دانند که می‌خواهند در این عرصه اقدامات ماندگار انجام دهند و در تعریف از فرهنگ و کارهای لازم فرهنگی هم همه صاحبنظر هستند و هیچ‌کس به این حوزه بی‌علاقگی نشان نمی‌دهد.
اما به‌رغم این موضوع، در عمل و در جایی که پای شاخص‌های فرهنگی به میان می‌آید، آنچه مشخص می‌شود کم‌کاری‌های فرهنگی در حوزه عمل است.
در بهترین نمونه برای اثبات این موضوع، گفته شده است که کتاب‌های جدید در ایران در بهترین حالت در شمارگان 200 هزار تایی منتشر می‌شوند و بیشتر کتاب‌ها تیراژ 700 تایی دارند.
ما هنوز نشریه‌ای با شمارگان میلیونی در کشور نداریم یا در تولیدات فرهنگی دیگر نیز با تولید و مصرف محصولات فرهنگی در جهان فاصله قابل توجهی در شاخص‌ها داریم.
اینکه مردم در زمان شرایط نامناسب اقتصادی محصولات فرهنگی را از سبد خانوار حذف کرده و محصولات غذایی و مرتبط با سلامت را اولویت دهند، موضوعی پذیرفته شده است. به هر حال در فرهنگ ایرانی نیز مهمترین وظیفه سرپرست خانوار حفظ آتش و روشن نگه‌داشتن اجاق خانه است.
اما همین رفتار به بهانه صرفه‌جویی از طرف دولت و دستگاه‌های اجرایی پذیرفتنی نیست. اینکه دستگاهی فرهنگی بگوید به دلیل فشار تحریم‌ها بر بودجه خرید محصولات فرهنگی از جمله اشتراک روزنامه‌ها را لغو می‌کند نه در راستای اهداف فرهنگی آن دستگاه است و نه چنین صرفه‌جویی زیانباری از دستگاه‌های اجرایی خواسته شده است.
انصراف و لغو قراردادهای خرید محصولات فرهنگی به آن دلیل زیان‌بار است و در مفهوم صرفه‌جویی نمی‌گنجد که تعطیلی تولید این محصولات و بیکاری تولیدکنندگان آن را به دنبال خواهد داشت و از مدیران انتظار نمی‌رود که به بهانه صرفه‌جویی اقدام به حرکات تخریبی در حوزه فرهنگ کنند.
صرفه‌جویی باید در زمینه برگزاری برنامه‌هایی باشد که اجرا یا اجرا نشدن آنها زیانی را متوجه جامعه نمی‌کند و سود آن ماندن اعتبار در کیسه مدیران خواهد بود.
اما این رویه برعکس شده است و مدیران علاقه ندارند برنامه‌هایی که تنها جنبه تبلیغی دارد را رها کنند و از این محل صرفه‌جویی داشته باشند، بلکه صلاح کار را در این می‌دانند که با اقدامی ساده دستور لغو خرید تولیدات فرهنگی و در رأس آنها مطبوعات را صادر کنند.
در این 3 سالی که تحریم‌ها سخت‌تر شده است، بیشتر از آنچه تحریم‌ها به رسانه‌ها فشار بیاورند، رفتار نادرست برخی مدیران تحت عنوان صرفه‌جویی، بر رسانه‌ها فشار آورده است.
کم کردن یا لغو قرارداد اشتراک و پرداخت دیرهنگام یا نبود پرداخت مطالبات از سوی دستگاه‌های اجرایی استان از بزرگترین مشکلاتی است که رسانه‌ها به‌ویژه رسانه‌های استان در این 3 سال با آن روبه‌رو شده‌اند و این در شرایطی بوده است که استانداران بخصوص استاندار دولت تدبیر و امید بر تعامل با رسانه‌ها و حل مشکلات آنها تأکید كرده است. به نظر می‌رسد پایان سال 93 و آغاز سال 94 باید زمانی برای پایان بخشیدن به این مشکلات در استان باشد و انتظار می‌رود کارگروه رسانه استان این موضوع را به مدیران تفهیم کند که لغو اشتراک یا کم کردن اشتراک رسانه‌های محلی، صرفه‌جویی نیست و مطالبات رسانه‌ها نیز باید به‌موقع پرداخت شود.

منبع: همدان پیام