آقای عباسی! تو تعبیری از ارتش کردی که تاکنون از دشمن قسم‌خورده این کشور سراغ نداشتم، پس روی صحبتم تنها با توست؛ تویی که معتقدم معنای ارتش را نفهمیدی و چنین جسارتی به بخشی از بدنه کشور می‌کنی، که پدر من را هم در بر می‌گیرد، یک ارتشی، مدافع کشور، زخم‌خورده هشت سال جنگ، افسری شرافتمند، کسی که بیش از ۲۵۱ ماه از عمر و جوانیش را در گرمای ۶۱ درجه اهواز و اندیشمک و دزفول و شلمچه و در سرمای سوزان سنندج و سقز و بانه و قصر شیرین گذراند تا امثال تو امروز برایش رجز نخوانند.

 

امثال پدر من بسیارند، یا در گوشه‌ای از این کشور یا در زیر خروارها خاک، کافیست چشمانت را باز کنی و کمی دورتر از میزی که روشن نیست به چه قیمتی بدست آورده‌ای را ببینی که اگر وجدان بیداری در پس آن نگاه باشد خواهد دید.

 

جناب عباسی نمی‌خواهم برای تو از آنچه که بر ارتش در این ۴۸ سال گذشت بگویم، که می‌دانم خوب میدانی، خوب می‌دانی و خبر داری از دفاع ۴۷ روزه خرمشهر، از عملیات ۲۵۱ فروندی از ثامن‌الائمه و فتح‌المبین و صدها عملیات بزرگ و کوچک، خوب می‌دانی از دو نیم شدن ناوچه سبلان در سال ۷۸ و خوب می‌دانی در کجای خلیج همیشه فارس ناوچه پیکان و دریادلانش آرمیده‌اند، خوب می‌دانی عبدالمالک ریگی را چه کسانی بر زمین نشاندند و آرکیو ۲۸۱ را رهگیری کردند، پس خوب بدان اگر امشب در کنار خانواده‌ات با آرامش آرمیده‌ای وفردای امشب تشت رسوا کردن ارتش و دولت و خادمان نظام را به هر بهانه‌ای بر زمین‌خواهی کوبید دورتادور بیش از هشت هزار کیلومتر مرز آبی و خاکی این کشور را سربازان همین ارتش حفظ می‌کنند، پس آنها خواب نیستند چون تو.

 

جناب دکتر از ترکیه با تو سخن می‌گویم، ترکیه‌ای که حالا نه اعتباری برای سیاستمدارانش مانده نه آبرویی برای ارتشش؛ همان ارتشی که عنوان دومین ارتش قدرتمند ناتو را تا همین ۱۰ روز پیش یدک می‌کشید، می‌دانی از آن ارتش چه مانده؟ هیچ.

 

از تو می‌پرسم میدانی تف انداختن جوان ۳۱ ساله بر صورت یک فرمانده ارتش یعنی چه؟ می‌دانی خواباندن یک نظامی با دستان بسته بر روی سینه و کف آسفالت یعنی چه؟ می‌دانی پخش تصاویر اسارت نظامی از تلویزیون کشورش آن هم در بدترین حالت پوشش لباس یعنی چه؟ یا دستبند زدن بر دستان ژنرال ارتش مقابل چشمان میلیون‌ها نفر؟ می‌دانی اخراج بیش از ۱۰ هزار نفر از پرسنل یک ارتش دیگر آبرو و حیثیتی برای آن میان مردمش باقی نمی‌گذارد؟ میدانی ارتش که شکست کمر امنیت کشور شکسته؟

 

همه اینها را خوب می‌دانی اما بدان اگر امثال من وتو تف بر صورتمان نیفتاده و دست بسته کف خیابان نخوابیده‌ایم و ناموسمان همچون ناموس شیعه و سنی و ایزدی در بازار داعشیون به حراج گذاشته نشده به خاطر ایستادگی امثال پدر من و پدران این مرز و بوم است.

 

جناب استراتژیست! ارتش همواره بیدار بوده و هست این شما هستید که خواب که نه بلکه خود را به خواب زده‌اید.

 

مجید اخوان فرزند افسر بازنشسته ارتش»