به گزارش صبح الوند، در شهر پرسه می زنم، از کنار مغازها بی صدا رد می شم، به سمت مرکز شهر بین شلوغی و خستگی مردم، خیابان ها را بالا و پایین می کنم.

مغازه دار: خانم چیزی می خواستید؟

من: نه فقط دارم نگاه می کنم

مغازه دار: پس لطفا سد معبر نکنید برید اونورتر

کمی آن طرف تر می ایستم گوشه یه پیاده رو، در بین همهمه مردمی که در پی امرار معاشند

شاگرد قصاب: داداش اینا که مهر وزارت بهداشت ندارند

قصاب: اشکال نداره بزار وقت شلوغی قاطی بقیه می فروشیم میره

یک قدم به سمت پیاده رو کمی نزدیک تر

شاگرد: واسه چی آنقدر به این سبزی ها آب می زنی استا

سبزی فروش: هم تازه تر به نظر میاد هم سنگین تر می شه مونده حالا تا کار یاد بگیری بچه

هنوز صدای سبزی فروش تو گوشم هست که یکی داد می زنه میوه ورچین می خوای بیا این طرف بازار

مشتری: آقا چطور با دوتا دونه پیاز دوکیلو شد اینا؟ شما از قبل این پلاستیکا رو پر می کنید؟

میوه فروش: برو آقا دو ساعته بارو بهم ریختی، برو شما بخر نیستی اصلا

خرده فروشی که کم می فروشد، کلی فروشی که گران می فروشد، لباس فروشی که می گوید مارک است بخرید جنس های مانده ته انبارش را، برنج فروشی که قاطی می کند کیفیت برنج هایش را، طلا فروشی که می خرد به ریال و می فروشد به دلار معضل امروز بازارما شده است.

در بازار رقابتی با بهم خوردن تعادل عرضه و تقاضا و به تبع آن نفع طلبی و زیاده خواهی عده ای از انسان های کوتاه اندیش و نظارت ناکافی مسوولان ذیربط عرصه برای این نوع دست کاری های اقتصادی برای دریافت سود بیشتر بیش از پیش گسترده می شود.

تا جایی که دغل کاری و تقلب در بین کاسبان بازار رقابتی به عنصری حیاتی برای پیشی گرفتن از دیگر رقبا و کسب سودهای کلان تبدیل می شود و رفته رفته چنان در جامعه فزونی میابد که تعادل بازار را در هم شکسته و رقابت سالمی که می رفت به رونق اقتصادی کمک کند را به عامل اصلی تورم تبدیل می کند.

اگرچه این دست از جرایم مالی قابل پیگیری هستند و جزاهای نقدی و غیرنقدی برای آنان در نظر گرفته شده است اما جامعه نیازمند حل کردن این دست از مشکلات از پایه و اساس است تا بتوان چرخ اقتصادی جامعه را راحتر و سریع تر به راه انداخت. بنابرین باید توجه داشت که هر پدیده ناهنجاری نیازمند ایجاد سازوکار مناسب برای پیشگیری و در نهایت ریشه کن کردن آن است، با برنامه ریزی صحیح و استفاده از ابزارهای مورد نیاز و کمک های افراد جامعه می توان به فردایی روشن تر امیدوار بود.

یادداشت از راشین نوری

انتهای پیام/