به گزارش صبح الوند به نقل از شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ پس از سال 88 و بسته شدن سفارت انگلیس در ایران،خبرهای ضد و نقیضی پیرامون بازگشایی این سفارت بارها از طرق مختلف اطلاع رسانی می شد  و هربار موجی از واکنش ها را به خود جلب می کرد. این بار اما خبرها حکایت از بازگشایی قطعی سفارت انگلستان در ایران دارد به طوری زمان آن در طی هفته جاری مشخص شده است. با این حال پس از جمع بندی مذاکرات، اشتیاق برخی کشورهای محدود شده در ایران از قبیبل انگلستان برای حضور در فعال در ایران روبه فزونی نهاده است. این اگر چه از منظر دولت یک امر موفقیت آمیز محسوب می گردد ولی در نگاه عمیقانه به این مساله خطرات فراوانی  در مسیر حضور اینگونه کشورها در ایران دیده خواهد شد و این همان فضای پسا برجام است که نباید فرصت نفوذ و اختلاف افکنی را برای کشورهایی نظیر بریتانیا ایجاد کرد.بازخوانی و یادآوری نزدیکترین خیانت های این کشور ها به ایرن اسلامی نسبت به امروز، هدف این گزارش است تا شاید هشداری برای فراموشی های دروغین از ماجراهای دخالت های خباثت آلود بریتانیا در کشور مان باشد.

سینه تاریخ معاصر کشور ما مملو است از خیانت های مخرب دیپلماتهای انگلیس در وقایع مربوط به جنبش مشروطه، کودتای سوم اسفند 1299 رضاخان، ملی شدن صنعت نفت و سالهای ابتدایی انقلاب اسلامی که نسل امروز ما به راحتی می تواند این اسرار فاش را بخواند و به تاملی ژرف بنشیند.هر چند تسخیر لانه جاسوسی امریکا توسط دانشجویان خط امام(ره) در آبان 58 برگ زرینی از احیای امنیت نظام را رقم زد و همه اقدامات و فعالیت های سوء امریکایی ها را برملا ساخت، اما گذشت زمان و به ویژه دخالتهای آشکار سفارتخانه هایی چون انگلستان، فرانسه، ایتالیا، امارات، عربستان سعودی و استرالیا در حوادث پس از انتخابات شکوهمند 22 خرداد 1388، خبر از ادامه توطئه ای سازماندهی شده از سوی سرویس های امنیتی بیگانه علیه این مرز و بوم دارد. اما در این میان چه کسی می تواند نقش موثر انگلیس  در آتش تهیه کودتای 88 را به فراموشی بسپارد؟

حضور آشکار دیپلمات های انگلیسی با نمادهای سبز در میان آشوبگران سبزپوش، نفوذ برخی از رابطین امنیتی سفارتخانه های اروپایی در ستاد کاندیداهای خاص و یا دیدارهای خصوصی و دوستانه سفرای غربی و عربی با برخی از سران فتنه اخیر و اعتراف اوباما بر دخالت در ایران براساس مجموعه اقداماتی تحت عنوان بند به اصطلاح قانونی با نام بند 1264 ( قانون قربانیان سانسور ایران ) تنها نمونه ای کوچک از تلاشهای سرویس های امنیتی بیگانه در جهت پیگیری اهداف شوم امنیتی خود در پوشش فریبنده کنوانسیون های بین المللی و مأموریتهای عادی دیپلماتیک است. گر چه هنوز هم برخی از به اصطلاح روشنفکران غربگرای جامعه ما نقش سفارتخانه های خارجی را در حوادث پس از انتخابات توهم می خوانند؛ اما بسیاری از اسناد گواه بر حق بودن این نظریه دارد.

به گواه تاریخ روابط انگلیس با ایران قبل ازانقلاب و پس از پیروزی انقلاب اسلامی هیچگاه دوستانه و خیرخواهانه نبوده است. انگلیسی ها هرگز صادقانه با ایران برخورد نکرده‌اند. رفتار آنها با ایران همواره رفتاری مغرضانه، خلاف و دون شأن دیپلماتیک بوده است. آنها برای دستیابی به اهداف خود تنها شکل و شیوه خود را با عصر استعمار تغییر داده اند.

