به گزارش صبح الوند، مرحوم علامه مجلسی در کتاب شریف بحار الانوار به نقل از کتاب امالی شیخ مفید روایت می کند که عبد اللَّه ابن عبّاس گوید که از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم شنیده است که مى‏ فرمود: همانا بهشت سال به سال به جهت حلول ماه‏ رمضان‏ زینت و آرایش مى‏ شود.

چون شب اوّل ماه‏ رمضان‏ فرا رسد، بادى که آن را مثیره گویند از زیر عرش مى‏ وزد که برگ درختان بهشت را به هم مى‏ زند و حلقه درهاى بهشت را مى‏ کوبد. پس‏ آوائى از آنها شنیده شود که هرگز شنوندگان بهتر از آن نشنیده ‏اند. حوریان (زنان سیاه چشم) بهشتى از جایگاه خود بیرون شوند تا بر مکان هاى بلند بهشت بایستند و صدا زنند: آیا خواستگارى به سوى خدا آمده تا خدا او را همسر کرامت کند؟ سپس گویند: اى رضوان (دربان بهشت) امشب چه شبى است؟ او لبّیک گویان به آنان پاسخ دهد و گوید: اى حوران نیک سیرت و نیکو صورت، امشب شب اوّل ماه رمضان است که درهاى بهشت براى روزه‏ داران امّت محمّد صلی الله علیه و آله و سلم گشوده شده است. خدا عزّ و جلّ به او فرماید: اى رضوان، درهاى بهشت را بگشا، اى مالک (دربان دوزخ)، درهاى دوزخ را به روى روزه ‏داران امّت محمّد ببند، اى جبرئیل به زمین فرودآ، و شیاطین را در بند و زنجیر کن، سپس همگى را در امواج خروشان بیفکن تا روزه امّت حبیب مرا تباه نسازند.

فرمود: و خداوند تبارک و تعالى در هر شب از ماه رمضان سه بار مى‏ فرماید: آیا درخواست‏ کننده ‏اى هست تا خواسته ‏اش را به او ببخشم؟ آیا توبه ‏کننده‏ اى هست تا توبه ‏اش را بپذیرم؟ آیا آمرزش‏ طلبى هست تا وى را بیامرزم؟ کیست به توانمندی که تهیدست نیست و به وفاکننده‏ اى که ظالم نیست قرض دهد؟ (منظور خود خداست).

فرمود: و خداوند در پایان هر روز از ماه رمضان به هنگام افطار هزار هزار بنده را از آتش آزاد کند، و چون شب جمعه و روز جمعه شود، در هر ساعتى از آن، هزار هزار نفر را از آتش آزاد سازد که همگى مستحقّ عذاب مى‏ باشند، و چون روز آخر ماه رمضان فرا رسد، خداوند در آن روز به تعداد افرادى که از اوّل تا آخر آن ماه آزاد ساخته آزاد مى‏ کند.

و چون شب قدر شود، خداوند عزّ و جلّ جبرئیل را فرمان دهد تا در میان جمعى از فرشتگان به زمین فرود آید، و با او پرچمى سبز رنگ است، پس آن پرچم را بر پشت کعبه بکوبد. جبرئیل شش صد بال دارد که دو بال آن را جز در شب قدر باز نکند، و در آن شب آن دو بال را بگشاید، و آن دو بال از مشرق و مغرب فراتر برود، و جبرئیل در چنین شبى فرشتگان را به اطراف عالم گسیل دارد و آنان به هر ایستاده و نشسته، و هر نمازگزار و ذکر گویى سلام کنند و با آنان دست دهند و دعاى ایشان را آمین گویند تا سپیده صبح سر زند.

پس چون صبح بدمد جبرئیل علیه السلام صدا زند: اى گروه ملائکه کوچ کنید کوچ کنید. گویند: اى جبرئیل، خداوند نسبت به درخواست هاى مؤمنان از امّت محمّد چه کرده است؟ گوید: خداى متعال امشب به آنان نظر رحمت کرده و از آنان گذشت نموده و گناهانشان را آمرزیده است مگر چهار کس را. رسول خدا (ص) فرمود: و این چهار کس: شرابخوار، عاقّ والدین، کسى که قطع رحم کرده، و کینه ‏توز می باشند.

و چون شب عید فطر که شب جوائز نام دارد فرا رسد، خداوند پاداش عمل‏ کنندگان را بدون حساب و شمارش ببخشد. و چون صبح روز عید فرا رسد، خداوند فرشتگان را در تمام شهرها برانگیزد، پس در زمین فرود آیند و سر کوچه و گذرها بایستند و گویند: اى امّت محمّد، به سوى پروردگار کریم براى نماز عید بیرون شوید که او پاداش فراوان دهد، و گناهان بزرگ را بیامرزد. و چون به سوى محلّ برگزارى نماز عید روند، خداوند عزّ و جلّ به ملائکه فرماید: اى ملائکه من، پاداش یک اجیر وقتى به وظیفه ‏اش عمل کند چیست؟ گویند: معبودا و سیّدا، پاداش او آن است که اجر او را به طور کامل عطا کنى. خدای عزّ و جلّ فرماید: اى ملائکه! من شما را گواه مى‏گیرم که من پاداش کسانی را که در ماه رمضان روزه گرفتند و به نماز ایستادند، خرسندى و آمرزش خودم قرار دادم.

و مى‏ فرماید: اى بندگانم از من درخواست کنید، به عزّت و جلالم خودم سوگند، شما امروز در این گردهمایی خود براى آخرت و دنیایتان هر چه از من بخواهید به شما ببخشم، و به عزّتم سوگند، تا آن زمان که مرا مراقب خود بدانید و از من بترسید، گناهان و عیوب شما را بپوشانم. به عزّتم سوگند که شما را از عذاب پناه دهم و در نزد کسانى که در دوزخ جاودانند رسوا نسازم، بازگردید که همگى بخشیده شده ‏اید، شما مرا خشنود ساختید و من از شما خشنود گشته ‏ام. پس ملائکه بدین بخششى که خداوند به این امّت به هنگام افطار ماه رمضان عنایت فرموده خوشحال شده و یکدیگر را بشارت داده و تبریک گویند.

منبع: بحارالانوار، ج 93 ص 338 به نقل از امالی مفید ص 144