به گزارش صبح الوند، این روزها به گونه ای در حال سپری شدن است که عده ای دلسوز میخواهند دانش آموزانی را برای آینده جمهوری اسلامی تربیت کنند که ظاهرا آگاهی کاملی از شرایط فعلی جامعه ندارند.

عمق این فاجعه زمانی نمایان میشود که دستورالعملی در تاریخ 23 دی ماه 96 توسط معاونت پرورشی و فرهنگی آموزش و پرورش استان همدان مبنی بر جلوگیری از بازدید دانش آموزان پایه اول و دوم ابتدایی و پیش دبستانی استان از گلزار شهدا و همچنین عیادت آنان از جانبازان و بیماران ممنوع اعلام میشود.

یکی از وظایف معاونت پرورشی و فرهنگی آموزش و پرورش ترویج فرهنگ ایثار و شهادت است که متاسفانه باید گفت اگر همین اقدام را جدی نگیریم و با آن برخورد نکنیم باید در آینده شاهد به فراموشی سپرده شدن این فرهنگ کشور باشیم.

*چرا به جای نشانه گیری فرهنگ بیگانه فرهنگ خود را نشانه گرفته اید؟

با کمی تفکر میتوان به این نتیجه رسید که شاید هدف آموزش و پرورش از این اقدام جلوگیری از افسردی و مشکلات روحی دانش آموزان است اما اگر بخواهیم منصفانه با این جریان برخورد کنیم چند سوال پیش می آید: مگر دانش آموزان با داشتن تلفن های همراه و اینترنت نمیتوانند به راحتی هر صحنه ای را مشاهده کنند که مخرب روح و روان آنان باشد؟ مگر وجود بازی های آنلاینی که دارای خشونت هستند تاثیر گذار در روح و روان دانش آموزان نیستند؟مگر نمیتوانند با دیدن ماهواره و فیلم های ترکیه ای هر فرهنگ غلطی را بیاموزند؟ پس چرا مسئولین روشن فکر در اول راه به سراغ شهدا و جانبازان رفتند؟ چرا به جای نشانه گیری فرهنگ بیگانه فرهنگ خودی را نشانه گرفتند ؟

قطعا هرکدام از ما زمانی که به مدرسه میرفتیم این جمله را از بزرگترها و معلمین خود شنیدیم که میگفتند مدرسه خانه ی دوم ما  است، حال چرا مسئولین ما دارند با برخی اقدامات خود  خواسته و ناخواسته خانه دوم دانش آموزان را در تناقض با خانه اولیه آن ها قرار میدهند؟

دانش آموزانی که زندگی آرام این روزهای خود را مدیون شهدا و جانبازان اند باید چشم هایشان را برروی ایثار و فداکاری جوانمردان 8 سال دفاع مقدس ببندند و چیزی از گذشته و تاریخ حقیقی مملکت خود فرانگیرند و این دقیقا مسئله ای است که دشمنان جمهوری اسلامی بارها و بارها صراحتا بیان کردند و حالا شاهد آنیم که مسئولین زیربط بدون در نظر گرفتن عواقب، مسئله را تصویب میکنند!

*دانش اموزان حق دارند بدانند آنان که برای این مملکت از جان خود گذشتند کجا آرمیده اند

قطعا دانش آموزان مملکت ما نباید فقط به دنبال فراگیری رقص باله و زومبا، موسیقی های مستهجن و انواع و اقسام بازی هایی باشند که خشونت و کشتن انسان در آن ها کار ساده ای است؛ دانش آموزان ما حق دارند بدانند آنان که روزی برای این مملکت از جان خود گذشتند، کجا آرام گرفته اند؟ حق دارند بدانند کسی که روزی در شلمچه ها و قصر شیرین ها در برابر دشمن ایستادگی کرد امروز در چه حالی است؟ حق دارند بفهمند معنی خس خس سینه ی جانباز شیمیایی چیست؟

مسئولین گرامی، همه ی ما به این امر واقفیم که شما نگران روحیه ی پاک و لطیف دانش آموزان این مملکت هستید اما لازم است یادآوری کنیم دانش آموزان دهه ی 90 با دانش آموزان دهه ی 60 که با صدای موشک و آژیر قرمز بزرگ شده اند تنها یک فرق دارند آن هم امنیتی است که به واسطه قطره قطره ی خون شهدا و ایثار جانبازان به دست آمده تا دیگر هیچگاه از ترس موشک ها به زیر زمین و پناهگاه ها هجوم نبرند.

آینده این مرز و بوم را دانش آموزان امروز خواهند ساخت، پس بهتر است فرهنگ حقیقی جامعه و مملکت خویش را به دانش آموزانمان آموزش دهیم تا روزی شاهد آن نباشیم که یک نوجوان به راحتی توسط دشمن اغفال شود و به خود این جسارت را دهد که پرچم عزیز جمهوری اسلامی را به آتش بکشد و اگر نوجوانی این عمل را انجام داد تک تک شما مسئولین باید پاسخگو باشید،علل الخصوص شما مسئولین آموزش و پرورش که موظفید دانش آموزان را در خانه دومشان به نحو احسنت تربیت کنید.

امروزه دیگر جای آن نیست که مردم با دیدن این چنین اتفاقاتی که قطعا از روی عمد نبوده سکوت کنند، اهل رسانه نیز دیگر سکوت را جایز نمیدانند چرا که نادیده گرفتن خون شهدا و جانبازان قطعا عملی است که در آینده مشکل ساز خواهد شد؛ دود این آتش اول و آخر در چشم خود ما، و مسئولینی میرود که به میزهایشان دل بسته اند پس بهتر است با دید وسیع تری نسبت به آینده دانش آموزان برنامه ریزی کنیم.

انتهای پیام/