به گزارش صبح الوند، علی اکبر مدی متولد 1333یکی از نخستین افراد رسانه و مطبوعاتی استان همدان بوده است وی سابقه 42 سال فعایت در حوزه رسانه داشته و حدود 27 روزنامه را به صورت رسمی سرپرستی کرده است ، فعالیت پنج ساله در خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران از دیگر افتخارات این پیشکسوت می باشد ، وی با اکثریت روزنامه ها از جمله "هگمتانه، سپهر غرب، رسالت ،همشهری و ...همکاری داشته و از قلم به دستان و صاحب نظران در حوزه رسانه می باشد، به پاس قدردانی از این پیشکسوت حوزه رسانه و مطبوعات گفتگویی را با این استاد شریف انجام داده ایم که در ادامه می خوانید.

* چطور وارد عرصه خبر شدید؟

دوران سربازی خود را در سال 1354 درسپاه دانش بودم ، بعد از آن به دلایل سیاسی در بدترین نقطه کشور،  سربازی خود را سپری کردم در منطقه مرزی ایران و روسیه که باید با قاطر رفت و امد می کردیم و تنها  ایلات شاهسوند که توانایی ییلاق - قشلاق نداشتند در این نقاط سکونت می کردند و باید بگویم که از سنگ های کف رودخانه خانه ساخته بودند.

با شرایط سخت روبرو بودم و یکی از نکته های جالب حضور من در این نقطه این بود که افراد دید خاصی به سربازان سپاه دانش داشتند به طوریکه دعواهای محلی خود را پیش ما آورده و یا اینکه اگر بیماری یا مشکلی برایشان پیش می آمد به سراغ ما می آمدند، فردی در این نقطه سکونت داشت که با قاطر نفت می آورد و 2 شبانه روز حرکت می کرد تا بتواند چند حلب نفت برای روستا بیاورد، خانمش وضع حمل می کرد وبه دلایلی امکان وضع حمل در روستا نبود، به پیشنهاد بنده این آقا به اتفاق برادر خود  خانم باردار را به  سمت روستای دیگر بردند تا آنجا وضع حمل کند، پس از گذشت چند روز که خبری از اینها به دستمان نرسید ، فردی را فرستادیم که جویای حال آنها شود که متاسفانه در میانه راه با صحنه دردناکی روبرو شده بود ، پای قاطری که خانم باردار را حمل می کند در یخ فرورفته و دیگر امکان حرکت نداشت و متاسفانه همه آنها به دلیل خستگی و گرسنگی جان خود را از دست داده بودند، باید بگویم این حادثه تاثیر عجیبی در من گذاشت ، به طوریکه وحشت کرده و تصمیم گرفتم وضعیت جغرافیایی و شرایط روستا را در دوازده صفحه بنویسم  و شرایط بد این منطقه را به طورکامل شرح دادم  و هنگامیکه گذرم به شهر افتاد، مطالب را برای روزنامه اطلاعات پست کردم .

جالب اینکه بعد از گذشت دوماه هیاتی از" اهر ارسباران" به روستا آمده و جریان را جویا شدند و مردم و اهالی منطقه جریانم پیش آمده و شرایط بد آنجا را توضیح دادند پس از مدتی نامه ای مبنی حضور در موسسه اطلاعات به دستم رسید و به دفتر دکتر" فرهاد مسعودی "مراجعه کردم، از قلمم خوشش آمد ،  همان نامه سبب شده افرادی که در این منطقه جغرافیایی  برای افرادی که جزامی بودند سرپناهی تهیه شود و در انجا تشکیل خانواده داده و این برای من بسیار مسرت بخش بود.

*با کدام رسانه ها فعالیت و همکاری داشته اید؟

اول باید بگویم که بیشتر از خبر، به نوشتن گزارش و تحلیل علاقه مند بودم وهیچ وقت حرف افراد را به اصرار تیتر نکردم ، بعد از اتفاقات دوران سربازی ام  گاهگاهی مطلبی برای روزنامه اطلاعات می نوشتم تا اینکه انقلاب شد و بنده  مدت زمانی با نشریه" بامداد" همکاری کردم،  بعد از انقلاب درسال 63 روزنامه رسالت تاسیس شد و تا امروز هم این همکاری ادامه دادم .بنده سالها در خبرگزاری ایرنا فعالیت داشته و تمام اخبار استان را از سال 67 تا 72 به تنهایی پوشش می دادم.

با روزنامه سلام کار کردم و بعد از جریان دانشگاه تهران بنده رسما خبرنگار آن جا بودم ، باید بگویم که در چند نشریه و روزنامه دیگر همانند ابرار، همشهری و....همکاری داشتم.

در  خصوص رسانه های محلی نیز بنیانگذار روزنامه غرب کشور (هگمتانه ) بودم که اول هر ماه اخباری را منتشر می داد سپس این روزنامه محلی به صورت هفتگی منتشر شد و بعد از چهار سال تبدیل به روزنامه شد و من کماکان در این رسانه فعالیت داشتم تا اینکه  درسال 86 به دلیل مشکلاتی خاص از آنجا کنار کشیدم .

یکی دیگر از روزنامه های محلی " روزنامه سپهر غرب " را بنده با هفت شماره راه اندازی کردم که رتبه دوم غرب کشور شد، رسانه بعدی "محراب "بود که  ده سال مسئول این نشریه را عهداه دار بودم ، در راه اندازی و ادامه حیات روزنامه "بیدادگر" نقش داشتم ، مورد بعدی  ماهنامه "صنعت و معدن" بود که بنده سرپرست بودم باید اضافه کنم که به غیر از روزنامه "همدان پیام"  در تمامی راه اندازی  روزنامه های استان نقش داشته ام.

