به گزارش صبح الوند، دستان کوچکش پلاستیکی را محکم گرفته که لوازم التحریر چندانی در آن نمی بینی، از او می پرسم کجا می روی ؟ مدرسه. پس کیفت کو؟ با چهره ای معصومانه و خندان نایلون را نشان می دهد و مدام آن را در دستانش می چرخاند.

دیدن کودکانی که در گوشه و کنار هنوز کیفی برای مدرسه ندارند، در شرایطی که خانواده های مرفه بهترین امکانات را برای فرزندان خود تهیه کرده اند کمی غیر قابل باور است.

چهره های آفتاب سوخته و نگاه معصومانه آنها، با شیطنت بچگی در هم آمیخته و تصویری فراموش نشده در ذهن متبادر می کند، چهره ای ماندگار در ذهن

حالا عزم خود را جزم می کنیم تا با همت بلند اندیشان بتوانیم هدیه ای هر چند کم مقدار و در حد بضاعت برای آنها فراهم کنیم تا شاید سایه فقر خانواده هایشان بر تحصیل و آینده آنها ، کمتر سنگینی کند.

با همت نیک اندیشانی بزرگ توانستیم تعدادی لوازم التحریر در اختیار دانش آموزان قرار دهیم و لبخندی بر لبان آنها ببینیم.

انتهای پیام/ آ