به گزارش صبح الوند، شورای هماهنگی دانش آموختگان و دانشجویان بورسیه در نامه‌ای به مقام معظم رهبری، فرمایشات ایشان در دیدار شب گذشته با اساتید دانشگاه را مایه دلگرمی و مرهمی برای دل هزاران دانش‌آموخته و دانشجوی بورسیه و خانوادهای ایشان دانستند.

در متن این نامه آمده است: سلام و دعای خیر از طرف  1431 نفر از دانش‌آموختگان و دانشجویان مظلوم بورسیه گروه خادمین نظام و خانواده آن‌ها را به پیشگاه ولی امر مسلمین جهان و رهبر فرزانه انقلاب اسلامی ایران حضرت امام خامنه‌ای (مدظله العالی)  تقدیم می‌کنیم.

این دانشجویان خطاب به مقام معظم رهبری اعلام کردند: دیشب بیانات گرم و عالمانه شما مرهمی شد برای دل هزاران دانش‌آموخته و دانشجوی بورسیه و خانواده‌های ایشان به ویژه دانش آموختگان و دانشجویان شاهد و ایثارگر و مربیان دانشگاه‌های مناطق محروم کشور عزیزمان، تا پس از گذشت بیش از یک سال، اشک‌های شوق و امید التیامی باشد بر خون دل پدران، دل‌های شکسته مادران و سرگشتگی و یاس هزاران دانشجو و دانش‌آموخته بورسیه.

در ادامه این نامه آمده است: ما در غربت، زیر سایه سنگین تهمت، پشت درهای بسته عدالت و بی هیچ فرصتی برای قضاوت، مدت زیادی است از حقوق قانونی خود محروم شده، آبرویمان در فضای مسموم رسانه‌ای به بازی گرفته شده و فریاد تظلم‌خواهیمان در حلقوم یکایکمان خفه شده است. قصه پر غصه بورسیه عمر یک سال و چندی خود را سپری می‌کند. داستانی که به خاطر انگیزه‌های صرفاً سیاسی و عقده‌های حزبی از مسیر علمی و فنی خود خارج شد و در مسیر تامین اهداف و نیات مشتاقان فتنه‌ گران سال های 78 و 88 افتاد و سهم ما از امید و تدبیر، تحقیر و بیم شد.

این دانشجویان در تعریف ماجرای بورسیه‌ها در این نامه ادامه دادند: گرگان در پوستین گوسفندان شدند و بی هوای شبان در حیاط خلوط آموزش عالی کشور خزیدند و شهر را فریاد زند که آمده‌ایم برای مبارزه با فساد و رانت علمی، آمده‌ایم برای صیانت از کیفیت و اعتبار علمی دانشگاه‌ها. قانون ابزاری بود برای توجیه اهدافشان، نه ملاکی برای اقداماتشان و بر این اساس اعمال خود را عین قانون دانسته و سایرین همه قانون شکن و قانون گریز بودند. تا مدت‌ها فضای افکار عمومی را مسموم کرده و با دروغ گویی به جای پرداختن به مسائل بنیادی در حوزه آموزش عالی، مشغول ایجاد «توهم فساد» و ایجاد «بحران در افکار عمومی» ازطریق تبلیغات رسانه‌ای بودند. در ادامه این نامه آمده است: عدم رای یا استیضاح وزیر را بار سنگینی کردند بر شانه‌های بورسیه‌ها. پس از متهم‌سازی بورسیه‌ها در افکار مردم و ایجاد زمینه پذیرش موضوع در جامعه، بدون اطلاع دادگاه‌های خودساخته‌ای تحت عناوین موهومی کمیته تعیین مصادیق بورسیه بدوی و تجدید نظر با اعضایی مشترک تشکیل داده، شاکی را در محل قاضی نشانده و بدون استماع هیچ گونه دفاعی از بورسیه‌های مظلوم، آنها را محکوم کردند. بعد شاکی و قاضی در مسند مجری نشستند و پیش از اعلام و ایجاد فرصتی برای اعتراض، احکام خود را اجرا کردند. در کدامین دادگاه اینچنین است؟

دانشجویان بورسیه در این نامه عنوان کردند: فریاد مظلومیتمان و تظلم خواهیمان را به دیوان عدالت اداری بردیم. درها را به رویمان بسته و از کمترین حقوق شهروندی که امکان طرح شکایت به دستگاه قضا است، محروم‌مان کرده و ما را به شورای عالی انقلاب فرهنگی فرستادند. امیدهامان را تازه داشتیم مزمزه می‌کردیم که شورای و نهادی بالادست، دستمان را بست و هیات عالی تجدید نظر خود را دربست در اختیار شاکی و قاضی و مجری تمام ظلم‌های رفته به ما قرار داد و ما ماندیم و غربت تنهایمان.