* جذاب ترین مصاحبه ای که انجام داده اید را تعریف کنید؟

فردی دیپلمی تقلبی از مدرسه رضاه شاه درست کرده و رئیس اداره ای شده بود، وزیروقت  قرار بود به همدان بیاید و بین این فرد که حکم سرپرستی را داشت و معاون او مدیر را انتخاب کند، این فرد با حقه بازی "گردنه دخان " برای استقبال از وزیر رفته و  معاون خود را به دلیل اینکه در کنار وزیر حضور نداشته باشد به  گردنه آوج فرستاده بود و زمانیکه معاون  بعد از ساعت ها انتظار وزیر را ملاقات نکرده بود با استانداری تماس گرفت و فهمید که وزیر در استانداری مشغول سخنرانی است به دنبال این موضوع بنده  مطلبی را با نام "زبل خان" خطاب به سرپرست متقلب  منتشر کردم ، متاسفانه وزیر، فرد متقلب را به عنوان مدیر معرفی کرد اما مدت زمانی نگذشت که معاون از جعلی بودن مدارک مدیر آگاه شد و این مدارک را به من داد و ماجرای آمدن وزیر به همدان را برایم تعریف کرد و من نیز افشاگری کردم و این فرد بعد از دوسال برکنار شده و هم اکنون  یکی از موفق ترین واحدهای صنعتی استان را دارد و دارای ثروت فراوانی است.

*جذاب ترین تیتری که نوشتید چه  بود؟

یکی از تاثیرگذارترین تیتری که زدم و سبب شد تا مدیر امورآب برکنار شود  و به شهر خود بازگردد و ماجرا به این قرار بود که "یک شرکت لوله و اتصالات که نمایندگی شرکتی فرانسوی در ایران بود مقرر کرد یک سفر تفریحی ترتیب داده و پنج نفر از کارمندان ارشد اداره آب  و فاضلاب را به مدت چند روز به فرانسه ببرد ماجرا از آنجا شروع شد که یکی از این پنج نفر را به دلایلی نبردند، این کارمند پیش من آمده و گلایه گذاری کرد بنده هم تیتری با این مضمون که "کارمند ناراضی سفر پاریس را به کام رشوه گیران تلخ کرد" نوشتم و همین اقدام سبب شد تا سر هفت روز کلیه هزینه ها از هتل و صورت افراد و مخارج به وزارت خارجه فرستاده شد و این چهار کارمند به کشور برگشتند، باید بگویم که این قضیه ریسک بالایی برای من داشت چراکه من به گفته کارمند باز مانده از سفر این تیتر را زدم که خوشبختانه ماجرا برای من ختم به خیر شد و متخلفان به کشور برگشتند .

*برای خبرنگاران چه توصیه ای دارید ؟

خبرنگار باید از نظر مالی حداقل معیشت را داشته و وابسته به جایی نباشند چون فطرت و ذات خبرنگار آزاد اندیشی  است اما متاسفانه خبرنگارامید به اینده و امنیت شغلی ندارند و مجبور است برای ماندگاری خودش را به افرادی نزدیک کرده  و یا دنبال رپرتاژ واگهی بروند که متاسفانه شان و جایگاه خبرنگار را پایین می آید کل عرض بنده این است که  خبرنگار باید از نظر اقتصادی خودکفا بوده و مستقل باشد و خبرنگار باید بداند از طریق قلم نمیتوان پول درآورد.

همچنین خبرنگاران در جلسات خبری سعی نمایند احترام پیشکسوتان را حفظ کنند  و صندلی های بالایی را برای انها بگذارند.

*مسئولین چه اقدامی برای خبرنگاران انجام دهند؟

بحث بیمه خبرنگاری معضلی بزرگ است چرا که متاسفانه صاحبان رسانه افرادی را که  اصلا ربطی به حرفه خبرنگاری ندارند را بیمه می کنند مگر میشود در یک روزنامه 50 نفر بیمه شوند این افراد چون شخصیت روزنامه نگاری ندارند هر امتیاز را برای خود برداشته و خبرنگار هیچ نفعی نمی برد .

*سخن آخر

گفتگوی خصوصی با نه نفر از استانداران بعد از انقلاب در تعدادی نوار ویدئویی ضبط کردم که سرمایه زندگی من است ، برای مصاحبه با هریک از این استانداران وقت و انرژی زیادی را هزینه کرده ام ، آقای صالح یکی از استاندارانی بود که برای مصاحبه با وی حدود یک ماه در مسیر همدان – قم و تهران رفت و آمد داشته ام،  اخیرا یکی از افراد در صدا وسیما تمایل به دیدن این نوار ها داشته که به او گفتم تا وقتی زنده ام منتشر نشوند، آن نوار دست مایه سالیان سال خبرنگاری بنده است . دومین سرمایه زندگی خبری من  آرشیو روزنامه هگمتانه که  شامل 80 یا 90 کتاب صحافی شده است .

لازم به ذکر است به  برخی از همکاران محترمم همچون اردشیر مظاهری در روزنامه جمهوری که فردی سالم، بی غل و غش و جوانمرد است و همچنین  اقای نوربار ارادتی خاص دارم.

انتهای پیام/