همین تفکر بود که تا دیروز حضور مردم در سفرهای استانی را علامت گرسنگی مردم میدانست و آن را به «رقص دلفینها» برای کسی که برایشان غذا میانداخت تشبیه میکرد و هر حرکتی که مردم در آن حضور داشتند و از ایمان و عشق مردم شور و نشاط میگرفت «پوپولیستی»، سازماندهی شده و خالی از عقلانیت میدانست و حضور در جمع مردم را بیثمر و عوامفریبی!