با گذر زمان و حرکت به سمت لحظه های سرنوشت ساز انتخابات ریاست جمهوری دهم، مجموعاً 55 خبرنگار از رسانه های انگلیس تحت عنوان پوشش انتخابات به ایران سفر کردند. در اینجا باید به این نکته اشاره کرد که سه هفته به 22 خرداد پروازهای ایران‌ایر با وجود جایگزین شدن پروازهای بزرگ بازهم با کمبود جا مواجه می شوند. در این زمان انگلیسی‌ها سعی کردند با افزایش اعزام مسافرانی با اهداف خاص به ایران و با استفاده از آموزه‌های اطلاعاتی خود بر انتخابات تاثیرگذار باشند.

در این بین سفارت انگلستان در تهران به عنوان مرکز فرماندهی، هدایت و خط‌دهی اقدام‌های مداخله گرانه دولت خود در پروژه طراحی شده توسط برخی از عوامل داخلی فتنه، بی بی سی فارسی و سرویس امنیتی این کشور را بر عهده داشت. سفارت انگلیس تحت پوشش نیروهای محلی،افرادی را بین اغتشاشگران فرستاده ومطالب مورد نظر خود را به آنها و به جامعه القا می‌کرد. آنها با استفاده از بعضی اغتشاشگران اخباری را در این زمینه جمع آوری و برای شبکه های خبری خود ارسال می‌کردند. درپی بروز دخالتهای افراد سفارت انگلیس درهمان روزها 8 تن از کارمندان سفارتخانه دستگیر شدند تا نقش مبهم آنها در حوادث انتخابات آشکار شود. عصبانیت و واکنش مقامهای انگلیسی پس از دستگیری کارمندان سفارت انگلیس در تهران خود بیان کننده ترس آنها ازفاش شدن مسائل پشت پرده در خصوص دخالتهای مخربشان در قضایای پس از انتخابات ایران بود( نادری، 10 مرداد 1388: 12).

در تأیید نگرش بالا حسین رسام تحلیلگر ارشد سفارت انگلیس در دومین جلسه دادگاه متهمان براندازی نرم در مورد کیفیت اقدامهای سفارت انگلیس در تهران میگوید: سفارت انگلیس به دلیل سیاستهای خصمانه اش درایران وترس ازافشای ارتباط گیریاش بامنابع داخلی اقدام به ارتباطگیری از طریق کارکنان محلی می کند و به دستور مقام های سفارت من نیز اقدام به ارتباط گیری می کردم.

من حدود 130 مرتبط داشتم که متعهد شدم تعداد آنها را به 180 نفر برسانم و تماسهای من با آنها در اماکن عمومی، رستورانها و کافی شاپها با هزینه سفارت انگلیس بود که مطالب مورد گفت و گو در این جلسه ها نیز به اطلاع مقامهای لندن میرسید. تحلیلگربخش سیاسی سفارت انگلیس در ادامه سخنان خود در مورد تلاشهای سفارت بهویژه در جلب روشنفکران و دگراندیشان ایرانی میگوید: منبع اصلی ما روشنفکرانی بودند که دارای زاویه با نظام هستند. وی به نقش آفرینی شورای فرهنگی بریتانیا دراین ارتباط گیریها اشاره دارد. رسام در این باره می گوید: دوبخش بورسها و پروژه ها ازمهمترین بخش های شورای فرهنگی بریتانیا بود. برای ایجاد مرتبطین جدید در هر دوره از امتحان های آیلس که حدود 2 هزار نفر در آن شرکت میکردند استفاده می شد و اطلاعات این افراد در اختیار شورای فرهنگی بریتانیا قرار می گرفت.

