به گزارش صبح الوند، مریم رازانی در گفت و گو با ما در رابطه با شروع فعالیت هنری خود اظهارکرد:  سی و سه سال است که در همدان زندگی می‌کنم اما فعالیت هنری را از سال‌های دورتر آغاز کرده بودم ولی  از سال 63 ، با ارسال آثاری به نظم و نثر ( مقالات - داستان کوتاه ) به روزنامه‌ها و مجلات ادامه دادم، از سال هفتاد و سه با بازی در نمایش "سربخش" به نویسندگی و کارگردانی زنده یاد « محمد علی مهیمنی»،  صحنه تئاتر را آزمودم که تا کنون ادامه داشته  و البته در رادیو، تلویزیون و سینمای جوان نیز تجربیاتی داشته‌ام.

مریم رازانی در خصوص دلیل و انگیزه نوشتن این کتاب اظهارکرد: نخستین‌بار که کتاب «مسخ» فرانتس کافکا را خواندم به‌شدت از حشره شدن «گرگوار زامزا» جانب‌داری کردم. سرنوشت او، با آن فضای زندگی و کاری، تنها بدان‌جا می‌توانست بیانجامد. همان فضا و شرایط، گاه در زندگی ما ـ مردم ـ نیز احساس می‌شد. روزهای متمادی به خودم و آدمیانی که می‌دیدم، می‌اندیشیدم؛ آدمیانی که به‌نظرم با «مسخ» شدن فاصله‌ چندانی نداشتند. تصورم این بود که تنها یک تحول اساسی و بنیادین، احساس پوچی، بیهودگی و ناامیدی را از دل مردم می‌تواند بشوید و آنان را بر گام‌های خویش استوار سازد.

*درباره کلمه به کلمه آن روزها و ساعت‌ها فکر کردم

وی ادامه داد: سال‌ها گذشت، جامعه تحول‌های زیادی را تجربه کرد. در گیرودار یک بیماری و دوره‌ طولانی درمان، بار دیگر «مسخ» را مطالعه کردم. نیازی که برای برخاستن و به جریان‌های جاری زندگی پیوستن درخود می‌دیدم موجب شد تا قلم به دست بگیرم «گرگوار» را که در داستان من «آبتین» نام گرفت، از پوست سخت حشره‌گونه‌اش بیرون آورم و به او فرصت دهم تا بار دیگر بخت خویش را برای زندگی در شرایطی که پس از مسخ او ایجاد شده بود، بیازماید.

رازانی افزود: می‌توانم بگویم، عمری بر سر آن نهادم. تا اینکه بالاخره مُهر پایان بر آن زدم و نام «هنوز هیچکس نیستم» بر آن نهادم. بعدها سه سال دیگر برای آن زمان گذاشتم تا به چشم یک ناقد، اثر را ویرایش کرده، به موجزترین شکلی که می‌توانم، اصلاحش کنم و در نهایت، بخت خود را برای به چاپ رسانیدن آن بیازمایم.

همسر زنده یاد محمدعلی مهیمنی - پیشکسوت تئاتر و سینما همدان-  تاکید کرد: البته مخاطبان این کتاب جوانانی هستند که به هر دلیل ِ اجتماعی، سیاسی و یا شخصیتی دچار انفعال شده‌اند و البته کسانی که آگاهانه یا ناخودآگاه این نیروی عظیم را به انفعال کشیده و واداشته اند.

وی که مدت زیادی را برای نوشتن این کتاب صرف کرده است؛ گفت: درباره کلمه به کلمه آن روزها و ساعت ها فکر کردم. نمی‌خواستم حتی یک کلمه بیهوده که بشود آن را حذف کرد در آن بماند. البته نمی‌دانم تا چه حد در این کار موفق بوده‌ام اما وقتی که آن را به انتشارات فرستادم از آن راضی بودم.

این نویسنده خرم آبادی الاصل با تاکید بر اینکه در این راه  از هیچکس کمک نگرفته و این یک کار کاملا «ذهنی» بود و باید تنها ذهن و برداشت‌های شخصی‌ام از جامعه و مردم را به کار وا می‌داشتم، در مورد خاستگاه اصلی کتاب خویش افزود: شخصیت داستان من در اصل « گرگوار زامزا» ست. من این شخص را دوباره از قالب حشره به قالب انسانی برگردانده و نامش را «آبتین» گذاشته ام. این شخص بعد از بازگشت به قالب انسانی با صحنه‌ها و حوادثی روبرو می‌شود که پیش از «مسخ»، او هرگز وجود نداشت و اتفاق نمی‌افتاد. حالا همزمان دو کار دشوار را در پیش رو دارد. یکی اثبات وجود و پیدا کردن دوباره هویت خود و دیگری شناختن جامعه ای که درهنگام «مسخ» او تغییرات بسیاری کرده است. پس دچار مخاطراتی به مراتب دشوارتر از مرحله پیش از «مسخ» می‌گردد.

