به گزارش صبح الوند به نقل از تبریز بیدار واکنش ها به سخنان  رئیس جمهور در همایش محیط زیست همچنان ادامه دارد،  از بهت و حیرت برخی منتقدین تا رواج طنزهای تلخش در فضای مجازی.  اینکه به چه دلیلی روحانی همه مشکلات کشور را از تحریم  ها می بیند و مدیران سابق را در مدیریت این مساله خائن، بحثی مفصل است که به گوشه ای از زوایای پنهان این ادبیات عجیب و غریب می پردازیم.

فرار به جلو شکست

گویا دولتمردان کم کم متوجه شده اند آنچه که این روزها به عنوان  توافق هسته ای در پی آنند، سرابی بیش نبوده و همه دلخوشی ها و خوشبینی ها رنگ و بوی ساده لوحی گرفته است، لذا تلاش خود را می کنند تا در کنار رسیدن به هر توافقی، نتیجه این توافق بد را به دوش دیگران بیندازند. در این راستا رئیس جمهور مجددا دست بکار شده و با ادبیات معمول خود به جان منتقدین می افتد تا شاید بتواند برای مدتی قضای سیاسی کشور را سرگرم دعواهای مطبوعاتی کند. حال آنکه باید گفت کوپن تحریک منتقدین خیلی وقت است که به اتمام رسیده است و بنظر میرسد تیم عملیات روانی دولت باید حربه جدیدی را جهت تهییج منتقدین بکار گیرد و بیشتر از این در باتلاق ژورنالیست فرو نرود.

آب خوردن و تحریم؟!!

رئیس جمهور در همایش مذکور دل را به دریا می زند و فغان کمبود منابع و سرمایه سر می دهد، تا اینجای سخن تا حدودی معقول بنظر می رسد، اما زمانی که همه مشکلات کشور از سرمایه گذاری های کلان کشور تا آب موجود در لوله های آشپزخانه به تحریم ها ربط داده می شود، باید پرسید پس جای عقلانیت و تدبیر کجاست؟!  طبیعی است که حتی اگر کشور ما تحریم هم نبود با کمبود منابع رو به رو بود. هنر مدیریت کلان کشور در این است که با شناسایی درست نقاط ضعف و ترمیم آن ها در مسیر حذف کمبود ها حرکت کند.

این ادبیات رئیس جمهور نشان می دهد که اولا اعتدالیون  هیچ طرح مشخصی  برای زمان غیر تحریمی تدوین نکرده و منتظرند تا ببیند چه زمانی جناب کدخدا کرم کرده و سخاوت بخرج داده و پول خودمان  را برمیگرداند. دوما این مساله بار روانی زیادی را در جامعه ایجاد می کند؛ چنانچه بر فرض محال تحریم ها برداشته شود و دولت نتواند از عهده پاسخ دهی به انتظار اجتماعی به وجود آمده برآید، سرخوردگی مهمی را باید بپذیرد. سوما شاید بهترین استفاده یا بهتر بگوییم سوءاستفاده از این سخنان نسنجیده را کشورهای طرف مذاکره با ایران بکنند؛ چرا که وقتی میبینند، اول شخص اجرایی کشور به گونه ای از تحریم ها می نالد که همه مشکلات کشور را به گردن تحریم می اندازد، فشار خود را جهت گرفتن امتیازات بیشتر در مذاکرات افزایش می دهد. گویا جناب رئیس جمهور از گفتمان خزانه خالی در ابتدای مذاکرات هسته ای عبرت نگرفته اند.

آینده نگری سیاسی

یکی از ویژگی های این دولت، بخصوص در مساله هسته ای همراه کردن قسمت اعظمی از جریان اصلاح طلبی و اصولگرا با خود است. در این بین بعضی از جریانات اصولگرایی که سعی کرده اند با مواضع کج دار و مریض دولت را در مسیر رسیدن به توافق همراهی کنند و در بسیاری از موارد در مقابل منتقدین هسته ای قرار گرفته اند، در برابر این ادبیات که در بعضی جهات، مخالف صددرصدی با اقتدار درونی دارد، نمیتوانند به راحتی و بدون هزینه در کنار دولت باقی بمانند. دولت اگر بدنبال شریک استراتژیک جهت حضور پررنگ در انتخابات است، بایستی نگاهی درست به ادبیات و گفتمان خود داشته باشد.

دولت وزارت خارجه

مروری کوتاه به سوابق سیاسی کشور نشان می دهد، هر دولتی فراز و نشیب های فراوانی داشته است، به عبارتی می توان از هر دولتی حوادث مهم سیاسی ، فرهنگی و اقتصادی مثال زد که جریان های زیادی را در کشور رقم زد، لکن آنچه که دولت فعلی بیش از همه چیز بر آن اصرار دارد مساله سیاست خارجی بخصوص پرونده هسته ایست. اینکه رئیس جمهور از همایش شیر و لبن گرفته تا دیدار با سران نظام بر مساله هسته ای تاکید می کند و اصرار دارد علیرغم میل مردم این مساله را موضوع اصلی کشور قرار دهد  موضوع مفصلی است که در جای در مورد آن  بحث خواهیم کرد،  فقط کسی باید پیدا شود و به دولتمردان بگوید که موضوعات دیگری هم هست که هم برای مردم مهم است و هم وظیفه شرعی و قانونی دولت است که آن را پیگیری کند.