رسام به اقدام های این شورا برای تاثیرگزاری در ارکان حکومتی در جمهوری اسلامی ایران اشاره میکند و در ادامه اعتراف های خود می گوید:این شورا از طریق انعقاد پروژه هایی مثلاً از وزارت بهداشت هم اطلاعات راجمع آوری می کرد وهم تلاش میکرد این نهادها راتحت تأثیرخود قراردهد.

وی شناسایی وجذب نخبگان ازطریق بورسهای مختلف به ویژه بورس مخصوص وزارت خارجه انگلیس و نیز تلاش درجهت دستیابی به پیشرفت های علمی کشوررا از دیگر اهداف شورای فرهنگی بریتانیا و سفارت انگلیس درتهران بر می شمارد.

حمید رسام با اشاره به ارتباط گیری سفارت انگلیس باNGOها،در مورد اهمیت راهبرد دیپلماسی عمومی برای سفارت انگلیس میگوید: راهبرد و سیاست دیپلماسی عمومی ازاساسی ترین شیوه هادرکشورهای مورد هدف بود و سفارت انگلیس درتهران ازطریق وزارت خارجه،سالانه 300 هزارپوند برای این منظوردریافت می کرد.

تحلیلگرارشدبخش سیاسی سفارت انگلیس و یکی از 9 کارمند محلی سفارت انگلستان در تهران در بخش دیگری از اعترافات خود به سفرهای مقام های سفارت انگلیس به شهرهای مختلف ایران اشاره می کند و از آن با عنوان سفرهای استانی سفارت انگلیس یاد می کند. سفرهای استانی اعضای سفارت انگلیس تا 2 روزقبل ازانتخابات انجام می شد و در این سفرها راجع به گرایش های سیاسی مردم شهرهای مختلف و میزان مشارکت آنها تحقیق می شد.

رسام در تأیید اظهارات خود دستورالعمل دو صفحه ای را که به زبان انگلیس نوشته شده بود دربرابردوربین های خبرنگاران وعکاساسان قرارمی دهد و می گوید: دراین دستورالعمل ارسالی ازسوی لندن خواسته شده بود که اظهارنظرهای ائمه جمعه و نمایندگان رهبری ایران پیگیری شود تا مشخص شودکه آیا این افرادجهت خاصی را دنبال می کنند. همچنین خواسته شده بودکه تکیه خاصی روی سپاه و بسیج انجام شودکه آیا دراین انتخابات گرایش خاصی دارند.

وی تصریح میکند: توماسبرن نفر دوم سفارت انگلیس درزمینه ارتباطگیری و تأمین بودجه نقش بسیار ویژه ای داشت. رسام در مورد هماهنگی سفارت با بی بی سی فارسی برای القای تقلب در انتخابات ایران می گوید: گزارش هایی در تهران تهیه می شد که برای وزارت خارجه انگلیس ارسال می گردید که برخی از آنها تبدیل به سیاست ها می شد و توسط شبکه بی بی سی اجرا می شد.

وی در ادامه سخنان خود به صراحت به ملاقات دبیراول سفارت انگلیس با افراد وابسته به حزب اعتماد ملی و اعضای ستاد میرحسین موسوی اشاره دارد. او در این باره میگوید: بایکی ازمشاورین ستادموسوی ازطریق من ارتباط موثری برقراربود.

رسام با اعتراف به ناراحتی دولت انگلیس از پیروزی آقای احمدی نژاد چنین می گوید: برای سفارت انگلیس بهت آور بود و در اولین گزارش ارسالی به لندن برروی ادعای یکی از کاندیداها مبنی بر تقلب در انتخابات تأکید شده بود.

این متهم در ادامه از دستور سفارت انگلستان به کارمندان محلی و غیرمحلی سفارت برای حضور در آشوبها خبر می دهد: طبق دستور،سفارت ازکارمندان محلی خواسته بود در اغتشاش ها حضور یابند. پاتریک دیویس کاردار سفارت نیزدر راهپیمایی خیابان انقلاب تادانشگاه صنعتی شریف حضورداشت.(نقش گسترده سفارت انگلیس...، 17 مرداد 1388).