رازانی از این کتاب به عنوان اولین تجربه رمان نویسی خود یاد کرده و افزود: این کتاب با هزینه شخصی و بدون هیچ‌گونه حمایتی، توسط انتشارات « آرادمان » و با  قیمت روی جلد بیست هزار تومان روانه بازار شده  که اگر به صورت اینترنتی و از پایگاه اینترنتی « ادب سرا» تهیه شود، این مبلغ شانزده هزارتومان خواهد بود.

*جایگاه هر کتاب را نه نویسنده بلکه خود کتاب تعیین می‌کند

وی همچنین از آماده سازی کتاب بعدی خود خبر داده و اظهارکرد: جایگاه هر کتاب را نه نویسنده بلکه خود کتاب تعیین می‌کند. بنابراین دریک کتاب می‌شود به انسان، تاریخ، جامعه، جهان و حتی روان انسان‌ها پرداخت و هیچ‌کدام را انگیزه اصلی یک نویسنده قلمداد نکرد.

رازانی افزود: همه مسائل انسانی چون تار و پود در هم تنیده‌اند. خواننده هم کتاب را با جهان بینی خاص خود تحلیل می‌کند. لذا می شود در یک شعر عاشقانه کوتاه "مانیفیست " را هم کشف کرد و من هم به قول حافظ:  «سرفرو برده ام در این جا تا کجا سر برکنم.»

وی که  فعالیت در حوزه هنرهای نمایشی را نیز در کارنامه هنری خود دارد در مورد ارتباط این دو ( نویسندگی و تئاتر) با هم با بیان اینکه تئاتر و نویسندگی پیوند عمیقی با هم دارند،گفت: به نظر من یک نویسنده چون خودش با آدم‌های داستان اش (که هم او و هم دیگری را در خود دارند) همواره در کلنجار بوده و خود و شخصیت داستان را همزمان به چالش می‌کشد، در تحلیل نقشی که در تئاتر به او واگذار می‎شود نیز موفق‌تر است.

رازانی افزود: تئاتر همدان گذشته خوبی دارد و در سال‌های نه چندان دور، تقریباَ حرف اول را می‌زد. البته حالا هم چندین نویسنده و کارگردان شاخص هم بدون بودجه و با درآمدی بسیار اندک در راه اعتلای آن تلاش و بهتر بگویم جهاد می‌کنند  که زحمات آنها واقعاَ قابل تقدیر است.

*فضای مجازی، کتاب نخوانی مردم را مرئی کرد

وی در پاسخ به اینکه  با افزایش فعالیت های فضای مجازی، اینترنت و... آینده نویسندگی مکتوب و سنتی چه خواهد شد، اظهارکرد: فضای مجازی دستکم یک ایراد و نقص بزرگ را که از دید همه پنهان بود مرئی کرد و آن هم « کتاب نخوانی » مردم و بویژه جوانان است.

رازانی گفت: این فضا در حوصله مردم هم نقصان به وجود آورد و پدیده ای به نام « سه خط نویسی و سه خط خوانی » را به جای کتابخوانی نشاند. اما در همین فضای مجازی هم تلاش‌های زیادی برای تشویق مردم به کتاب خواندن صورت می‌گیرد.

این نویسنده خوش ذوق با تاکید بر اینکه آنچه که می‌تواند مردم را از قهر با کتاب بیرون بیاورد، آزادی طبع و نشر است و این که بتوانند به نوشته یا ترجمه‌ای اعتماد کنند و آن را از خودشان بدانند. ادامه داد: با این حال برگزاری هفته کتاب و برنامه‌هایی از این قبیل می تواند تا حدودی توجه جوانان را به این امر مهم معطوف کند.

وی با بیان اینکه قلم به دست گرفتن بهای سنگینی دارد که باید پرداخت، افزود: یک نویسنده خوب باید « آزادی» را با همه وجود بشناسد و به «پول» و به آنچه که ممکن است از هنر عایدش شود، فکر نکند و دل نبندد، همچنین با ترس بیگانه شود و اگر به هر دلیلی کار او با اقبال روبرو نشد، به جای نومید شدن به‌دنبال علت شکست بگردد و نومید نشود.

انتهای پیام/