وقتی تاریخ فاجعه شیمیایی سردشت را در ذهنم مرور می کنم و آن را ورق می زنم، ناخودآگاه تصویری از کودکان مظلوم و بی گناه با نفس های خردلی و تاول های داغ برایم تداعی می شود و آن لحظه، عجیب نفسم تنگ می شود.