این مطالب و سخنان در حالی است که دبیرسوم سفارت انگلیس نیز بر خلاف تمامی معاهدات بین المللی و بهویژه معاهده وین در مورد روابط دیپلماتیک در اقدامی کاملاً مداخله گرانه وخلاف عرف دیپلماتیک بالباس سبزبه میان تجمع کنندگان رفته وهمراه آنها در راهپیماییهای غیرقانونی حضورمی یابد.در مورد اقدامهای خارج از عرف دیپلماتیک سفارت انگلیس در تهران نکته مهم این است که این گونه حرکتها در هماهنگی کامل با برخی از دیپلمات ها و سفارتخانه های سایر کشورهای غربی صورت می گرفته است. به طور مثال توماسبرن دبیر دوم سفارت انگلیس وشون مورفی دبیرسفارت استرالیا درستادانتخاباتی میرحسین موسوی رفت وآمد داشته وبا علی ماهر از مشاورین ستاد مرکزی انتخابات میرحسین موسوی نیزتعامل های مختلفی را برقرار کرده بودند (دیپلماتهای انگلیسی تماسهای مستمری...، 17 مرداد 1388 ).

جالب آنکه پس از آشکار شدن نیات ناصواب سفارت انگلستان در حوادث پس از انتخابات سخنگوی وزارت خارجه انگلیس به جای عذرخواهی از ملت و دولت ایران این گونه حرکات مداخله گرانه را برای دیپلماتهای خود ضروری توصیف می کند!چرا که از منظر این دولت یک فرد می تواند ایرانی مفتخر و وطن پرست باشد و در این ظرفیت برای سفارتخانه خارجی نیز جاسوسی کند.

اینها تنها بخشی از نگاه خباثت آلود و پر از کینه و عداوت بریتانیا نسبت به نظام مقدس جمهوری اسلامی است که متاسفانه در هاله ای از روابط و ادبیات دیپلماتیک جای خود را از جلوی دیدگان محو کرده است و نباید اینگونه مسائل که تاریخ یک کشور است دستخوش فراموشی و یا تجاهل های سیاسی قرار گیرد بلکه اگر سفارتی هم از نو راه اندازی می شود با مراقبت شدید و تحفظ بر تمام راههای نفوذ باشد که مباد قصه ناثواب فتنه 88 که کام شیرین ملت را رو به تلخی فروان برد، در این کشور فراموش شود. به نظر فضای پس از توافق هسته ای دستخوش برخی اقدامات سو قرار گیرد که می تواند آثار زیان باری را برای کشور تامین کند یکی از این موارد،  حضور فعال بریتانیا در کشور است که با باز شدن راه انگلیس به ایران باید منتظر اتفاقات نامیمون زیادی باشیم.

رهبر معظم انقلاب در فرمایشات اخیرشان به صراحت به اهداف انگلیس پرداخته و فرمودند: «سیاستهای انگلیسی؛ چه رسانه‌های شنیداری، چه رسانه‌های مکتوب، چه خبرگزاری‌ها، چه وسایل عجیب ارتباطاتی که امروز به‌وجود آمده، همه در خدمت سیاستهای آنها است؛ در خدمت استکبار است، در خدمت صهیونیسم است.» از سویی معظم له اختلاف افکنی در کشورها را هدف اصلی انگلیس دانسته که امریکا در این موضوع تابعه این کشور است.

اختلاف افکنی و زمینه سازی برای سقوط نظام سیاسی یک کشور ماموریت تعریف شده بریتانیا می باشد و تاریخ ما این ادعا را بارها تایید کرده است حال اگر اغراض سیاسی جلوی چنین اندیشه هایی را می گیرد، حرفی نیست ولی حداقل دغدغه مندان انقلاب هوشیارانه در میدان باشند تا گزندی از سوی این روباه مکار و پلید و خبیث به واسطه غفلت ما ایجاد نشود.