در ادامه این نامه آمده است: به مجلس شورای اسلامی رفتیم و از آنچه بر ما رفته عریضه نوشتیم. دو کمیسیون آموزش و اصل نود برای اولین بار در این مسیر پر از تنهاییمان، سخنمان را شنید و رای به نفع مظلومان بورسیه صادر کرد. اما ترک تازی و شتاب حرکت بی مانع و یک ساله آن‌ها را جلودار نبود و هیچ تمکینی از سوی وزارت علوم دیده نشد و باز ما ماندیم بی هیچ پناه و پشتی.

این دانشجویان اظهار داشتند: داستان سیاسی بورسیه‌ها که در شمای کلی و عمومی یک برنامه ریزی گسترده برای حذف جناح نخبه و مومن در دانشگاه‌ها ارزیابی می‌شود، یکی از حاشیه‌های بی پایان وزارت علوم است و امروز تبدیل به مردابی شده که نه تنها هزاران دانشجو و دانش‌آموخته مظلوم بورسیه را در خود گرفتار کرده، بلکه تمام ارکان نظام را نیز در گیر خود کرده است. امروز دیوار دروغگویان فروریخته و بهانه‌های مدعی مبنی بر انگیزه و دلایل ورود به موضوع نخ‌نما شده است. بهانه‌هایی که برای موجه کردن فعالیت‌های غیر قانونی خود از ابتدای پرونده سازی برای بورسیه‌ها استفاده کرده دارای دو رکن اصلی مبنی بر وجود گزارش‌ها و پیگیری‌های نهادهای نظارتی، دیوان محاسبات کشور و سازمان بازرسی کل کشور بوده است. اما سیاهی بر ذغال ‌ماند و امروز هر دو این نهادها این دعاوی را تکذیب کرده‌اند.

دانشجویان بورسیه خطاب به رهبر معظم انقلاب اعلام کردند: همانطور که حضرت عالی اشاره کردید ظلمی بزرگ به ما رفت و در یگانه نظام اسلامی جهان به مانند یتیمی بودیم که هیچ مرجع و نهاد قضایی و قانونی نسبت به انجام وظیفه قانونی خود اقدام نمی‌کرد. اما امروز به مانند همیشه، یتیم نوازی فرمودید و دست پر مهر و برکت خود را بر سر ما کشیدید و بیش از پیش ما را دلبسته خویش کردید. لطف خدای بزرگ و صاحبمان حضرت ولی‌ عصر (عج) همچون همیشه شامل حال ما شد و شما رهبر فرزانه در زمانی که باید پناهگاه هزاران مظلوم شدید.

در این نامه آمده است: دلمان می‌گیرد وقتی در نظامی علوی که مولایش می‌فرماید اگر شب هنگام کسی را در حال گناه دیدی، فردا به آن چشم نگاهش نکن، شاید سحر توبه کرده باشد، در نظام علوی که عدالت و اخلاق آن باید الگوی سایر نظام‌های اسلامی و غیر اسلامی باشد، پیش از اثبات هر گونه جرمی، افراد را متهم کرده و با بی‌اخلاقی، بی تدبیری و بی‌تقوایی برچسب‌های مختلفی مانند بورسیه غیر قانونی، بی‌سواد، رانت خوار، آقازاده و قانون شکن و امثال آن را بر مظلومین بورسیه می‌نهند. دلمان می‌گیرد وقتی یأس، سرگردانی و بلاتکلیفی امروز بورسیه‌ها را با شور و نشاط و تکاپوی علمی و پژوهشی دیروزشان مقایسه می‌کنیم. دلمان می‌گیرد وقتی پس از سه دهه می‌بینیم بدون اینکه جرم بورسیه‌ها در هیچ محکمه قانونی و عادلانه‌ای اثبات شده باشد، ناگهان و بدون اطلاع قبلی به طور کامل، شهریه آنها که تنها محل ارتزاق و درآمد ایشان است قطع شده و از سوی دیگر محکوم به پرداخت‌های چند ده میلیونی می‌شوند. دلمان می‌گیرد وقتی فریاد تظلم‌خواهیمان در هیچ نهاد دولتی شنیده نمی‌شود و به دادخواهی مظلومین رسیدگی نمی‌شود.

این دانشجویان ادامه دادند: اما با همه حالی که بر ما گذشته و تمام وسعت دل گرفتمان، به خدای بزرگ و توانا تکیه می‌کنیم و از ولی نعمتمان استمداد می‌طلبیم و دلخوشیم که در سایه نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران هم نفس شما نفس می‌کشیم. قطعا حکمت خدای متعال بر آزمایش ما و ابتلای امروز ما به سختی‌ها و دشواری‌ها منشأ خیرات و برکات بزرگی برای خودمان و کشور اسلامیمان خواهد بود. برایمان دعا کنید که محتاج دعایتان بوده و هستیم. سایه پر از صلابت و مهربانی تان مستدام باد.